به گزارش گروه اجتماعی مشرق، «شخصي که دائما نمره منفي بگيرد، صلاحيت رانندگي ندارد.» اين جمله را سرهنگ حميدرضا گرايلي رئيس پليس راهور خراسان رضوي درباره مراقبت و کنترل رانندگي افراد پس از صدور گواهينامه مي‌گويد. کنترلي که به اعتقاد او ضعيف است و از خلاء قانوني نشأت مي‌گيرد.
صدور گواهينامه در ايران تا چه حد به استانداردهاي جهاني نزديک است؟
در بحث گواهينامه‌ها قراردادي وجود دارد به نام قرارداد ژنو، قراردادي که حدود 80-70 کشور آن را پذيرفته‌اند و ما نيز درحال حاضر عضو اين قرارداد هستيم. لذا گواهينامه‌هايي که ما صادر مي‌کنيم از نظر مراحل و طريقه آموزش استاندارد است.
گواهينامه‌اي که ما صادر مي‌کنيم با گواهينامه ساير کشورها يکسان است اما برخي کشورها ممکن است در بحث آموزش سخت‌گيري کنند و امتحان آيين‌نامه را ساده بگيرند يا بالعکس.
براي مثال در برخي از کشورها مانند کانادا اين قانون را داريم که فرد تا يکسال پس از دريافت گواهينامه مجاز به رانندگي نيست مگر با شخصي که گواهينامه دارد و تاريخ معيني از آن گذشته است.
يعني افرادي که در ايران گواهينامه مي‌گيرند مي‌توانند با همان گواهينامه در خارج از کشور نيز رانندگي کنند؟
بله حتما همين طور است.
به نظر شما تمام افرادي که گواهينامه دارند، مهارت رانندگي را آموخته‌اند؟
در اينجا گواهينامه مشکل ساز نيست! مسئله‌اي که اينجا وجود دارد فرهنگ است. کسي که رانندگي مي‌آموزد داراي مهارت است و مي‌تواند پشت فرمان بنشيند اما اين‌که فرد چقدر به قوانين راهنمايي و رانندگي احترام مي‌گذارد به خودش بستگي دارد. خيلي تصادفات زماني که ريشه‌يابي مي‌شود به دليل تخلف راننده است. نمي‌شود گفت مشکل از گواهينامه است.
مگر آموزش قوانين راهنمايي و رانندگي بخشي از مراحل اخذ گواهينامه را تشکيل نمي‌دهد؟
آموزش‌هاي ما در يک هفته انجام مي‌شود، در 3 روز و جمعا در 6 ساعت که اين مدت زمان کم است. آموزش راهنمايي و رانندگي به صرف اين‌که فرد مي‌خواهد گواهينامه بگيرد نبايد باشد. آموزش بايد از سن 6 سالگي و از مهد کودک‌ها آغاز شود و سال به سال ارتقا يابد و کيفيت و کميت آن بالا برود. کودکان بايد با اين قوانين رشد کنند و اين‌ها در وجودشان نهادينه شود. بايد بدانند که اگر رعايت کنند به نفع‌شان است و در غير اين صورت به ضرر خود و جامعه‌شان .
براي تحقق اين امر چه اقداماتي انجام داده‌ايد؟
ما اکنون بحث هميار پليس را داريم. بحث ورود به مدارس را داريم و آموزش در مقاطع مختلف. اما باز از نظر من کافي نيست. چرا که ما به تنهايي متولي نيستيم، قوانين راهنمايي و رانندگي بايد مانند دروس ديگر در مدارس و در قالب متون، آموزش داده شود. تمام اين آموزش‌ها بايد به صورت يک پرونده در آيد تا هنگامي که فرد براي اخذ گواهينامه اقدام مي‌کند آن را به همراه داشته باشد.
کنترل بعد از صدور گواهينامه در ايران به چه صورت انجام مي‌شود؟
در اين جا ابزار جريمه را در اختيار داريم. اما گاهي اوقات پس از صدور گواهينامه افراد اعمال و رفتاري را بروز مي‌دهند که ناشي از عدم سلامت روحي و شخصيتي آنان است. براي مثال افرادي که پرخاشگري مي‌کنند و حس انتقام جويي دارند، عصبي هستند و .. باعث تصادفات مرگبار مي‌شوند. به نظر من بحث جريمه در اينجا کفايت نمي‌کند.
کشورهاي ديگر براي اين موضوع چه تدبيري انديشيده‌اند؟
پليس در ديگر کشورها پس از صدور گواهينامه نيز رفتار رانندگان را تحت نظر دارد. براي مثال کسي که مرتکب چند تخلف منجر به حادثه شده است، گواهينامه‌اش ضبط يا باطل مي‌شود. يعني به جز قوانين راهنمايي و رانندگي، قوانين مراقبتي نيز موجود است.
در ايران چطور؟
در ايران نمره منفي به نوعي محدوديت براي راننده ايجاد مي‌کند. هرچند هنگامي که فرد نمره منفي مي‌گيرد در مرحله‌اي ممکن است گواهينامه‌اش ضبط شود يا باطل شود، اما طبق قانون و با گذشت مدت زمان معيني دوباره گواهينامه به او بازگردانده مي‌شود که به نظرم فايده‌اي ندارد. چرا که اگر شخصي دائما نمره منفي مي‌گيرد از صلاحيت براي رانندگي برخوردار نيست.
چرا مرکزي براي تشخيص صلاحيت رانندگي در افراد، پس از صدور گواهينامه وجود ندارد؟
برنامه کلاني است. به کلينيک‌هاي تخصصي نياز داريم که هم پزشک و هم روان‌پزشک در آن حضور داشته باشد تا فرد کاملا مورد معاينه قرار بگيرد و بررسي شود که مي‌تواند همواره از گواهينامه‌اش استفاده کند يا خير.
براي اين کار برنامه بلند مدت هم موجود نيست؟
فعلا خير.
آموزش رانندگي در خيابان‌هاي شهر کار درستي است؟
رانندگي در شهرک آزمايش مزايايي دارد که من هم با اين امر موافقم. اين کار فعلا براي آموزشگاه‌هاي موتور سيکلت انجام مي‌شود. يعني در خود محيط آموزشگاه فرد آموزش مي‌بيند و همان جا امتحان مي‌گيريم. بهتر است آموزشگاه‌ها در آينده از سطح شهر جمع شوند و تنها يک مجتمع آموزشي داشته باشيم.
46 آموزشگاه پايه سه و 6 آموزشگاه موتور سيکلت در سطح مشهد داريم، نظارت بر اين تعداد آموزشگاه به چه صورت انجام مي‌شود؟
يک بخش از نظارت توسط وزارت تعاون و تحت نظر موسسه راهگشا است که مختص بحث اماکن، مدرسان و کارشناسان است. نظارت بر نحوه آزمون و آموزش نيز به عهده راهنمايي و رانندگي است.
نظارت راهنمايي و رانندگي به چه صورت انجام مي‌شود؟
ما اصطلاحي داريم به نام سه درصد. هنگامي که اکيپ‌هاي ما براي بازرسي مي‌روند از هر صد نفر، سه نفر موفق به اخذ گواهينامه شده‌اند به صورت رندوم انتخاب مي‌کنند و مجددا از آن‌ها امتحان مي‌گيرند.
کمي درباره تغيير نوع گواهينامه از سال 85 به بعد توضيح مي‌دهيد؟
گواهينامه‌ها تا قبل از آن ب1، ب2، پ1، پ2، ت1 و ت2 بود اما پس از سال 1389 دچار تغيير شد و يک روند اصولي‌تر و مناسب‌تر روي کار آمد. روش قبلي موجب پراکندگي و تعدد گواهينامه در کشور مي‌شد اما اکنون گواهينامه پايه 3 داريم براي رانندگي با سواري شخصي و وانت، گواهينامه پايه 2 داريم براي رانندگي اشخاص با وسايل حمل و نقل عمومي مثل تاکسي‌ها، آژانس‌ها، آمبولانس، ميني‌بوس تا ظرفيت 16 نفر و کاميون با ظرفيت 6 و نيم تن. و گواهينامه پايه يک براي رانندگي با اتوبوس و کاميون‌هايي با ظرفيت 6 و نيم تن به بالا.
گواهينامه‌هاي ويژه را داريم براي رانندگي با ماشين آلات راه و ساختمان، گواهينامه تراکتور و در نهايت گواهينامه موتورسيکلت.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
منبع: خراسان
صدور گواهينامه در ايران تا چه حد به استانداردهاي جهاني نزديک است؟
در بحث گواهينامه‌ها قراردادي وجود دارد به نام قرارداد ژنو، قراردادي که حدود 80-70 کشور آن را پذيرفته‌اند و ما نيز درحال حاضر عضو اين قرارداد هستيم. لذا گواهينامه‌هايي که ما صادر مي‌کنيم از نظر مراحل و طريقه آموزش استاندارد است.
گواهينامه‌اي که ما صادر مي‌کنيم با گواهينامه ساير کشورها يکسان است اما برخي کشورها ممکن است در بحث آموزش سخت‌گيري کنند و امتحان آيين‌نامه را ساده بگيرند يا بالعکس.
براي مثال در برخي از کشورها مانند کانادا اين قانون را داريم که فرد تا يکسال پس از دريافت گواهينامه مجاز به رانندگي نيست مگر با شخصي که گواهينامه دارد و تاريخ معيني از آن گذشته است.
يعني افرادي که در ايران گواهينامه مي‌گيرند مي‌توانند با همان گواهينامه در خارج از کشور نيز رانندگي کنند؟
بله حتما همين طور است.
به نظر شما تمام افرادي که گواهينامه دارند، مهارت رانندگي را آموخته‌اند؟
در اينجا گواهينامه مشکل ساز نيست! مسئله‌اي که اينجا وجود دارد فرهنگ است. کسي که رانندگي مي‌آموزد داراي مهارت است و مي‌تواند پشت فرمان بنشيند اما اين‌که فرد چقدر به قوانين راهنمايي و رانندگي احترام مي‌گذارد به خودش بستگي دارد. خيلي تصادفات زماني که ريشه‌يابي مي‌شود به دليل تخلف راننده است. نمي‌شود گفت مشکل از گواهينامه است.
مگر آموزش قوانين راهنمايي و رانندگي بخشي از مراحل اخذ گواهينامه را تشکيل نمي‌دهد؟
آموزش‌هاي ما در يک هفته انجام مي‌شود، در 3 روز و جمعا در 6 ساعت که اين مدت زمان کم است. آموزش راهنمايي و رانندگي به صرف اين‌که فرد مي‌خواهد گواهينامه بگيرد نبايد باشد. آموزش بايد از سن 6 سالگي و از مهد کودک‌ها آغاز شود و سال به سال ارتقا يابد و کيفيت و کميت آن بالا برود. کودکان بايد با اين قوانين رشد کنند و اين‌ها در وجودشان نهادينه شود. بايد بدانند که اگر رعايت کنند به نفع‌شان است و در غير اين صورت به ضرر خود و جامعه‌شان .
براي تحقق اين امر چه اقداماتي انجام داده‌ايد؟
ما اکنون بحث هميار پليس را داريم. بحث ورود به مدارس را داريم و آموزش در مقاطع مختلف. اما باز از نظر من کافي نيست. چرا که ما به تنهايي متولي نيستيم، قوانين راهنمايي و رانندگي بايد مانند دروس ديگر در مدارس و در قالب متون، آموزش داده شود. تمام اين آموزش‌ها بايد به صورت يک پرونده در آيد تا هنگامي که فرد براي اخذ گواهينامه اقدام مي‌کند آن را به همراه داشته باشد.
کنترل بعد از صدور گواهينامه در ايران به چه صورت انجام مي‌شود؟
در اين جا ابزار جريمه را در اختيار داريم. اما گاهي اوقات پس از صدور گواهينامه افراد اعمال و رفتاري را بروز مي‌دهند که ناشي از عدم سلامت روحي و شخصيتي آنان است. براي مثال افرادي که پرخاشگري مي‌کنند و حس انتقام جويي دارند، عصبي هستند و .. باعث تصادفات مرگبار مي‌شوند. به نظر من بحث جريمه در اينجا کفايت نمي‌کند.
کشورهاي ديگر براي اين موضوع چه تدبيري انديشيده‌اند؟
پليس در ديگر کشورها پس از صدور گواهينامه نيز رفتار رانندگان را تحت نظر دارد. براي مثال کسي که مرتکب چند تخلف منجر به حادثه شده است، گواهينامه‌اش ضبط يا باطل مي‌شود. يعني به جز قوانين راهنمايي و رانندگي، قوانين مراقبتي نيز موجود است.
در ايران چطور؟
در ايران نمره منفي به نوعي محدوديت براي راننده ايجاد مي‌کند. هرچند هنگامي که فرد نمره منفي مي‌گيرد در مرحله‌اي ممکن است گواهينامه‌اش ضبط شود يا باطل شود، اما طبق قانون و با گذشت مدت زمان معيني دوباره گواهينامه به او بازگردانده مي‌شود که به نظرم فايده‌اي ندارد. چرا که اگر شخصي دائما نمره منفي مي‌گيرد از صلاحيت براي رانندگي برخوردار نيست.
چرا مرکزي براي تشخيص صلاحيت رانندگي در افراد، پس از صدور گواهينامه وجود ندارد؟
برنامه کلاني است. به کلينيک‌هاي تخصصي نياز داريم که هم پزشک و هم روان‌پزشک در آن حضور داشته باشد تا فرد کاملا مورد معاينه قرار بگيرد و بررسي شود که مي‌تواند همواره از گواهينامه‌اش استفاده کند يا خير.
براي اين کار برنامه بلند مدت هم موجود نيست؟
فعلا خير.
آموزش رانندگي در خيابان‌هاي شهر کار درستي است؟
رانندگي در شهرک آزمايش مزايايي دارد که من هم با اين امر موافقم. اين کار فعلا براي آموزشگاه‌هاي موتور سيکلت انجام مي‌شود. يعني در خود محيط آموزشگاه فرد آموزش مي‌بيند و همان جا امتحان مي‌گيريم. بهتر است آموزشگاه‌ها در آينده از سطح شهر جمع شوند و تنها يک مجتمع آموزشي داشته باشيم.
46 آموزشگاه پايه سه و 6 آموزشگاه موتور سيکلت در سطح مشهد داريم، نظارت بر اين تعداد آموزشگاه به چه صورت انجام مي‌شود؟
يک بخش از نظارت توسط وزارت تعاون و تحت نظر موسسه راهگشا است که مختص بحث اماکن، مدرسان و کارشناسان است. نظارت بر نحوه آزمون و آموزش نيز به عهده راهنمايي و رانندگي است.
نظارت راهنمايي و رانندگي به چه صورت انجام مي‌شود؟
ما اصطلاحي داريم به نام سه درصد. هنگامي که اکيپ‌هاي ما براي بازرسي مي‌روند از هر صد نفر، سه نفر موفق به اخذ گواهينامه شده‌اند به صورت رندوم انتخاب مي‌کنند و مجددا از آن‌ها امتحان مي‌گيرند.
کمي درباره تغيير نوع گواهينامه از سال 85 به بعد توضيح مي‌دهيد؟
گواهينامه‌ها تا قبل از آن ب1، ب2، پ1، پ2، ت1 و ت2 بود اما پس از سال 1389 دچار تغيير شد و يک روند اصولي‌تر و مناسب‌تر روي کار آمد. روش قبلي موجب پراکندگي و تعدد گواهينامه در کشور مي‌شد اما اکنون گواهينامه پايه 3 داريم براي رانندگي با سواري شخصي و وانت، گواهينامه پايه 2 داريم براي رانندگي اشخاص با وسايل حمل و نقل عمومي مثل تاکسي‌ها، آژانس‌ها، آمبولانس، ميني‌بوس تا ظرفيت 16 نفر و کاميون با ظرفيت 6 و نيم تن. و گواهينامه پايه يک براي رانندگي با اتوبوس و کاميون‌هايي با ظرفيت 6 و نيم تن به بالا.
گواهينامه‌هاي ويژه را داريم براي رانندگي با ماشين آلات راه و ساختمان، گواهينامه تراکتور و در نهايت گواهينامه موتورسيکلت.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
منبع: خراسان