گروه ورزشی مشرق - "ورزش باستانی"، "زورخانه" و ...، هر چه نامش را بگذاریم، ورزشی است که ریشه در تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم دارد. اگرچه ورزش هایی مانند چوگان نیز وجود دارد که ریشه در این سرزمین دارند؛ اما تردیدی نیست که هیچ یک مانند زورخانه، برآمده از سنت ها و عادات این مردم نیست. همین نیز موجب شده تا با گذشت قرن ها، همچنان زنده باشد؛ اما در سال های اخیر شاهد افول آن در عرصه های داخلی و بین المللی بوده ایم. چرا؟
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، انتظار می رفت رویکرد به این ورزش که دارای مبانی فرهنگی و اخلاقی است، دچار تحول شده و بیش از پیش مورد توجه باشد. در این راستا، فدراسیون ملی زورخانه ای ایجاد شد. یک تشکیلات نیز به نام "فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای" نیز به وجود آمد تا این ورزش که دارای ویژگی های خاصی است، راه جهانی شدن را بپیماید؛ اما در واقعیت اتفاقات دیگری روی داد که موجب شده تا این ورزش دچار رخوت و بن بست خاصی شود. البته، با تغییرات در فدراسیون ملی و حضور فرهاد طلوع کیان به عنوان رئیس، تحولی بزرگ در حال روی دادن است؛ اما مشکل بین المللی شدن حل خواهد شد؟ ریشه این وضعیت نامطلوب در چیست؟
* تشکیلاتی بدون نظارت و رها شده
مروری بر ساختار و عملکرد فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای نشان می دهد این تشکیلات فاقد شفافیت چندانی است. با وجود آن که سال ها از راه اندازی آن می گذرد؛ هنوز مشخص نیست جایگاه بین المللی ان چیست. این مجموعه در شورای المپیک آسیا، کمیته بین المللی المپیک و ... جایگاهی نداشته و تا کنون نیز نتوانسته در این راستا اقدام موثری داشته باشد. در حقیقت، این فدراسیون بیشتر یک نهاد خصوصی است که در مجامع و نهادهای بین المللی تعریف خاصی برایش وجود ندارد. همین نیز موجب شده تا ورزش باستانی نتواند به خارج از مرزها راه یابد چرا که تعریف مشخصی از نهاد مروج آن وجود ندارد.
در کنار ابهامات بین المللی که در این باره وجود دارد، عملکرد این مجموعه که در خیابان جردن قرار گرفته، مشخص نیست. در حقیقت، ساختار این فدراسیون فاقد استانداردهای معمول است و بیشتر به محلی برای تجمیع اشخاص بازنشسته تبدیل شده است. همین عدم شفافیت نیز موجب شده تا به یک باره عزل و نصب های عجیبی در آن صورت بگیرد. البته، نبود نظارت بر این مجموعه نیز از دیگر مسائل حائز اهمیت است. هنوز مشخص نیست هزینه کردها، سفرها و ماموریت ها و ...، بر چه اساسی صورت گرفته و پاسخگویی در آن به چه شکل است.
در حقیقت، فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای، در ساختار و ماهیت دارای ابهام و فاقد شفافیت است که همین نیز موجب شده نتواند موجب توسعه این ورزش سنتی و فرهنگی شود و به حیات خلوتی برای بازنشسته ها و سیاسیون فاقد منصب تبدیل شود.
* چه بر سر باستانی می آید؟
با وجود تاکید مقامات ارشد نظام بر لزوم گسترش ورزش باستانی، در عمل شاهدیم که این اتفاق در خارج مرزها روی نداده است. به نظر می رسد ساختار کنونی فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای نتواند جوابگوی چنین مطالبه ای باشد. مروری بر سال های اخیر نشان می دهد این مجموعه فاقد کارآمدی بوده و دچار ایستایی شده است. همین نیز منجر به کشاکش و درگیری های با فدراسیون ملی ورزش های زورخانه ای هم شده است. در واقع نه تنها این مجموعه نتوانسته رسالت بین المللی خود را اجرا ند که در امور داخلی نیز موجب مشکلات فراوانی شده است.
البته، با حضور طلوع کیان در فدراسیون ملی شاهد یک تحول اساسی در سطح کشور هستیم. این تجربه نشان می دهد برای حرکت دوباره و احیای زورخانه ای نیازمند مدیران جوان، پرانگیزه و کارآمد هستیم تا بتوانند این ورزش ملی و بومی را به جایگاه شایسته برسانند؛ اتفاقی که تا کنون ساکنان ساختمان خیابان جردن نتوانسته اند در راستای آن اقدامی داشته باشند.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، انتظار می رفت رویکرد به این ورزش که دارای مبانی فرهنگی و اخلاقی است، دچار تحول شده و بیش از پیش مورد توجه باشد. در این راستا، فدراسیون ملی زورخانه ای ایجاد شد. یک تشکیلات نیز به نام "فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای" نیز به وجود آمد تا این ورزش که دارای ویژگی های خاصی است، راه جهانی شدن را بپیماید؛ اما در واقعیت اتفاقات دیگری روی داد که موجب شده تا این ورزش دچار رخوت و بن بست خاصی شود. البته، با تغییرات در فدراسیون ملی و حضور فرهاد طلوع کیان به عنوان رئیس، تحولی بزرگ در حال روی دادن است؛ اما مشکل بین المللی شدن حل خواهد شد؟ ریشه این وضعیت نامطلوب در چیست؟
* تشکیلاتی بدون نظارت و رها شده
مروری بر ساختار و عملکرد فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای نشان می دهد این تشکیلات فاقد شفافیت چندانی است. با وجود آن که سال ها از راه اندازی آن می گذرد؛ هنوز مشخص نیست جایگاه بین المللی ان چیست. این مجموعه در شورای المپیک آسیا، کمیته بین المللی المپیک و ... جایگاهی نداشته و تا کنون نیز نتوانسته در این راستا اقدام موثری داشته باشد. در حقیقت، این فدراسیون بیشتر یک نهاد خصوصی است که در مجامع و نهادهای بین المللی تعریف خاصی برایش وجود ندارد. همین نیز موجب شده تا ورزش باستانی نتواند به خارج از مرزها راه یابد چرا که تعریف مشخصی از نهاد مروج آن وجود ندارد.
در حقیقت، فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای، در ساختار و ماهیت دارای ابهام و فاقد شفافیت است که همین نیز موجب شده نتواند موجب توسعه این ورزش سنتی و فرهنگی شود و به حیات خلوتی برای بازنشسته ها و سیاسیون فاقد منصب تبدیل شود.
* چه بر سر باستانی می آید؟
با وجود تاکید مقامات ارشد نظام بر لزوم گسترش ورزش باستانی، در عمل شاهدیم که این اتفاق در خارج مرزها روی نداده است. به نظر می رسد ساختار کنونی فدراسیون بین المللی ورزش های زورخانه ای نتواند جوابگوی چنین مطالبه ای باشد. مروری بر سال های اخیر نشان می دهد این مجموعه فاقد کارآمدی بوده و دچار ایستایی شده است. همین نیز منجر به کشاکش و درگیری های با فدراسیون ملی ورزش های زورخانه ای هم شده است. در واقع نه تنها این مجموعه نتوانسته رسالت بین المللی خود را اجرا ند که در امور داخلی نیز موجب مشکلات فراوانی شده است.