گروه فرهنگی مشرق - بین دو مقوله نباید خلط شود. یک وقتی بحث علاقه است. یعنی هرکس دوست دارد که دیگری هم به مذهب او درآید. شیعه دوست دارد بقیه شیعه شوند و سنی هم دوست دارد بقیه سنی شوند اما یک وقت بحث پروژه است. یعنی من یک پروژه تعریف می کنم و بر اساس آن می‌روم و افراد را به دام می‌اندازم که به مذهب خودم درآورم. این جزو منطق اهل بیت(ع) نیست؛ در منطق اهل بیت(ع) شیعه شدن «پروسه» است نه «پروژه». شیعه شدن روند طبیعی خود را دارد.
شیعه هم در این بازار بزرگ کالای فکری خود را عرضه کند. خود اهل بیت(ع) فرمودند محاسن کلام ما را بگویید. وقتی زیبایی‌های کلام اهل بیت(ع) در بازار کلام‌های مختلف عرضه شود، شیعه‌شدن به صورت طبیعی شکل می‌گیرد. در این صورت نه حساسیتی ایجاد می‌شود و نه اصطکاکی.
تبشیر شیعی به ضرر شیعه است
«تبیشیر شیعی» به ضرر شیعه است. ممکن است که چند نفر شیعه بشوند، اما اصطکاک و شکاف‌هایی ایجاد می‌شود که سبب دشمنی شیعه و سنی می‌شود در این صورت آن روابط و مناسباتی که اسلام می‌خواهد میان امت اسلامی برقرار بشود، به هم می‌خورد.
به فرض که کسی بتواند چند نفر را شیعه بکند، وقتی نسلی از اهل‌سنت از شیعه فراری می‌شوند، ضرر بسیار بزرگتری به تشیع وارد می‌شود.
چه «شیعی‌سازی تبشیری» و چه «سنی‌سازی تبشیری»، در جامعه‌ای که می‌خواهد وحدت داشته باشد و حساسیت بین شیعه و سنی ایجاد نشود و همه به هم عشق بورزند و برادر یکدیگر باشند، باعث ایجاد رخنه در جامعه اسلامی می‌شود.
در امت رخنه ایجاد نکنید!
«شیعه‌سازی» و «سنی‌سازی» چند مولفه دارد. یک اینکه تو گمراه هستی! دوم اینکه مذهب گمراهی خود را رها کن و به سمت من بیا. مخاطبی که شما اینگونه با او سخن می‌گویید، کسی است که به معتقدات و مقدسات خودش عشق می‌ورزد و وقتی شما اینگونه با او سخن می‌گویید از شما دل چرکین می‌شود.
دل چرکینی‌های مذهبی طوری نیست که در دل بماند و به ظاهر می‌آید و بازتاب اجتماعی پیدا می‌کند. این ترس به وجود می‌آید که آمده‌اند مذهب ما را از ما بگیرند! اینجاست که علمای آنها احساس خطر می‌کنند و به میدان می‌آیند. آن وقت آن تحابب و علاقه و ارتباطات از بین می‌رود و در امت واحد اسلامی رخنه ایجاد می‌شود؛ و خدا نکند که رخنه ایجاد شود! رخنه ام‌الفساد است. وقتی رخنه ایجاد شد دشمن می‌آید و نفوذ پیدا می‌کند. بدخواهان نفوذ پیدا می‌کنند. راه بر افراطی‌گری و تکفیر باز می‌شود.
در چنین شرایطی ما که مامور بودیم محاسن کلام اهل بیت(ع) را بگوییم، این بزرگواران را در زندان و محاصره خودمان قرار می‌دهیم. دیگر ارتباطی وجود ندارد که بخواهیم گفتمان اهل بیت(ع) را ترویج کنیم.
چرا به توصیه‌های اهل بیت(ع) عمل نمی‌کنیم؟!
ما باید منطق اهل‌بیت(ع) را دنبال کنیم. مگر اهل بیت(ع) نفرمودند از ما پیشی نگیرید؟ در بین این همه روایت از اهل‌بیت، کجا پیدا می‌شود که این بزرگواران یک نفر سُنی را شیعه کرده باشند؟!
ائمه بهتر از ما می‌فهمیدند که فرمودند: «دعوا ما ینکرون» یعنی رها کنید کسانی را که عقاید شما را انکار می‌کنند. سر به سر آنها نگذارید. ما به این توصیه‌ها عمل نکردیم که امروز اهل‌بیت(ع) فقط شیعی شده‌اند. یک روزی معارف اهل‌بیت(ع) در تمام جهان اسلام رواج داشت.
ائمه فرمودند که «دعوا ما ینکرون»، آن وقت ما اتفاقا سر به سر «ماینکرون» آنها می‌گذاریم! فرمودند علوم ما را نشر بدهید، ما می‌گردیم بدی‌های طرف مقابل را پیدا کنیم و نشر بدهیم! فرمودند محاسن کلام را بگویید، ما زشتی‌های طرف مقابل را می‌گوییم!
اهل‌بیت(ع) می‌فرمودند بعضی از علوم ما جزو اسرار ماست و نباید مانند نقل و نبات در جامعه آنها را نشر داد. اسرار را حتی به بعضی از شیعیان نمی‌شود گفت، چه رسد به اینکه در ماهواره‌ها در جلوی دیدگان دیگران آنها را بیان کنیم.
یادداشت: حجت‌الاسلام و المسلمین احمد مبلغی
منبع: مجله الکترونیکی اخوت
شیعه هم در این بازار بزرگ کالای فکری خود را عرضه کند. خود اهل بیت(ع) فرمودند محاسن کلام ما را بگویید. وقتی زیبایی‌های کلام اهل بیت(ع) در بازار کلام‌های مختلف عرضه شود، شیعه‌شدن به صورت طبیعی شکل می‌گیرد. در این صورت نه حساسیتی ایجاد می‌شود و نه اصطکاکی.
تبشیر شیعی به ضرر شیعه است
«تبیشیر شیعی» به ضرر شیعه است. ممکن است که چند نفر شیعه بشوند، اما اصطکاک و شکاف‌هایی ایجاد می‌شود که سبب دشمنی شیعه و سنی می‌شود در این صورت آن روابط و مناسباتی که اسلام می‌خواهد میان امت اسلامی برقرار بشود، به هم می‌خورد.
به فرض که کسی بتواند چند نفر را شیعه بکند، وقتی نسلی از اهل‌سنت از شیعه فراری می‌شوند، ضرر بسیار بزرگتری به تشیع وارد می‌شود.
چه «شیعی‌سازی تبشیری» و چه «سنی‌سازی تبشیری»، در جامعه‌ای که می‌خواهد وحدت داشته باشد و حساسیت بین شیعه و سنی ایجاد نشود و همه به هم عشق بورزند و برادر یکدیگر باشند، باعث ایجاد رخنه در جامعه اسلامی می‌شود.
در امت رخنه ایجاد نکنید!
«شیعه‌سازی» و «سنی‌سازی» چند مولفه دارد. یک اینکه تو گمراه هستی! دوم اینکه مذهب گمراهی خود را رها کن و به سمت من بیا. مخاطبی که شما اینگونه با او سخن می‌گویید، کسی است که به معتقدات و مقدسات خودش عشق می‌ورزد و وقتی شما اینگونه با او سخن می‌گویید از شما دل چرکین می‌شود.
دل چرکینی‌های مذهبی طوری نیست که در دل بماند و به ظاهر می‌آید و بازتاب اجتماعی پیدا می‌کند. این ترس به وجود می‌آید که آمده‌اند مذهب ما را از ما بگیرند! اینجاست که علمای آنها احساس خطر می‌کنند و به میدان می‌آیند. آن وقت آن تحابب و علاقه و ارتباطات از بین می‌رود و در امت واحد اسلامی رخنه ایجاد می‌شود؛ و خدا نکند که رخنه ایجاد شود! رخنه ام‌الفساد است. وقتی رخنه ایجاد شد دشمن می‌آید و نفوذ پیدا می‌کند. بدخواهان نفوذ پیدا می‌کنند. راه بر افراطی‌گری و تکفیر باز می‌شود.
در چنین شرایطی ما که مامور بودیم محاسن کلام اهل بیت(ع) را بگوییم، این بزرگواران را در زندان و محاصره خودمان قرار می‌دهیم. دیگر ارتباطی وجود ندارد که بخواهیم گفتمان اهل بیت(ع) را ترویج کنیم.
چرا به توصیه‌های اهل بیت(ع) عمل نمی‌کنیم؟!
ما باید منطق اهل‌بیت(ع) را دنبال کنیم. مگر اهل بیت(ع) نفرمودند از ما پیشی نگیرید؟ در بین این همه روایت از اهل‌بیت، کجا پیدا می‌شود که این بزرگواران یک نفر سُنی را شیعه کرده باشند؟!
ائمه بهتر از ما می‌فهمیدند که فرمودند: «دعوا ما ینکرون» یعنی رها کنید کسانی را که عقاید شما را انکار می‌کنند. سر به سر آنها نگذارید. ما به این توصیه‌ها عمل نکردیم که امروز اهل‌بیت(ع) فقط شیعی شده‌اند. یک روزی معارف اهل‌بیت(ع) در تمام جهان اسلام رواج داشت.
ائمه فرمودند که «دعوا ما ینکرون»، آن وقت ما اتفاقا سر به سر «ماینکرون» آنها می‌گذاریم! فرمودند علوم ما را نشر بدهید، ما می‌گردیم بدی‌های طرف مقابل را پیدا کنیم و نشر بدهیم! فرمودند محاسن کلام را بگویید، ما زشتی‌های طرف مقابل را می‌گوییم!
اهل‌بیت(ع) می‌فرمودند بعضی از علوم ما جزو اسرار ماست و نباید مانند نقل و نبات در جامعه آنها را نشر داد. اسرار را حتی به بعضی از شیعیان نمی‌شود گفت، چه رسد به اینکه در ماهواره‌ها در جلوی دیدگان دیگران آنها را بیان کنیم.
یادداشت: حجت‌الاسلام و المسلمین احمد مبلغی
منبع: مجله الکترونیکی اخوت