به گزارش مشرق– این تنها یک بخش از نظرات من است. در واقع، به بخشی از چند حادثه در جام جهانی خواهم پرداخت. در این فرصت بیشتر به سراغ یک موضوع مهم خواهم رفت؛ چرا رسانه های امریکایی از جام جهانی متنفرند!

من یک تحلیلگر فوتبال حرفه ای نیستم و قصد ندارم درباره آرایش تیم ملی امریکا یا طرز فکر کلینزمن بنویسم. چیزی که واضح است اینکه رسانه های این کشور واقعا از جام جهانی متنفرند.

اگر می خواهید متوجه میزان سواد من از خود فوتبال حرفه ای شوید، بهتر است همین ابتدای راه بگویم که درباره نیمار فقط همین را می دانم که فیفا چندی قبل راجع به نوع لباس او هشدار داده بود. بنابراین، من هم مثل خیلی از خبرنگاران غیر ورزشی طرفدار بازی زیبا هستم! اگر در رسانه های ورزشی امریکا جستجویی کند، فارغ از اینکه ماجرای ورزش جایگاه خیلی رفیعی ندارد، در دل خود اهالی ورزش هم جای قابل احترامی برای فوتبال و جام جهانی پیدا نمی کنید.

به طور کلی جام جهانی 2014 هم تا آنجا که تیم ملی امریکا را ر دل خود جای داده بود مورد توجه رسانه های این کشور قرار گرفت و بعد از آن دیگر خبری از این رویداد نبود که نبود. حتی در ایستگاه های مختلف رادیویی نیز دیگر صحبت های جدی درباره جام جهانی به میان نمی‌آمد و شاید دوچرخه سواری توردوفرانس برای مردم مهمتر از فینال در برزیل بود.

وقتی هر روز صبح شوی تلویزیونی Dennis & Callahan را می بینم، بیشتر متوجه می شوم که ربطی به جام جهانی و فوتبال ندارند. شاید اوج اطلاعاتشان از این رشته درخشش الکسی لالاس در جام جهانی 1994 باشد! وقتی هم به میان مردم بیایی، خبری از بحث های تاکتیکی یا استراتژی در یک بازی نود دقیقه ای نیست. اوج کری خواندن مردم درباره آن هام فقط در شبی که مثلا تیم ملی با بلژیک یا با آلمان بازی داشت، این بود که مدل پیراهن تغییر کرده یا مثلا مدل موی بازیکنان جالب بود!


آنچه برای مردم و رسانه های امریکا بسیار ارزش و اهمیت دارد، در بیس بال، بسکتبال و البته تب تند NBA خلاصه می شود. البته می شود ادعا کرد فوتبال وارد جمع چهار موردی تفریحات مردم شده، یعنی بیس بال، فوتبال، بسکتبال و هاکی. اما حتی صعود از مرحله گروهی و درخشش مردان یورگن کلینزمن در حد بضاعت این تیم هم تاثیر خیلی عمیقی در جایگاه این رشته نداشت. شاید مردم بیش از پیش در امریکا با فوتبال آشتی کردند؛ اما رسانه ها همچنان از جام جهانی نفرت دارند.

در بخش هایی از امریکا که مهاجران زیادی دارد، مثل نیویورک و بوستون، طرفداران فوتبال هم بیشتر هستند؛ اما در کل مردم و رسانه ها تمایلی برای پیگیری اخبار ندارند. دلیل مهم می تواند در نگاه اول در عرصه فرهنگی دنبال شود. فروشگاه های بزرگ لباس ورزشی جایی برای فوتبال ندارند. دلیلی هم برای این کار وجود ندارد چرا که خریداری برای این کالاها نخواهند داشت، کفش ها و لباس های سایز بزرگ بسکتبال، بیس بال و حتی شنا مهمترین وسایلی هستند که مردم از بازار ورزشی تقاضا می کنند.


وقتی یک ستاره بسکتبال حاضر می شود در یک فروشگاه ورزشی معروف قدم بزند، فروش آن را چند برابر می کند؛ اما وقتی بزرگترین بازیکن فوتبال در همان فروشگاه قدم بزند، شاید کسی او را نشناسد.

دن شاگنسی، نویسنده مطرح رسانه های ورزشی در منطقه بوستون در این خصوص می نویسد: "درک می کنم که فوتبال خیلی جذاب است و می تواند به عنوان محبوب ترین ورزش توصیف شود. یک ورزش تاریخی که در ابعاد خاصی می تواند نمادی از دموکراسی و شایسته سالاری باشد؛ اما در آمریکا چنین ورزشی بیشتر برای کودکان خوب است؛ هرچه بزرگ تر شوند، بیشتر از فوتبال نفرت خواهند داشت چرا که کار گروهی چندان برای مردم ما جذاب نیست. بیس بال و بسکتبال هم گروهی هستند؛ اما مردم ستاره ها را دنبال می کنند. از پرتاب های شخصی لذت می برند و دوست دارند از یک تیم فقط یک بازیکن را تو مرز پرستش دوست داشته باشند."

شک نکنید این نویسنده حتی حوصله تماشای چند دقیقه از بازی فوتبال را هم ندارد. به عنوان یک خبرنگار که قرار بود جام جهانی را پوشش خبری دهد، در یکی از دیدارها به صورت کامل در جایگاه خبرنگاران حضور داشتم؛ منظورم بازی استرالیا و شیلی است. در آن رقابت متوجه سرعت بالای فوتبال شدم. برایم خیلی جذاب بود که دروازه بان بلافاصله پس از مهار توپ برای تیمش اقدام به طراحی حمله می کند. این خیلی جذاب است؛ اما این چیزها را باید به مردم و رسانه های آمریکا بگویم، نه به شما.

بحث من، موضوع مهم جذابیت است. اینکه یک مدافع در دل یک لحظه خاص درست تصمیم بگیرد و اگر این کار را نکند ممکن است که ملت را غمگین کند و برای همیشه منفورترین مرد تاریخ کشورش لقب بگیرد. چیزی که باعث شد من بسیار به فوتبال علاقه مند شوم بازی های کامپیوتری بود. البته شاید همین باعث شده اطلاعات زیادی از خود فوتبال نداشته باشم و خیلی درگیر اخبار جام جهانی نشوم؛ اما لااقل اعتراف می کنم بسیار جذاب است و مردم آمریکا اشتباه می کنند که با این رشته سر آشتی ندارند.
وقتی یک ورزش دارای استراتژی باشد، جذاب می شود. بیس بال در هر نقطه از زمینش دارای استراتژی است و اگر تماشاگر در جریان جزئیات ان نباشد چیزی نمی فهمد. هر لحظه هیجان دارد و همین باعث می شود بیس بال در آمریکا هواداران بسیاری داشته باشد.

× کنث راپوز