در این گزارش آمده؛ بسیار زود است که بگوییم آیا تعلیق ارسال این موشک‌ها به خاطر بمباران منطقه رفح بوده است که منجر به کشته شدن 130 تا 150 فلسطینی شد یا خیر. احتمال دارد این کار در واکنش به تحقیر جان کری، وزیر خارجه آمریکا ( اشاره به تنش میان کابینه رژیم صهیونیستی و واشنگتن در مذاکرات سازش) یا حذف آمریکا از مذاکرات برای پایان دادن به جنگ غزه بوده باشد. یک نشانه نیز در اظهارنظر یک مقام آمریکایی دیده می‌شود که گفت، «اسرائیل آمریکا را کنار می‌زند و همزمان از واشنگتن می‌خواهد که ضمانت‌های امنیتی به آن بدهد.»
المانیتور در ادامه گزارش خود نوشت؛ اما نکته تعجب‌‌آور این بود که تصمیم آمریکا برای تعلیق ارسال موشک‌های ضدزره هوایی به اسرائیل در میانه جنگ (غزه)، به تظاهرات در مقابل سفارت آمریکا یا کاخ سفید منجر نشد. مقامات آیپک که عموما درباره هجمه مستقیم به دولت و اعضا کنگره بر سر اسرائیل، تردید نمی‌کنند، اکنون به طور آشکار سکوت اختیار کرده‌اند. در شرایط عادی، اعضا این گونه گروه‌ها، از همه توان خود در کنگره برای حمله به کاخ سفید بهره می‌گرفتند، حتی به خاطر یک انتقاد کوچک از اسرائیل. اما این بار، از این کار امتناع کرده‌اند. به علاوه، این اتفاق سه ماه پیش از برگزاری انتخابات کنگره رخ داده است؛ یعنی زمانی که کاندیداها عموما به دنبال جلب حمایت لابی‌های اسرائیلی هستند.
این روزنامه آمریکایی افزود: به نظر می‌رسد، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل که در نزاع رو در رو با باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا زیاده‌روی کرده بود، در نهایت تشخیص داد که فراتر از مرزهای خود با رئیس‌جمهور آمریکا گام برداشته است. او به مشاوران و وزرای خود دستور داد تا از لفاظی علیه آمریکا بکاهند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده؛ زیپی لیونی، وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی به خوبی از هزینه دیپلماتیک بحران طولانی مدت در روابط این رژیم با آمریکا مطلع است. مشاوران یعیر لاپید، وزیر دارایی اسرائیل نیز هزینه اقتصادی بحران در روابط با آمریکا را برای وی توضیح داده‌اند. هر دو این وزرا هزینه سیاسی، ماندن در کابینه‌ای که اسرائیل را به سمت انزوای بین‌المللی سوق می‌دهد، درک می‌کنند.
المانیتور در پایان نوشت؛ مسئله موشک‌ها و گرفتاری نتانیاهو در غزه، یک فرصت استثنایی را در اختیار آمریکا قرار داده تا لیونی و لاپید را به سمت لحظه سرنوشت‌ساز سوق دهد. آمریکا باید اکنون اقدام کند و نسخه به‌روز شده و الزام‌آور قطعنامه 242 سازمان ملل را بر مبنای ابتکارعمل صلح عربی ارائه کند. سال‌های طولانی، بزرگترین قدرت جهان (آمریکا) با نتانیاهو به گونه‌ای رفتار کرد که گویی او یک شیر بزرگ است، اما اکنون دریافته‌ایم که او چیزی بیش از یک مترسک نیست.