به گزارش مشرق، احمد شیرزاد فعال سیاسی اصلاح طلب و از جمله اعضای شورای مرکزی جبهه مشارکت است که ضمن انتقاد از عملکرد دولت روحانی، آنها را توصیه به دوری از شعارزدگی کرده است. وی طی یادداشتی در روزنامه شرق نوشت:
امروز 13 مردادماه، سالگرد تحلیف دکتر روحانی است. اگر به انتظارات جامعه از دولت جدید با لایه‌ای از واقع‌بینی بنگریم، رضایت نسبی از عملکرد دولتمردان، وجود داشته است و به هر حال، فرآیند نگران‌کننده‌ای که اقتصاد و سیاست خارجی ایران به‌ویژه از سال 91 طی کرد؛ متوقف شده است. اما اگر به ایده‌آل‌ها بنگریم و مسیر توسعه‌ای کشورهای اطراف ما که پتانسیلی نصف ما داشتند؛ در نظر گرفته شود، اهمیت زمان ازدست‌رفته و فرصت بسیار گذران پیش‌رو، بیشتر درک خواهد شد. در یک سال گذشته، منحنی‌های آماری که نزولی شده بودند، اغلب، ثابت نگه داشته شده و در پاره‌ای موارد، روند صعودی پیموده‌اند؛ اما این کافی نیست. دنیای پیرامون ما صبر نمی‌کند تا خود را به قافله رشد و توسعه آنان برسانیم بلکه با شتاب بسیار به حرکت خود ادامه خواهد داد. طی یک سال گذشته چالش‌هایی وجود داشت که حل آنها در مدت‌زمان کوتاه‌تری، امکانپذیر بود. در آمار مرکز آمار ایران آمده بود که رشد منفی4/5 در سال 91 به منفی 2/2 در زمان دولت جدید رسیده است اما به هر حال این عدد همچنان منفی است و این یعنی بهره‌مندی ایرانیان از مواهب زندگی، کاهش یافته است. در زمان مجلس ششم، کشور رشد پنج‌درصدی را تجربه می‌کرد و نگارنده و همکارانم، هنگام بررسی سند چشم‌انداز 20ساله و برنامه چهارم توسعه که منطبق با آن نگارش یافته بود، رشد اقتصادی هشت‌درصدی را کاملا قابل‌دسترس می‌دیدیم. متاسفانه در هشت سال استقرار دولت‌های نهم و دهم، این روند به وضعیت نگران‌کننده‌ای، تغییرجهت داد.
اگر می‌خواهیم به مسیر روبه‌رشد برگردیم، باید دانست که زمان شعار سپری‌شده و باید عملگرایی علمی را در دستور کار قرار داد. در یک سال گذشته وزارت امور خارجه با عملکرد مطلوب، تلاش کرد وضعیت دشوار سیاست خارجی را سامان دهد و اگر شرایط داخلی بهتر بود، امکان رسیدن به توافق در همان پایان شش‌ماهه توافقنامه ژنو وجود داشت. تمدید چهارماهه این توافق، به سود ایران نیست و باید امیدوار بود پیش از این مدت‌زمان، توافق جامع حاصل شود. پس از آن می‌توان از وزارت نفت نام برد که با وجود شرایط دشوار تحریم، فضای صنعت نفت کشور را مثبت کرده است. کارشناسان از بخش کشاورزی و رشد مثبت آن نیز سخن می‌گویند و وزارت علوم با وجود همه موانع توانسته در دانشگاه‌ها دلگرمی ایجاد کند. وزارت بهداشت اگرچه با کمبود بودجه حاصل از وضعیت اقتصادی مواجه بوده اما با اجرای طرح تحول نظام سلامت، رضایت نسبی مردم را کسب کرده است. اما وزارت آموزش‌وپرورش همچنان، به کندی حرکت می‌کند و وزارت کشور، توقع رای‌دهندگان به دولت یازدهم را برآورده نکرده است.
توقع مردم از دولت برای یک سال آینده؛ بالاست. به هر حال یک سال گذشته، دوران انتقالی بود و مردم به خوبی، محدودیت‌های این شرایط را درک می‌کنند اما برای یک سال آینده، اعضای دولت حتما متوجه توقعات مردم هستند. به نظر می‌رسد اگر در سیاست خارجی تحولی رخ دهد، راه برای فعالیت بهتر مدیران باز می‌شود؛ اما اگر این اتفاق دیرتر بیفتد فرصت‌ها از دست خواهد رفت. کشور بیش از این نیازمند استفاده از مدیران کارآمد است و تندروها بهتر است دست از مخالفت با این روند بردارند. به‌عنوان نمونه، در حوزه وزارت علوم، شخصیت‌های معتدلی مانند دکتر توفیقی نیز از سوی نمایندگان تندرو مجلس تحمل نمی‌شوند. برخی مدیران ممکن است باب طبع طیفی از مجلسیان فعلی نباشند اما برای استفاده بهینه از مدیران کارآمد کشور، باید سطح تحمل را افزایش داد.
امروز 13 مردادماه، سالگرد تحلیف دکتر روحانی است. اگر به انتظارات جامعه از دولت جدید با لایه‌ای از واقع‌بینی بنگریم، رضایت نسبی از عملکرد دولتمردان، وجود داشته است و به هر حال، فرآیند نگران‌کننده‌ای که اقتصاد و سیاست خارجی ایران به‌ویژه از سال 91 طی کرد؛ متوقف شده است. اما اگر به ایده‌آل‌ها بنگریم و مسیر توسعه‌ای کشورهای اطراف ما که پتانسیلی نصف ما داشتند؛ در نظر گرفته شود، اهمیت زمان ازدست‌رفته و فرصت بسیار گذران پیش‌رو، بیشتر درک خواهد شد. در یک سال گذشته، منحنی‌های آماری که نزولی شده بودند، اغلب، ثابت نگه داشته شده و در پاره‌ای موارد، روند صعودی پیموده‌اند؛ اما این کافی نیست. دنیای پیرامون ما صبر نمی‌کند تا خود را به قافله رشد و توسعه آنان برسانیم بلکه با شتاب بسیار به حرکت خود ادامه خواهد داد. طی یک سال گذشته چالش‌هایی وجود داشت که حل آنها در مدت‌زمان کوتاه‌تری، امکانپذیر بود. در آمار مرکز آمار ایران آمده بود که رشد منفی4/5 در سال 91 به منفی 2/2 در زمان دولت جدید رسیده است اما به هر حال این عدد همچنان منفی است و این یعنی بهره‌مندی ایرانیان از مواهب زندگی، کاهش یافته است. در زمان مجلس ششم، کشور رشد پنج‌درصدی را تجربه می‌کرد و نگارنده و همکارانم، هنگام بررسی سند چشم‌انداز 20ساله و برنامه چهارم توسعه که منطبق با آن نگارش یافته بود، رشد اقتصادی هشت‌درصدی را کاملا قابل‌دسترس می‌دیدیم. متاسفانه در هشت سال استقرار دولت‌های نهم و دهم، این روند به وضعیت نگران‌کننده‌ای، تغییرجهت داد.
اگر می‌خواهیم به مسیر روبه‌رشد برگردیم، باید دانست که زمان شعار سپری‌شده و باید عملگرایی علمی را در دستور کار قرار داد. در یک سال گذشته وزارت امور خارجه با عملکرد مطلوب، تلاش کرد وضعیت دشوار سیاست خارجی را سامان دهد و اگر شرایط داخلی بهتر بود، امکان رسیدن به توافق در همان پایان شش‌ماهه توافقنامه ژنو وجود داشت. تمدید چهارماهه این توافق، به سود ایران نیست و باید امیدوار بود پیش از این مدت‌زمان، توافق جامع حاصل شود. پس از آن می‌توان از وزارت نفت نام برد که با وجود شرایط دشوار تحریم، فضای صنعت نفت کشور را مثبت کرده است. کارشناسان از بخش کشاورزی و رشد مثبت آن نیز سخن می‌گویند و وزارت علوم با وجود همه موانع توانسته در دانشگاه‌ها دلگرمی ایجاد کند. وزارت بهداشت اگرچه با کمبود بودجه حاصل از وضعیت اقتصادی مواجه بوده اما با اجرای طرح تحول نظام سلامت، رضایت نسبی مردم را کسب کرده است. اما وزارت آموزش‌وپرورش همچنان، به کندی حرکت می‌کند و وزارت کشور، توقع رای‌دهندگان به دولت یازدهم را برآورده نکرده است.
توقع مردم از دولت برای یک سال آینده؛ بالاست. به هر حال یک سال گذشته، دوران انتقالی بود و مردم به خوبی، محدودیت‌های این شرایط را درک می‌کنند اما برای یک سال آینده، اعضای دولت حتما متوجه توقعات مردم هستند. به نظر می‌رسد اگر در سیاست خارجی تحولی رخ دهد، راه برای فعالیت بهتر مدیران باز می‌شود؛ اما اگر این اتفاق دیرتر بیفتد فرصت‌ها از دست خواهد رفت. کشور بیش از این نیازمند استفاده از مدیران کارآمد است و تندروها بهتر است دست از مخالفت با این روند بردارند. به‌عنوان نمونه، در حوزه وزارت علوم، شخصیت‌های معتدلی مانند دکتر توفیقی نیز از سوی نمایندگان تندرو مجلس تحمل نمی‌شوند. برخی مدیران ممکن است باب طبع طیفی از مجلسیان فعلی نباشند اما برای استفاده بهینه از مدیران کارآمد کشور، باید سطح تحمل را افزایش داد.