کد خبر 326045
تاریخ انتشار: ۱۹ تیر ۱۳۹۳ - ۱۲:۲۴

انقلاب اسلامي ايران چيزي حدود 10 سال دوران دفاع مقدس را از بعد پيروزي انقلاب در بهمن 57 پشت سر گذاشت كه سراسرش غرور و ايثار و فداكاري است.

گروه جهاد و مقاومت مشرق - انقلاب اسلامي ايران چيزي حدود 10 سال دوران دفاع مقدس را از بعد پيروزي انقلاب در بهمن 57 پشت سر گذاشت كه سراسرش غرور و ايثار و فداكاري است.

 تاريخي كه براي تقويم ايرانيان دوران بسيار باشكوهي را رقم زد. سال 67 و مشخصاً تيرماه اين سال پرحادثه‌ترين اتفاقات را در تاريخچه دفاع مقدس در خود جاي داده است. در آستانه نيمه دوم تير ماه بر آن شديم تا گذري كوتاه بر اتفاقات اين ماه داشته باشيم.

4 و 7 تيرماه: در چهارمين روز از اين ماه در سال 67 رژيم بعث عراق حمله‌اي را با استعداد 14 لشكر نظامي به منطقه عمومي خوزستان، كوشك، طلائيه، حضر و جزاير مجنون و در يك كلام منطقه عملياتي خيبر ترتيب داد كه در نهايت به سقوط اين جزاير منجر شد. اما اين برنامه‌ريزي براي حمله فقط به جبهه جنوبي معطوف نشد و در 7/4/67 تنها سه روز بعد حمله‌اي در جبهه كردستان در منطقه عمومي سليمانيه و ارتفاع دوپازا كه با نام منطقه نصر شناخته مي‌شد از سوي رژيم بعث صورت گرفت كه اين حمله نيز با استعداد يك لشكر و سه تيپ برنامه‌ريزي شده و در نهايت به سقوط ارتفاع دوپازا منجر شد.

9 و 10 تيرماه: در نهمين روز از تيرماه و تنها دو روز بعد از حمله رژيم بعث به منطقه سليمانيه شهر ماووت به اشغال بعثيون درآمد، اما نكته حائز اهميت اينجاست كه سازمان منافقين در 10/4/67 و فرداي اشغال شهر ماووت دومين عمليات بزرگ خود را عليه انقلاب و نظام طراحي و به مرحله اجرا درآورد. عمليات حمله به مهران و دهلران با نام چلچراغ كه طي آن نيروهاي سازمان منافقين با استفاده از آتش تهيه توپخانه و نيروي هوايي رژيم بعث به شهر مهران و دهلران حمله‌ور شدند و خساراتي را به بار آوردند. بعضي كارشناسان معتقد بودند اين حمله زمينه و بنيان حمله آنها در عمليات مرصاد بود.

به هر حال مجامع جهاني كه پيش از اين بر طبل اتمام جنگ مي‌كوبيد، با حملات گسترده بعثي‌ها در سال 67 با تصور اينكه كشور ايران و انقلاب اسلامي ديگر توان ادامه جنگ و جنگيدن و دفاع را ندارد، سكوت اختيار كرد و تنها نظاره‌گر حملات وحشيانه بعثي‌ها با همكاري منافقين شد كه غالباً اين حملات چنانكه در ماجراي سقوط ناو ديده شد با كاربرد وسيع سلاح شيميايي توسط ارتش عراق همراه بود.

10 و 12 تیرماه: در آن سال‌ها برعكس برداشتي كه رژيم صدام از انقلاب اسلامي ايران داشت، اتفاقات‌ منطقه‌اي مسائل ديگري را نشان مي‌داد. ورود امريكا به صحنه جنگ و درگيري‌اش به صورت مستقيم با ايران در خليج‌فارس و از سويي ديگر اقدام رژيم بعث در به‌كار‌گيري سلاح‌هاي كشتار جمعي در حد گسترده، گوياي اين مسئله بود كه اتحاد بين‌المللي حامي صدام به اين نتيجه رسيده است كه رژيم بعث و متحدانش توان مقابله مردانه با انقلاب اسلامي را ندارند. به هر روي با استفاده گسترده عراق از تسليحات شيميايي بعد از درخواست‌هاي مكرر ايران از سازمان ملل مبني بر ورود كارشناسان اين سازمان براي بررسي و كارشناسي كاربرد سلاح‌هاي شيميايي و كشتار جمعي توسط صدام، نهايتاً كارشناسان اين سازمان در 10/4/67 وارد ايران شدند اما دو روز بعد يعني در تاريخ 12/4/67 نيز يكي از بزرگ‌ترين و وحشتناك‌ترين جنايات ايالات متحده امريكا عليه بشر روي داد. هواپيماي غير نظامي ايران توسط ناو وينسنس امريكا در خليج‌فارس سرنگون شد. هواپيماي ايرباس ايران با شماره 655 در پنجمين دقيقه پرواز از بندرعباس به دوبي بر فراز آب‌هاي خليج‌فارس با اصابت دو موشك كه به دستور ناخدا ويل راجرز (فرمانده وينسنس) شليك شده بود، سقوط كرد و 290 سرنشين آن به شهادت رسيدند. بعدها ايالات متحده به اين ناخداي جنايتكار مدال افتخار اهدا كرد.

21 و 27 تيرماه: دشمن بعثي در 21/4/67 نيز حمله‌اي را در منطقه خوزستان (فكه، شرهاني، عين خوش و...) ترتيب دادكه خساراتي را در پي داشت. 27 تير 67 نيز بزرگ‌ترين اتفاق دوران دفاع مقدس روي داد. راديو و تلويزيون اعلام كرد قطعنامه 598 پذيرفته شد. طي اين قطعنامه آتش بس بين ايران و عراق اجرا مي‌شد. ليكن پس از پذيرش قطعنامه باز هم رژيم بعث طمع كرد و به مرزهاي ما حمله‌ور شد. يورش ناجوانمردانه كه با مقاومت رزمندگان به شكستي ديگر براي جبهه كفر منتهي شد.

پويان شريعت / روزنامه جوان