به گزارش مشرق، حجت‌الاسلام و المسلمين سيد کاظم ارفع استاد حوزه و پژوهش‌گر، در گفت‌و‌گو با  فارس در مورد شخصيت حضرت عبدالعظيم الحسني (ع) اظهار داشت: شخصيت‌هاي بزرگ به گونه‏اي هستند که هر چه به آنان نزديک‏تر شوي و ژرف‏تر بنگري، بيشتر به آنان ارادت مي‏ورزي و ارزشمندي و ارجمندي آنان بيشتر متجلّي مي‏گردد، تا آنجا که سرسپرده آنان، مي‏شوي و عشق به آنان همه وجودت را فرا مي‏گيرد.
وي در ادامه افزود: حضرت عبدالعظيم (ع) نمونه‏اي از اين شخصيت‌هاست. در ابتدا مي‏پنداري او را شناخته‏اي که اين اندازه در چشم تو بزرگ شده است، ولي هر چه بهتر کاوش مي‏کني و ابعاد شخصيت وي را مي‏شکافي، بيشتر تحت تأثير او قرار مي‏گيري، محو مقام رفيع او مي‏شوي و در برابرش به کرنش مي‏افتي و اختيار از کف مي‏دهي و تازه مي‏فهمي که تنها تو چنين نيستي؛ هر کس که به اين راه پا نهاده و نگاهي به اين شخصيت والا افکنده، دل داده، سرسپرده و نزديک شده است؛ با کمي تأمّل در زندگي او، ارزش‌ها و فضيلت‌هاي اين راوي بزرگ در برابرت مجسم مي‏شود و تو را در پيشگاه اين سلاله حضرت زهرا سلام‌ الله عليها به تعظيم وا مي‏دارد.
وي با بيان اينکه اعتماد، ارجاع امام به حضرت عبدالعظيم (ع) و توثيق وي از سوي امام، او را برجسته، سرآمد و نمونه ساخته است، اظهار داشت:روايات بسيار، دين مرضي، امانتداري، عبادت و تسليم، ارزشهايي‏اند که در اين شخصيت بزرگ منزلت موج مي‏زنند و جلب توجه مي‏کنند.
ارفع افزود: هجرت، گريز، آوارگي، عمل به تقيّه، مصاحبت نزديک با امامان بدون هيچ نقطه منفي و تحمل مرارتهايي که در اين راه به جان خريد، چنان او را به اوج مي‏برند که کمتر کسي توان دستيابي به آن مقام رفيع را دارد، او از سوي امام مأموريت ابلاغ پيام مي‏گيرد و جايگاه ويژه‏اش نزد امامان(ع) بر همگان روش مي‏گردد.
اين مدرس حوزه و دانشگاه در ضمن بيان اينکه او در آغوش معصوم جا دارد و زبان معصوم به مدح وي گشوده است، خاطرنشان کرد: دعاي معصوم دستگير اوست و قبرش ملجأ همگان و زيارتش همپاي زيارت سرور شهيدان. او کسي است که از امام معصوم تأييد «أنت وليّنا حقّاً» را گرفته و هيچ نقطه ابهام و ضعفي در زندگي‏اش ديده نشده است، حضرت عبدالعظيم (ع) به ارزش‌ها و فضايلي آراسته است که مجموعه آنها را در کمتر امامزاده و محدّثي مي‏توان سراغ گرفت.
اين محقق علوم اسلامي با اشاره به اينکه خاستگاه پاک، مصاحبت با چند امام، هجرت و آوارگي در راه دين، کثرت روايت و عبادت و ... از جمله ويژگي‌هاي آن بزرگوار است، تصريح کرد: مصاحبت‌ها گاه، صرفاً يک معيت فيزيکي است؛ ولي گاه، مصاحبتي همراه با آموزش و فراگيري است. نيز مصاحبت علمي است که به مصاحب ارزش ويژه‏اي مي‏بخشد؛‌
وي در ادامه در تبيين شخصيت حضرت عبدالعظيم (ع) خاظرنشان کرد: مصاحبت نزديک و پيوسته، با چند امام با شرايط گوناگون و سخت، مصاحبت علمي، همراه با آموزش‏پذيري و آموزش خواهي و مبرا بودن از هرگونه مخالفت و کوچک‏ترين نقطه منفي شخصيتي ممتاز از حضرت عبدالعظيم ساخته است، گاه، مصاحبت‌ها از نزديک و يا مداوم نيست؛ امّا مصاحبت عبدالعظيم از نزديک و پيوسته بوده است، گاه، اين مصاحبت تنها با يک امام است که اين نيز بسيار ارزشمند است؛ ولي روشن است که مصاحبت و همراهي با چند امام، بيشتر بازگوکننده عظمت و ارزشمندي آن صحابي است.
اين مدرس حوزه‌هاي علميه تهران با بيان اينکه هجرت، فرار و آوارگي از نمادهاي برين حضور، انجام وظيفه و احساس مسئوليت اجتماعي و سياسي است؛ فرد بي‏تفاوت، با هر محيطي سازگار است. کسي که مرگ ارزش‌ها، حکومت طاغوتها و حاکميت آلودگي‌ها را به جان مي‏خرد، در هر محيطي مي‏تواند راحت زيست کند؛ ولي کساني که پاسدار ارزشها و مخالف سلطه‏ها و آلودگيها هستند يا بايد داوطلبانه هجرت کنند و يا مجبورند بگريزند، اظهار داشت: فرار حضرت عبدالعظيم و آوارگي او در شهرها دليل بر عدم پذيرش حکومت وقت است و نيز دليل بر هوشياري سياسي و قدرت مخالفت وي با حکومت است.
اين محقق علوم ديني خاطرنشان کرد: نسب حضرت عبد‌العظيم (ع) با 4 پشت به امام حسن مجتبي (ع) مي‌رسد و از طرفي محضر امام جواد (ع) و فرزند بزرگوارشان امام هادي (ع) را نيز درک کرده‌اند و همچنين از راويان بزرگ حديث دين اسلام به شمار مي‌رود.
وي در ادامه با اشاره به روايتي از ابوتراب روياني خاطرنشان کرد: روزي ابوحماد رازي خدمت امام هادي (ع) شرف‌ياب شد تا مسائلي را در ارتباط با حلال و حرام الهي از امام بپرسد، موقع خداحافظي و مرخص شدن، امام هادي (ع) به او گفت: اي حماد، هرگاه مشکلي در امر دينت برايت پيش آمد، ‌از عبدالعظيم حسني (ع) بپرس و سلام مرا به او برسان؛ بنابراين عبد‌العظيم حسني (ع) از منزلت والايي در نزد امامان (ع) برخوردار است.
ارفع با اشاره به روايتي ديگر تأکيد کرد: امام هادي (ع) در روايتي خطاب به عبد‌العظيم (ع) فرمودند: تو از دوستان حقيقي ما هستي؛ و چنين خطابي کمتر در مخاطبان اهل بيت (ع) يافت مي‌شود و در حقيقت نشان‌دهنده اعتماد شديد امام معصوم (ع) به عبد‌العظيم (ع) است.
اين پژوهش‌گر با استناد به روايتي به نقل از شيخ صدوق (ره) تصريح کرد: روزي حضرت عبدالظيم (ع) به خدمت امام هادي (ع) مشرف شد و حضرت او را با آغوشي باز در بغل گرفتند و به او گفتند مرحبا بر تو اي ابوالقاسم، براستي که تو از دوستان ما هستي، و اين تأکيد ديگري بر منزلت و بزرگي ايشان در محضر امام هادي (ع) است.
وي ابراز داشت: عبدالعظيم (ع) يک فقيه، مجتهد و محدث مشهوري بود و به طور کافي و شافي از محضر ائمه (ع) استفاده کرده است اما در عين حال انساني متواضع بود و زندگي مخفيانه‌اي را در طول مدت اقامتش در شهر ري داشتند و حتي براي اطمينان بيشتر، عقايدش را براي امام هادي (ع) عرضه کرد تا حضرت نسبت به آنها اظهار نظر کنند.
ارفع با اشاره به روايات اسلامي گفت: تشرف به مرقد حضرت عبدالعظيم (ع)‌ برابر با زيارت حضرت اباعبدالله الحسين (ع) است و در ميان امام‌ زاده‌هاي ديگر از رتبه بالا و فوق‌العاده‌اي برخوردار است.
اين پژوهشگر در پايان خاطرنشان کرد: احمد بن محمد بن خالد برقي گويد: عبدالعظيم در حال فرار از سلطان به ري آمد و در سرداب خانه مردي از شيعه ساکن شد. او در همان سرداب به عبادت خدا مي‏پرداخت. روز را روزه مي‏گرفت و شب را به عبادت مي‏گذراند. وي مخفيانه از خانه بيرون مي‏آمد و به زيارت قبري که مقابل قبر حضرت عبدالعظيم است مي‏رفت و بين اين دو قبر راهي بود. او مي‏گفت: «اين قبر مردي از فرزندان موسي بن جعفر (ع) است».پيوسته در همان سرداب بود و خبر ورود او به شيعيان آل محمّد (ص) يکي پس از ديگري مي‏رسيد تا آنکه اکثر شيعيان با او آشنا شدند.