گمنامی و مهجوری باید حتی در مقبره‌ی ایشان هم نمود پیدا می‌کرد...
شهدایی که عموم مردم شهرستان نیر علی‌الخصوص نسل جوان منطقه برای حضور آنها در این وادی لحظه شماری می‌کردند.
اگر چه جسته و گریخته مراسم‌هایی به واسطه نهاد های دولتی و یا به صورت خودجوش و مردمی توسط بعضی از هیئت‌های مذهبی و مجموعه‌های فرهنگی در زمان‌های مختلف در آن مکان مقدس ترتیب داده می‌شوند؛ با این حال خواسته بسیاری از شرکت کنندگان این برنامه‌ها از مسئولان ساخت بنای یادمان و مقبره‌ای در خور شأن این شهیدان عزیز است ولی متاسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده است!
زيارتگاه شهداي گمنام امروزه به محلي براي حضور ارادتمندان به شهداء تبديل شده است، آيا صلاح است كه اين مردم به سختي خود را به زيارتگاه برسانند؟ یادمان شهداي گمنام نیر امروزه پناهگاه مادران و پدران شهيدي است كه هنوز از فرزند خود خبری ندارند ، آيا رواست كه این پدران و مادران شهداء با سخت‌ترين وضع موجود خود را به تپه شهداء برسانند؟ یادمان شهداي گمنام كه مي‌تواند به عنوان يك فضاي معنوي و فرهنگي در "نیر" مطرح شود، چرا بعد از گذشت دو ماه همچنان مورد غفلت قرار گرفته و كسي به فكر آنها نيست؟ انگار شهدا بايد همچنان گمنام بمانند و كسي به فكر آنها نباشد.
اینک انتظار می‌رود در سالی که از سوی مقام معظم رهبری به نام «اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهادی» شده است، مسئولان محترم امر با اختصاص بودجه مناسب برای احداث و تکمیل یادمان در خور شأن این شهدا اهتمام جدی کنند.
چون اگر قرار بود با آمدن این شهدا به شهر اینگونه با آنها برخورد کنیم و فراموششان کنیم بهتر بود در همان بیابان‌های مناطق عملیاتی و جبهه‌ها می‌ماندند. مگر فراموش کرده‌ایم این فرموده امام راحل را در وصف شهدای گمنام که فرمودند: «سلام من بر مفقودین عزیز که مونسی جز نسیم صحرا و پناهگاهی بجز مادرشان حضرت زهرا(س) ندارند.»؟!
ای کاش فراموش نکنیم که آرامش و آسایش امروزمان را مدیون چه کسانی هستیم.
رفتن به جهاد نفس کاری است بزرگ
از جبهه گریختن گناهی است بزرگ
مـا بـرسـر پست انقـلابیـم هــنوز
خفتن سرپست اشتباهی است بزرگ
شهرستان نیر با تقدیم 93 شهید، بیش از 100جانباز، 14 آزاده و بیش از 10 هزار رزمنده، سابقه درخشانی در دفاع از حریم اسلام ناب محمدی(ص) و انقلاب اسلامی دارد.