به گزارش مشرق، آزادراه ٢٣ کیلومتری تهران-پردیس با هدف اتصال تهران به شهر جدید پردیس و کاهش مسافت بین این دو شهر، به صورت مشارکتی و با سهم ٣٢ درصدی بانک مسکن،٣٠ درصدی وزارت راه، ١٨ درصدی شرکت عمران پردیس و ٢٠ درصدی سازمان توسعه راه‌های ایران ساخته شد.
این آزادراه، اواخر دولت نهم و در آستانه انتخابات 88 بود که با اصرار حمید بهبهانی، وزیر وقت راه و ترابری، افتتاح نیمه‌کاره شد در حالی که مشکلات زیادی از نظر فنی داشت و حتی در یک مرحله هنگام استفاده کاربران، ریزش یکی از تونلها در آن نشان از عدم اتمام فعالیت‌‌های اجرایی پروژه بود.
در قطعاتی از مسیر آزادراه هم به دلیل عدم تکمیل برخی از تونلها، وزارت راه و ترابری وقت راه خاکی در کنار تونل ساخته بود تا کاربران آزادراه به طور موقت از راه خاکی حاشیه تونل استفاده کنند.
نکته جالب در آن زمان این خبر روابط عمومی وقت وزارت راه و ترابری بود بر این مبنا که وزیر سابق راه کنیا، اجرای این مسیر آزادراهی را با همان نواقص زمان خود، به عنوان شاهکار عنوان کرده بود؛ چهارشنبه 22 اردیبهشت 89 بود که فرانکلین بت، وزیر سابق راه کنیا در بازدید از آزادراه تهران-پردیس گفته بود که: «شگفت زده شدم و آرزو کردم ای کاش می‌شد این راه‌ها را بسته‌بندی کنم و به کنیا ببرم»؛ این در حالی بود که افتتاح نیمه‌کاره، ریزش متوالی تونل‌های احداث شده این آزادراه در آن سال، وجود پیچ‌های خطرناک با شیب تند در یک مسیر ازادراهی و احداث مسیر موقت خاکی در کنار آزادراه، از عمده مشکلاتی بود که رانندگان را در این آزادراه تهدید می‌کرد، البته به نظر می‌رسید منظور وزیر وقت کنیا این بود که ای کاش می‌توانستم این آزادراه را با تمام نواقص به کنیا ببرم تا تجربه‌ای باشد برای پیمانکاران و طراحان ساخت آزادراه در کشور خودش.
به هر حال در دولت دهم این آزادراه تکمیل شد و زیر بار عبور رفت.
در سال اول بهره‌برداری رسمی در راستای حمایت از مردم مستقر در پردیس، استفاده از آن آزادراه و نرخ عوارضی آن برای مردم این منطقه، ارزان‌تر بود اما در سال‌های بعد این موضوع منتفی شد.
در ابتدا نرخ عوارض آزادراه 1500 تومان تعیین شد، در سال گذشته مبلغ عوارض به 1800 تومان افزایش یافت و در حال حاضر این رقم 2500 تومان است.
همین افزایش قیمت عوارض آزادراهی، این روز‌ها موجب شده است رانندههای تاکسی این مسیر نیز قیمت کرایه خود را افزایش دهند، بسیاری از کاربران فارس که در این مسیر تردد دارند، می‌گویند که برخی رانندههای تاکسی کرایه خود را به بهانه افزایش قیمت عوارضی آزادراه تهران-پردیس افزایش داده‌اند اما در راستای عدم پرداخت مبلغ عوارضی، از آن مسیر تردد نمی‌کنند و از محور قدیم تهران-دماوند استفاده می‌کنند و بار ترافیکی این آزادراه کاهش یافته است.
حال با این شرایط به نظر می‌رسد افزایش قیمت عوارض این آزادراه نه تنها سرمایه بخش خصوصی سازنده را در موعد مقرر بر می‌گرداند، بلکه با کاهش تردد خودرو‌ها، مبلغ کمتری هم نصیب سازندگان این پروژه می‌شود.
از دیگر ایرادات فنی این آزادراه که کاربران آن را با مشکل مواجه کرده است، نور کم و روشنایی ضعیف در طول مسیر است؛ بنا به گفته رانندگان غیر از تونل‌های این آزادراه، در بقیه مسیر کلاً سیستم‌های روشنایی غیرفعال است و مسیر بسیار تاریک است که دید راننده را کاهش می‌دهد، حال در نظر بگیرید با این شیب و پیچ‌های تند آزادراه، اگر مسیر هم تاریک باشد چه مشکلاتی برای راننده و مسافران ایجاد می‌کند.
مشکل دیگر این آزادراه، روشنایی بیش از حد تونلها است، بنا به گفته کاربران این مسیر، روشنایی تونلها به قدری زیاد است که هنگام ورود به تونلها چشم اذیت می‌شود و مشکل اصلی هنگام خروج از تونلها است، به دلیل روشنایی بیش از حد تونلها و تاریکی بیش از حد مسیر آزادراه (غیر از تونلها)، هنگامی که راننده از تونل خارج می‌شود، به دلیل روشنایی بیش از حد تونل و خاموشی محض ادامه مسیر، بلافاصله پس از تونلها، به دلیل تغییر اندازه مردمک چشم، در چند ثانیه دید راننده کور است و ادامه مسیر مشخص نیست و همین مورد امکان بروز سانحه را افزایش می‌دهد.
به هر حال امیدواریم مشکلات فنی این آزادراه، در چندین سال پس از بهره‌برداری رسمی کاهش یابد، وظیفه نگهداری و تعمیر آزادراه در مدت زمان بهره‌برداری بر عهده سرمایه‌گذار و یا همان «شرکت آزادراه» است که از محل دریافت عوارضی هم استهلاک سرمایه داشته باشد و هم نسبت به نگهداری مسیر و رفع ایرادات حین استفاده، اقدام کند.
این آزادراه، اواخر دولت نهم و در آستانه انتخابات 88 بود که با اصرار حمید بهبهانی، وزیر وقت راه و ترابری، افتتاح نیمه‌کاره شد در حالی که مشکلات زیادی از نظر فنی داشت و حتی در یک مرحله هنگام استفاده کاربران، ریزش یکی از تونلها در آن نشان از عدم اتمام فعالیت‌‌های اجرایی پروژه بود.
در قطعاتی از مسیر آزادراه هم به دلیل عدم تکمیل برخی از تونلها، وزارت راه و ترابری وقت راه خاکی در کنار تونل ساخته بود تا کاربران آزادراه به طور موقت از راه خاکی حاشیه تونل استفاده کنند.
نکته جالب در آن زمان این خبر روابط عمومی وقت وزارت راه و ترابری بود بر این مبنا که وزیر سابق راه کنیا، اجرای این مسیر آزادراهی را با همان نواقص زمان خود، به عنوان شاهکار عنوان کرده بود؛ چهارشنبه 22 اردیبهشت 89 بود که فرانکلین بت، وزیر سابق راه کنیا در بازدید از آزادراه تهران-پردیس گفته بود که: «شگفت زده شدم و آرزو کردم ای کاش می‌شد این راه‌ها را بسته‌بندی کنم و به کنیا ببرم»؛ این در حالی بود که افتتاح نیمه‌کاره، ریزش متوالی تونل‌های احداث شده این آزادراه در آن سال، وجود پیچ‌های خطرناک با شیب تند در یک مسیر ازادراهی و احداث مسیر موقت خاکی در کنار آزادراه، از عمده مشکلاتی بود که رانندگان را در این آزادراه تهدید می‌کرد، البته به نظر می‌رسید منظور وزیر وقت کنیا این بود که ای کاش می‌توانستم این آزادراه را با تمام نواقص به کنیا ببرم تا تجربه‌ای باشد برای پیمانکاران و طراحان ساخت آزادراه در کشور خودش.
به هر حال در دولت دهم این آزادراه تکمیل شد و زیر بار عبور رفت.
در سال اول بهره‌برداری رسمی در راستای حمایت از مردم مستقر در پردیس، استفاده از آن آزادراه و نرخ عوارضی آن برای مردم این منطقه، ارزان‌تر بود اما در سال‌های بعد این موضوع منتفی شد.
در ابتدا نرخ عوارض آزادراه 1500 تومان تعیین شد، در سال گذشته مبلغ عوارض به 1800 تومان افزایش یافت و در حال حاضر این رقم 2500 تومان است.
همین افزایش قیمت عوارض آزادراهی، این روز‌ها موجب شده است رانندههای تاکسی این مسیر نیز قیمت کرایه خود را افزایش دهند، بسیاری از کاربران فارس که در این مسیر تردد دارند، می‌گویند که برخی رانندههای تاکسی کرایه خود را به بهانه افزایش قیمت عوارضی آزادراه تهران-پردیس افزایش داده‌اند اما در راستای عدم پرداخت مبلغ عوارضی، از آن مسیر تردد نمی‌کنند و از محور قدیم تهران-دماوند استفاده می‌کنند و بار ترافیکی این آزادراه کاهش یافته است.
حال با این شرایط به نظر می‌رسد افزایش قیمت عوارض این آزادراه نه تنها سرمایه بخش خصوصی سازنده را در موعد مقرر بر می‌گرداند، بلکه با کاهش تردد خودرو‌ها، مبلغ کمتری هم نصیب سازندگان این پروژه می‌شود.
از دیگر ایرادات فنی این آزادراه که کاربران آن را با مشکل مواجه کرده است، نور کم و روشنایی ضعیف در طول مسیر است؛ بنا به گفته رانندگان غیر از تونل‌های این آزادراه، در بقیه مسیر کلاً سیستم‌های روشنایی غیرفعال است و مسیر بسیار تاریک است که دید راننده را کاهش می‌دهد، حال در نظر بگیرید با این شیب و پیچ‌های تند آزادراه، اگر مسیر هم تاریک باشد چه مشکلاتی برای راننده و مسافران ایجاد می‌کند.
مشکل دیگر این آزادراه، روشنایی بیش از حد تونلها است، بنا به گفته کاربران این مسیر، روشنایی تونلها به قدری زیاد است که هنگام ورود به تونلها چشم اذیت می‌شود و مشکل اصلی هنگام خروج از تونلها است، به دلیل روشنایی بیش از حد تونلها و تاریکی بیش از حد مسیر آزادراه (غیر از تونلها)، هنگامی که راننده از تونل خارج می‌شود، به دلیل روشنایی بیش از حد تونل و خاموشی محض ادامه مسیر، بلافاصله پس از تونلها، به دلیل تغییر اندازه مردمک چشم، در چند ثانیه دید راننده کور است و ادامه مسیر مشخص نیست و همین مورد امکان بروز سانحه را افزایش می‌دهد.
به هر حال امیدواریم مشکلات فنی این آزادراه، در چندین سال پس از بهره‌برداری رسمی کاهش یابد، وظیفه نگهداری و تعمیر آزادراه در مدت زمان بهره‌برداری بر عهده سرمایه‌گذار و یا همان «شرکت آزادراه» است که از محل دریافت عوارضی هم استهلاک سرمایه داشته باشد و هم نسبت به نگهداری مسیر و رفع ایرادات حین استفاده، اقدام کند.