گروه اقتصادی مشرق -تنوع نیازهای انسان و منابع اقتصادی و پراکندگی آنها در جهان امروز به حدی است که مبادله کالا و خدمات از کشور دیگر را اجتناب ناپذیر ساخته است.
امروزه ثابت شده که رشد اقتصادی کشورها به دلایلی چند با رشد صادرات آنها ارتباط مستقیم دارد، مهمترین دلیل اینست که صادرات جزئی از تقاضای کل جامعه محسوب می شود و اثر مستقیم روی تولید داخل دارد.
بر اساس این گزارش، اهمیت روز افزون تجارت خارجی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها به حدی است که بعضی از اقتصاددانان از آن به عنوان موتور توسعه و رشد اقتصادی یاد می کنند.
افزایش صادرات اثر مستقیم بر درآمدهای ارزی کشورها داشته و از این طریق با تامین منابع ارزی کشورها امکان سرمایه گذاری های لازم جهت قرار گرفتن اقتصاد در مسیر رشد وتوسعه را فراهم می سازد.
از طرف دیگر توسعه صادرات امکان استفاده از امکانات بازارهای جهانی برای رشد تولیدات داخلی را مهیا کرده و از این طریق واحدها و بنگاه‌های تولیدی را قادر می سازد تا از محدودیت های بازار داخلی رهایی یافته و با توسعه مقیاس تولید به منظور صادرات بیشتر به بازارهای خارجی علاوه بر کسب درآمدهای ارزی از صرفه های اقتصادی حاصل از مقیاس تولید نیز بهره کافی ببرند.
وی افزود: این در حالی است که چهار برابر این تعداد یعنی یک میلیون و 720 هزار شغل نیز بصورت مستقیم و غیرمستقیم درصنایع کشاورزی شاغل هستند بنابراین رونق این بخش می‌تواند نقش مهمی در حل معضل بیکاری ایفا کند.
وی تاکید کرد: در یک دهه گذشته صادارت محصولات غذایی از کشور هفت برابر شده و اگر از ظرفیت بدون استفاده این بخش به نحو احسن استفاده کنیم به حتم در سه سال آینده به درآمدزایی دو میلیارد دلاری خواهیم رسید و این مسأله جز با توجه ویژه دولت امکان پذیر نخواهد بود.
وی تصریح کرد: پایین بودن سهم ارزش افزوده صنایع غذایی و بالابودن میزان اشتغال از جمله مزایای این صنعت است به طوری که این شرایط سبب شده تا پرداختی به عوامل سرمایه در این صنعت به طرز چشمگیری پایین آید.
این کارشناس علوم و صنایع غذایی تاکید کرد: در چند سال گذشته درآمدهای حاصل از صادرات نفتی بسیار خوب بود، اما اکنون در شرایطی قرار داریم که باید اقتصاد را بر پایه صادرات غیر نفتی ترسیم و برنامه ریزی کنیم، بنابراین باید بار دیگر عرصه کشاورزی و صنایع وابسته به آن را در اولویت قرار داده و با حمایت از این بخش زمینه های رونق اقتصادی را فراهم سازیم.
شریعتی در ادامه این گفتگو تصریح کرد: صنایع غذایی دارایی بالاترین پتانسیل های اقتصادی است و حدود78 درصد ارزش تولید صنایع غذایی، صرف مواد واسطه ای می‌شود که مزیت فوق العاده ای است، زیرا بالابودن نسبت مواد واسطه ای به ارزش تولید، نشان دهنده میزان خرید فراوان مواد اولیه از دیگر بخشهای صنعت است و می تواند چرخ های رونق اقتصادی را به حرکت درآورد و در شرایط فعلی دولت می تواند با حمایت از این صنایع زمینه های اشتغال افراد فراوانی را در این بخش فراهم سازد و در آینده ای نه چندان دور ناظر رونق تولید در این حوزه باشد.
وی در پایان گفت: توجه به این صنعت در آینده می تواند سبب بهبود اقتصاد کشور، سلامت غذا و در نهایت کاهش هزینه های بهداشت و درمان شود.
حال می توان گفت که وضعیت صنایع غذایی ایران به گونه ای است که سهم ایران در بازارهای جهانی کاهش یافته به طوریکه نه تنها بازارهای حاشیه خلیج فارس از دست رفته بلکه بازارهای آسیای میانه نیز در حال از دست رفتن است و لذا دولت برای این مشکلات باید چاره اندیشی کند.
شاید بتوان گفت از راه‌هایی که دولت می تواند به صادرات این صنایع کمک کند: فراهم کردن بسترهای مناسب برای تجارت بیشتر واحدها با خارج(مانند: استفاده حداکثری از سفرهای برون مرزی در جهت معرفی کالا وخدمات ایرانی به خارجیان راه اندازی شبکه اطلاع رسانی تجاری بین المللی )،واگذاری اعتبارات ارزی ،ایجاد بخشهای بازاریابی برای محصولاتی که در داخل تولید می شوند و همچنین نقش سفارتخانه های ایرانی که کمتر از سایر فاکتورها نیست.
امروزه ثابت شده که رشد اقتصادی کشورها به دلایلی چند با رشد صادرات آنها ارتباط مستقیم دارد، مهمترین دلیل اینست که صادرات جزئی از تقاضای کل جامعه محسوب می شود و اثر مستقیم روی تولید داخل دارد.
بر اساس این گزارش، اهمیت روز افزون تجارت خارجی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها به حدی است که بعضی از اقتصاددانان از آن به عنوان موتور توسعه و رشد اقتصادی یاد می کنند.
افزایش صادرات اثر مستقیم بر درآمدهای ارزی کشورها داشته و از این طریق با تامین منابع ارزی کشورها امکان سرمایه گذاری های لازم جهت قرار گرفتن اقتصاد در مسیر رشد وتوسعه را فراهم می سازد.
از طرف دیگر توسعه صادرات امکان استفاده از امکانات بازارهای جهانی برای رشد تولیدات داخلی را مهیا کرده و از این طریق واحدها و بنگاه‌های تولیدی را قادر می سازد تا از محدودیت های بازار داخلی رهایی یافته و با توسعه مقیاس تولید به منظور صادرات بیشتر به بازارهای خارجی علاوه بر کسب درآمدهای ارزی از صرفه های اقتصادی حاصل از مقیاس تولید نیز بهره کافی ببرند.
وی افزود: این در حالی است که چهار برابر این تعداد یعنی یک میلیون و 720 هزار شغل نیز بصورت مستقیم و غیرمستقیم درصنایع کشاورزی شاغل هستند بنابراین رونق این بخش می‌تواند نقش مهمی در حل معضل بیکاری ایفا کند.
وی تاکید کرد: در یک دهه گذشته صادارت محصولات غذایی از کشور هفت برابر شده و اگر از ظرفیت بدون استفاده این بخش به نحو احسن استفاده کنیم به حتم در سه سال آینده به درآمدزایی دو میلیارد دلاری خواهیم رسید و این مسأله جز با توجه ویژه دولت امکان پذیر نخواهد بود.
وی تصریح کرد: پایین بودن سهم ارزش افزوده صنایع غذایی و بالابودن میزان اشتغال از جمله مزایای این صنعت است به طوری که این شرایط سبب شده تا پرداختی به عوامل سرمایه در این صنعت به طرز چشمگیری پایین آید.
این کارشناس علوم و صنایع غذایی تاکید کرد: در چند سال گذشته درآمدهای حاصل از صادرات نفتی بسیار خوب بود، اما اکنون در شرایطی قرار داریم که باید اقتصاد را بر پایه صادرات غیر نفتی ترسیم و برنامه ریزی کنیم، بنابراین باید بار دیگر عرصه کشاورزی و صنایع وابسته به آن را در اولویت قرار داده و با حمایت از این بخش زمینه های رونق اقتصادی را فراهم سازیم.
شریعتی در ادامه این گفتگو تصریح کرد: صنایع غذایی دارایی بالاترین پتانسیل های اقتصادی است و حدود78 درصد ارزش تولید صنایع غذایی، صرف مواد واسطه ای می‌شود که مزیت فوق العاده ای است، زیرا بالابودن نسبت مواد واسطه ای به ارزش تولید، نشان دهنده میزان خرید فراوان مواد اولیه از دیگر بخشهای صنعت است و می تواند چرخ های رونق اقتصادی را به حرکت درآورد و در شرایط فعلی دولت می تواند با حمایت از این صنایع زمینه های اشتغال افراد فراوانی را در این بخش فراهم سازد و در آینده ای نه چندان دور ناظر رونق تولید در این حوزه باشد.
وی در پایان گفت: توجه به این صنعت در آینده می تواند سبب بهبود اقتصاد کشور، سلامت غذا و در نهایت کاهش هزینه های بهداشت و درمان شود.
حال می توان گفت که وضعیت صنایع غذایی ایران به گونه ای است که سهم ایران در بازارهای جهانی کاهش یافته به طوریکه نه تنها بازارهای حاشیه خلیج فارس از دست رفته بلکه بازارهای آسیای میانه نیز در حال از دست رفتن است و لذا دولت برای این مشکلات باید چاره اندیشی کند.
شاید بتوان گفت از راه‌هایی که دولت می تواند به صادرات این صنایع کمک کند: فراهم کردن بسترهای مناسب برای تجارت بیشتر واحدها با خارج(مانند: استفاده حداکثری از سفرهای برون مرزی در جهت معرفی کالا وخدمات ایرانی به خارجیان راه اندازی شبکه اطلاع رسانی تجاری بین المللی )،واگذاری اعتبارات ارزی ،ایجاد بخشهای بازاریابی برای محصولاتی که در داخل تولید می شوند و همچنین نقش سفارتخانه های ایرانی که کمتر از سایر فاکتورها نیست.