1- برزیل
2- روسیه
3- ایتالیا
4- امریکا
5- لهستان
6- صربستان
7- کوبا
8- بلغارستان
9- آرژانتین
10- آلمان
11- ایران
12- استرالیا
13- فرانسه
14- تونس
15- کانادا
16- ژاپن
17- مصر
18- چک
19- چین
20- کره جنوبی
اما شاید برای شما این سوال پیش بیاید که چرا جایگاه ایران پائین تر از بسیاری از تیم‌هایی است که بارها آن ها را شکست داده است؟ با خواندن گزارش زیر پاسخ سوال خود را در می یابید:
*تیم ها چگونه امتیاز می‌گیرند؟
به گزارش مشرق، در رده بندی فدراسیون جهانی والیبال بر خلاف بسیاری از رشته های توپی، پیروزی در یک دیدار خاص امتیازی ندارد، یعنی علاوه بر این که بازی های دوستانه هیچ تاثیری در افزایش رنکینگ ندارد، بلکه پیروزی در یک دیدار رسمی نیز امتیازی برای تیم برنده ندارد. به این معنی که یک تیم حتی اگر در لیگ جهانی، المپیک، جام جهانی یا سایر رویدادهای معتبر و رسمی این رشته مقابل حریف به برتری برسد امتیازی کسب نمی کند و در پایان مسابقات رده بندی این تیم‌ها هستند که باعث صعود در رنکینگ خواهد شد.
البته این به این معنی نیست که به دست آوردن پیروزی در لیگ جهانی بی‌تاثیر است، چرا که رتبه نهایی تیم ها در نهایت به تعداد برد و باخت‌های آنها بستگی دارد، اما این که صرفا پیروزی در یک مسابقه خاص امتیازی داشته باشد، این گونه نیست (برخلاف فوتبال).
*کدام تورنمنت‌ها در رنکینگ تاثیرگذارند؟
در طول یک سال تورنمت‌های زیادی در سطح دنیا برگزار می‌شوند، اما حتی تعدادی از آنهایی که از سوی FIVB رسمیت دارند، در رده بندی جهانی بی‌تاثیرند. مثلا رقابت‌های جام بین قاره‌ای چندی پیش با حضور شش تیم در ژاپن برگزار شد و ایران با 3 پیروزی مقابل ایتالیا، آمریکا و ژاپن و دو شکست مقابل روسیه و برزیل چهارم شد، اما در این تورنمنت هیچ امتیازی به حساب ایران (و نه هیچ تیم دیگری) واریز نشد. در ادامه تورنمنت‌های معتبر FIVB از نظر تاثیر بر امتیاز بندی تیم‌ها را بررسی خواهیم کرد.
1- المپیک: معتبرترین رقابت والیبال از نظر اعتباری شاید لیگ جهانی باشد، اما بیشترین امتیاز به قهرمان المپیک داده می‌شود. رقابت‌های المپیک به دلیل این که زیرنظر IOC برگزار می‌شود فرمت یکسانی دارد و تعداد تیم ها و نحوه برگزاری آن به ندرت تغییر می کند. تیم قهرمان المپیک 100 امتیاز به دست می آورد (بیشتر از کل امتیازات فعلی ایران!). تیم های دوم، سوم و چهارم نیز 90، 80 و 70 امتیاز کسب می کنند، اما چون رقابت‌ها به شکل حذفی است، چهار تیمی که در مرحله یک چهارم نهایی حذف شده‌اند همگی پنجم به شمار می‌روند و 50 امتیاز کسب می‌کنند. تیم هایی که نتوانسته به المپیک راه پیدا کنند اما در مراحل پلی آف حضور داشته‌اند نیز امتیازی هر چند بسیار اندک کسب می کنند.
2- قهرمانی جهان: این رقابت ها هر چهار سال یک بار با حضور 24 تیم برگزار می شود و چهار تیم برتر همانند المپیک 100 ، 90، 80 و 70 امتیاز کسب می کنند، اما نحوه امتیازدهی به تیم‌های بعدی با المپیک فرق می کند.
3- جام جهانی: این رویداد نیز همانند دو تورنمنت قبلی هر چهار سال یک بار برگزار می شود و از نظر امتیازی ارزش مشابهی با المپیک دارد. با این تفاوت که امتیاز تیم های پنجم تا هشتم با هم فرق دارد و چهار تیم نهم تا دوازدهم هستند که مشترکاً 5 امتیاز کسب می‌کنند.
4- لیگ جهانی: این رویداد شاید از نظر اعتبار در سطح بالایی قرار داشته باشد، اما به نسبت سه تورنمنت قبلی ارزش کمتری دارد و تیم قهرمان 50 امتیاز می گیرد که به نظر منطقی نیز می رسد. چرا که سطح کیفی رقابت های لیگ جهانی در دو سال اخیر با توجه به زیاد شدن تیم ها کاسته شده است. ضمن این که در مرحله فینال رقابت ها تیم میزبان حضور دارد؛ تیمی که شاید از نظر فنی لیاقتش را نداشته باشد. همچنین فرمت خاص رقابت‌ها که این سالها زیاد دستخوش تغییر شده می‌تواند شرایطی را رقم بزند که مانند آخرین سال برگزاری رقابت ها تیمی مانند استرالیا از دسته پایین تر در فینال حضور داشته باشد و در پایان امتیازات زیادی کسب کند.
5- رقابت‌های قاره‌ای: کم ارزش‌ترین رقابت‌ها از نظر FIVB رقابت های قاره ای است که تیم قهرمان تنها 30 امتیاز کسب می کند.
جدول امتیاز بندی تیم‌ها در تورنمنت‌ها بر حسب مقام
*اهمیت زمانی تورنمنت‌ها
به گزارش مشرق، علاوه برجنبه امتیازی فاصله برگزاری مسابقات نیز اهمیت دارد. باید به این نکته توجه کرد که امتیازاتی که FIVB به تیم‌ها پس از به دست آوردن عنوان می‌دهد تا دوره بعدی که آن رقابت ها برگزار شود، پابرجاست. یعنی تیمی که مثلا در جام جهانی قهرمان می شود تا 4 سال بعد 100 امتیاز را در اندوخته اش حفظ می کند و حتی اگر در طول چهارسال آینده افت شدیدی داشته باشد تا زمانی که دوره بعدی جام جهانی برگزار نشده این صد امتیاز محسوب خواهد شد.
در سوی مقابل رقابت های لیگ جهانی هر ساله برگزار می شود و بدیهی است که امتیازی که تیم ها در این تورنمت به دست می آورند تنها یک سال پایدار است و با برگزاری دوره بعدی امتیازهای سال قبل پاک می شود. رقابت های قاره ای نیز هر دو سال یک بار برگزار می شود.
با توجه به موارد ذکر شده، شاید بهتر بتوان سیاست کشورهای صاحب قدرت والیبال را درک کرد. تیم های صاحب نام والیبال جهان شاید بر مبنای همین سیستم امتیازدهی باشد، که بعد از رقابت‌هایی مانند المپیک یا جام جهانی دست به جوانگرایی می‌زنند. چرا که می‌دانند باید با بهترین تیم خود در این رویدادهایی که چهارسال یک بار برگزار می شود حضور یابند. آنها به خوبی می دانند که تیم جوان ممکن است در لیگ جهانی نتیجه نگیرد، اما این نتیجه نگرفتن به راحتی سال بعد قابل جبران است، در حالی که اثر نتیجه ضعیف در رویدادی مانند المپیک تا 4 سال باقی خواهد ماند.