به گزارش مشرق، تردیدی نیست که سازندگان سلاح های مرگبار اسرائیلی از این که تولیداتشان جان هزاران انسان بی گناه را در فلسطین و دیگر مناطق جهان می گیرد، احساس غرور می کنند. "گیل واینمان" از مدیران صنایع نظامی اسرائیل (IWI) با ابراز خرسندی از این که نتیجه کاربرد سلاح های ساخت IWI به راحتی قابل لمس است می گوید: از شنیدن شایعاتی که پس از شلیک اسلحه های تولیدی ما در مورد بهای نفت به گوش می رسد، لذت می برم. این خونسردی و بی تفاوتی در برابر کشته شدن انسان ها به دست سلاح های مذکور تامل برانگیز است، گویی  این افراد بخشی از چرخه فعالیت در یک واحد تولیدی مانند خودروسازی هستند که فروش و کاربرد بیشتر محصولات آن مایه مباهاتشان است.

به گفته واینمان، فعالیت کارکنان IWI به طور مداوم توسط سرویس اطلاعات داخلی رژیم صهیونیستی رصد می شود. وی بر این باور است که کار کردن در این حوزه پیش از آن که یک شغل باشد، یک علاقه و میل درونی است که باعث می شود افراد از انجام آن لذت ببرند. موضوع جنگ در بین سیاستمداران و شهرک نشینان اسرائیلی چنان عادی است که مرتبط بودن با سازمان ها، افراد و ابزار آلات جنگی، جزئی از زندگی روزمره هر اسرائیلی شده است.

با وجود افرادی مانند واینمان که به گفته خودشان عاشق کشتن هستند، ارتباط تنگاتنگ اقتصاد رژیم صهیونیستی با جنگ و صنایع نظامی انتقادهایی را نیز در درون این رژیم برانگیخته است. سال گذشته "یوتام فلدمن" خبرنگار اسرائیلی با ساخت فیلمی به نام "آزمایشگاه" به این موضوع چالش برانگیز پرداخت. در این فیلم از غزه و کرانه باختری به عنوان محل آزمایش سلاح های جدید رژیم صهیونیستی علیه انسان ها نام برده شده و سیاست های جنگ افروزانه تل آویو به باد انتقاد گرفته شده است.  

با این حال اکثریت شهرک نشینان صهیونیست تقویت قدرت نظامی و تولید سلاح های پیشرفته جدید را از ملزومات تامین امنیت و بقای این رژیم می دانند. آنها برای این قضاوت خود اظهارات و ادعاهای مقامات سیاسی و نظامی شان را مورد استناد قرار می دهند. نمایندگان شرکت های تسلیحاتی اسرائیل مدعی اند اقداماتشان در راستای حفظ صلح و موجودیت صهیونیست ها است پس با این تعریف تمامی اقدامات آنها برای پیشرفت فناوری نظامی، اقدامی صلح طلبانه به شمار می رود.

بزرگترین تبلیغات صنایع نظامی رژیم صهیونیستی در این راستا "گنبد آهنین" است. این سامانه دفاع موشکی وظیفه شناسایی و انهدام موشک هایی را به عهده دارد که از سوی نوار غزه شلیک می شود. اما مقامات تل آویو پاسخی برای علت کشتار انسان های بی دفاع در نوار غزه و نه در اراضی اشغالی که آنها مدعی دفاع از آن هستند، ندارند. حتی فلسفه وجود گنبد آهنین نیز با این اقدام زیر سوال رفته است، اگر کار این سامانه مقابله با حملات موشکی از سوی غزه است، پس چرا اکثر نزدیک به 2 هزار فلسطینی که طی حملات اسرائیل به غزه از اول جولای در مناطق مختلف غزه به شهادت رسیده اند، زنان و کودکان هستند؟

شدت این کشتار به حدی است که حتی صدای سازمان هایی که تا کنون در مورد جنایات صهیونیست ها سکوت می کردند را درآورده است؛ سازمان ملل از ارتکاب جنایات جنگی در حمله به غزه سخن می گوید و واشنگتن به عنوان همپیمان اصلی تل آویو، اقدامات رژیم صهیونیستی در این منطقه را محکوم می کند.

کسانی چون واینمان سخنگوی صنایع نظامی اسرائیل (IWI) با توجیه اقدامات نظامی رژیم صهیونیستی می گوید: "ما دختران و پسران جوان اسرائیلی را به میدان جنگ می فرستیم تا بهترین ها را برای ما به ارمغان بیاورند". اما در واقع این گونه نیست. آنچه که حملاتی از این دست برای اسرائیل به ارمغان می آورد انتقاد جهانی، وحشت شهرک نشینان و بدنامی در جهان است. در عوض دستاورد عملی حمله به غزه تبلیغ سلاح های جدیدی است که سازندگان اسرائیلی برای کشتار بیشتر در جهان تولید کرده اند.

واینمان می گوید 90 درصد تولیدات IWI برای صادرات به مناطق مختلف جهان تولید می شود. این موضوع در مورد دیگر تولید کنندگان تسلیحات اسرائیلی نیز صدق می کند به گونه ای که تقریبا 75 درصد سلاح های تولید شده در اراضی اشغالی صادر می شود.

بخش تحقیقات شرکت ها و کنسرسیوم های نظامی اسرائیل در کنار طراحی و ساخت سلاح های سبک تهاجمی و موشک انداز، به تولید سامانه های پیچیده اطلاعاتی-نظامی نیز مشغول هستند. از جمله تولیداتی که بسیار مورد توجه صهیونیست ها است، تولید هواپیماهای بدون سرنشین یا "پهپاد" است. در حالی که آمریکا اولین سازنده و صادر کننده پهپادهای پیشرفته از جمله مدل های "پیشاهنگ" و "قاتل" است، رژیم صهیونیستی نیز طی سال های اخیر به تولید این جنگ افزارهای چند منظوره مبادرت کرده است.  

به نوشته سایت تخصصی نظامی انگلیس موسوم به "Jane's" رژیم صهیونیستی طی سال های اخیر بر روی ساخت پهپاد تمرکز کرده و توانسته است در سال 2013 تعداد پهپادهای بیشتری نسبت به آمریکا به فروش برساند. بر این اساس با توجه به روندی که اسرائیل در پیش گرفته است پیش بینی می شود در سال 2014 نیز این پیشرفت ادامه یابد و این رژیم بتواند دو برابر توان آمریکا، پهپاد صادر کند.

در این میان کنسرسیوم تسلیحات نظامی IAI که یک شرکت بزرگ مونتاژ و محلی برای طراحی و تولید مدل های جدید هواپیما و پهپاد است نقش بارزی در این پیشرفت ها بازی می کند. خطوط تولید IAI مدل های مختلفی از پهپادهای "هاروپ" را تولید می کنند. یک کارشناس IAI می گوید این پهپاد شناسایی حامل بمبی 23 کیلوگرمی است که در مواقع لزوم به جنگنده نیز تبدیل می شود.

به گفته برخی کشورها از جمله هند خواهان خرید این پهپاد هستند. همچنین ارتش آلمان دومین مشتری این محصول به شمار می رود. این در حالی است که شرکت تسلیحات نظامی "راین متال" آلمان در سال 2011 در بخشی از روند آزمایش این پهپادها شرکت داشته است. هر چند این کارشناس اسرائیلی از ارائه اسامی دیگر مشتریان پهپاد هاروپ خودداری می کند، اما آنچه که مسلم است بخش اعظم تولیدات مذکور راهی آسیا می شود. هند و چین در صدر فهرست کشورهایی هستند که هزینه های هنگفتی را صرف تجهیز نظامی ارتش خود می کنند.

بنا بر اعلام موسسه تحقیقات صلح سیپری (Sipri) استکهلم شرکت های تولید تسلیحات اسرائیل در آفریقا نیز حضور فعالی دارند. بیشترین سفارشی که در این زمینه شده است مربوط به ارتش آلمان می شود. ارتش آلمان برای ماموریت های نظامی خود در آفریقا خواهان پهپادهای جنگنده مدل "هرون" محصول IAI است. این پهپاد در کنار پهپادهای مدل "ریپر" ارتش آمریکا نامزدهای اصلی برای عملیات نظامی آتی آلمان ها در آفریقا لقب گرفته اند.  

پیشتر نیز گفته شد این که رژیم صهیونیستی در تولید تجهیزات و جنگ افزارهای مدرن تا به این حد پیشرفت کرده است دلایل ویژه خود را دارد. نتایج تحقیقات دانشگاه استرالیایی نیو ساوث ویلز نشان می دهد این رژیم با توجه به منابع عظیم خود موفق می شود سامانه های دفاعی جدید را طراحی کرده و به فناوری های فوق مدرن مجهز سازد. این رژیم علاقمند به سرمایه گذاری در پروژه های با ریسک بالا بوده و به دنبال توانایی تسلیحاتی ابتکاری منحصر به فرد است.

به اعتقاد "دان پلد" استاد اقتصاد دانشگاه حیفا این امر به ویژه به ساختار سیاسی-اجتماعی رژیم صهیونیستی مرتبط است. وی می گوید تقریبا همه دانشمندان، مهندسین، فعالان در بخش های فناوری و صنعت به گونه ای با ارتش در ارتباط هستند. آنها همگی در اتش خدمت کرده و جزو نیروهای ذخیره به شمار می آیند و حتی اگر تجربه حضور در جنگ را نداشته باشند از طریق دوستان و نزدیکان خود با کاربرد تسلیحات تولیدی اسرائیل در عمل آشنا می شوند. چنین ارتباطی بین بخش های تحقیقاتی، فناوری و نظامی در هیچ جای جهان مشاهده نمی شود.