به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، ژنرالِ بعثی «ماهر عبدالرشید» فرمانده سپاه سوم عراق که در ائاخر جنگ به فرماندهی سپاه هفتم رسید، سرانجام 11 سال پس از سقوط صدام حسین، در گمنامی و فلاکت و بدون آن که دادگاهی به جنایات جنگی متعددش رسیدگی کند، هلاک شد.
ژنرال ماهر عبدالرشید سال ۱۹۴۲ در تکریت به دنیا آ مد و پس از پایان دوره تحصیلات به دانشکده افسری راه یافت. او مسؤول شعبه پنجم اداره اطلاعات ارتش بود. بعد، افسر ستاد در سازمان امنیت شد.سپس به فرماندهی تیپ ۱۲ زرهی موسوم به «ابن ولید» رسید. پس از آن فرماندهی لشکر پنج مکانیزه را به عهده گرفت. بعد از آن هم به فرماندهی سپاه سوم و سپس فرماندهی سپاه هفتم عراق رسید. او از درنده خوترین و فاک ترین فرماندهان عالی رتبه ارتش بعث به شمار می رفت که دستش به جنایات جنگی علیه رزمنده‌گان ایرانی آلوده بود.
خویشاوندی این ژنرال با صدام پله‌های ترقی در ارتش عراق را جلو پای او گذاشت و بالاترین پله که او روی آن ایستاد پذیرفتن پسر کوچک صدام ـ قصی ـ به عنوان داماد خود بود. اما نقش دستگاه های تبلیغاتی عراق در بزرگ نمایی لیاقت های نظامی و فرماندهی او در جنگ با ایران کمتر از این خویشاوندی قبیله‌ای نبود.