به گزارش مشرق، حجت الاسلام محمدرضا زائری در نخستین همایش فعالان صنایع فرهنگی با عنوان «نفس عمیق» که هم اکنون در مجتمع فرهنگی سرچشمه در حال برگزاری است، خون دل خوردن را لازمه کار فرهنگی دانست و افزود: کسی که می‌خواهد کار جدی انجام دهد و با اعتقاد وارد میدان شود باید خون دل بخورد. حتی در جبهه مقابل هم کسانی به نتیجه دلخواه خود می‌رسند که سختی می کشند و تلاش می‌کنند، شهید مطهری آدمها را به دو دسته تقسیم کرده؛ یا بزرگند یا بزرگوار. به گفته او کسی چون هیتلر آدم بزرگی است گرچه بزرگوار نیست. او اراده بالایی دارد که اگر چنین نبود نمی توانست دنیا را به هم بریزد.
این نویسنده و پژوهشگر به ضرورت توجه به تبلیغ در عرصه تولید محصولات فرهنگی اشاره و بیان کرد: وقتی محصولی تولید و ارایه می‌شود چگونگی معرفی و تبلیغ آن بسیار مهم است، ما از هر محصول فرهنگی برای تبلیغ ایده و ذهنیت خود نمی توانیم استفاده کنیم. نمونه پوسترهایی که تولید و منتشر شد و مخاطب به هیچکدام از این پوسترها و بنرها توجه نکرد. آخر مگر او با پوستر و بنر بی حجاب شده بود که با پوستر و بنر حجاب را انتخاب کند؟ پس لازم بود که ما به جای انتشار پوستر به کار دیگری بپردازیم و از محصول فرهنگی دیگری استفاده کنیم. بسیاری از متشرعین به کسی چون آنتونی کوئین ایراد می گیرند که بازیگر عرق خوری چون او نباید در نقش شخصیت های مذهبی ظاهر شود اما 100 نمازخوان نمی توانند چون او و در نقش او بازی کنند.
زائری بسته بندی را یکی دیگر از مواردی دانست که باید مورد توجه قرار گیرد و گفت: ما ایده داریم اما یا قیمت ها آنقدر بالا است که کسی نمی تواند محصول تولیدی مان را بخرد چون بازار را نمی شناسیم یا نمی توانیم کالای خود را درست معرفی کنیم یا در عرضه و بسته بندی کالا مشکل داریم به همین خاطر است که پسته و زعفران ما را می خرند، بسته بندی می‌کنند و بعد همان را با قیمت گزاف به ما تحویل می‌دهند.
او همچنین با اشاره به محدودیت بودجه های فرهنگی اشاره کرد و گفت: در اواخر دولت پیشین بودجه های فرهنگی دستگاه های مختلف بسیار محدود شد و سازمان هایی که به این حمایت های دولتی عادت کرده بودند با شوک عجیبی روبرو شدند. بسیاری نشریات تعطیل و کار ناشران متوقف شد چون این فعالان فرهنگی به فعالیت در فضایی که هیچ رقابتی در آن وجود نداشت و در معرض داوری مخاطب نبود عادت کرده بودند و حالا نه حمایت دولتی وجود داشت و نه سرمایه ای که با آن بتوانند با همتایان خود در بخش خصوصی رقابت کنند.
به گفته زائری اتفاق خوبی که در حال حاضر افتاده این است که تولید کنندگان مومن و متدین صنایع فرهنگی در مرحله انتقال هستند. از یک طرف سابقه حوزه کاری شان به گونه ای است که با حمایت های دولتی و شبه دولتی عجین بوده است، از طرف دیگر وارد فضایی شده اند که از هیچکدام از این حمایت ها خبری نیست و این فضا فضای خوشایندی است. وی گفت: ما باید یاد بگیریم که بدون پشتیبانی های دولتی راه خود را پیش بگیریم.
او به نشریه «مکتب اسلام» که پیش از انقلاب منتشر می شد اشاره و بیان کرد: زمانی که جمعیت ایران 30 میلیون نفر بود نشریه مکتب اسلام بدون کوچکترین حمایت دولتی در 500 هزار نسخه منتشر می شد. حالا جمعیت ایران 80 میلیون نفر است و تیراژ بهترین نشریه مذهبی به 50 هزار نسخه هم نمی‌رسد. درست است رایانه و اینترنت جایگزین شده اند اما هر طور این دو را با هم مقایسه کنیم باز هم ما عقب هستیم.
این نویسنده و پژوهشگر با اشاره به ضرورت بازاریابی گفت: ما باید کالای خود را تولید کنیم و بازار هدف را بشناسیم، حلقه های این زنجیر باید کنار هم قرار گیرند. هر چیز آداب خاص خود را دارد. ما باید این قواعد و اصول را بشناسیم و بر اساس آن رفتار کنیم. برای مثال نخستین بار که من به نمایشگاه بولونیا رفتم غرفه هایی بود که هیچ کتابی در آن عرضه نمی شد. در این غرفه ها تنها حق کپی رایت خرید و فروش می شد. حالا به تازگی کپی رایت مجموعه شکرستان یا کلاه قرمزی در اختیار یک شرکت تولید کننده محصولات فرهنگی قرار گرفته و این اتفاق خوشایندی است. ما باید قانون کپی رایت را به رسمیت بشناسیم.
زائری کار فرهنگی را کار بسیار دشواری دانست و افزود: کار فرهنگی کردن کار ساده ای نیست و ویژگی همایش «نفس عمیق» این است که شرکت کنندگان در این همایش خود در شمار تولید کنندگان هستند آن هم در شرایطی که مدیران فرهنگی ما معمولاً درگیر تولید نیستند اما یک مدیر فرهنگی که خود مولد است مشکلات یک تولید کننده را بهتر درک می‌کند.
این نویسنده و پژوهشگر به ضرورت توجه به تبلیغ در عرصه تولید محصولات فرهنگی اشاره و بیان کرد: وقتی محصولی تولید و ارایه می‌شود چگونگی معرفی و تبلیغ آن بسیار مهم است، ما از هر محصول فرهنگی برای تبلیغ ایده و ذهنیت خود نمی توانیم استفاده کنیم. نمونه پوسترهایی که تولید و منتشر شد و مخاطب به هیچکدام از این پوسترها و بنرها توجه نکرد. آخر مگر او با پوستر و بنر بی حجاب شده بود که با پوستر و بنر حجاب را انتخاب کند؟ پس لازم بود که ما به جای انتشار پوستر به کار دیگری بپردازیم و از محصول فرهنگی دیگری استفاده کنیم. بسیاری از متشرعین به کسی چون آنتونی کوئین ایراد می گیرند که بازیگر عرق خوری چون او نباید در نقش شخصیت های مذهبی ظاهر شود اما 100 نمازخوان نمی توانند چون او و در نقش او بازی کنند.
زائری بسته بندی را یکی دیگر از مواردی دانست که باید مورد توجه قرار گیرد و گفت: ما ایده داریم اما یا قیمت ها آنقدر بالا است که کسی نمی تواند محصول تولیدی مان را بخرد چون بازار را نمی شناسیم یا نمی توانیم کالای خود را درست معرفی کنیم یا در عرضه و بسته بندی کالا مشکل داریم به همین خاطر است که پسته و زعفران ما را می خرند، بسته بندی می‌کنند و بعد همان را با قیمت گزاف به ما تحویل می‌دهند.
او همچنین با اشاره به محدودیت بودجه های فرهنگی اشاره کرد و گفت: در اواخر دولت پیشین بودجه های فرهنگی دستگاه های مختلف بسیار محدود شد و سازمان هایی که به این حمایت های دولتی عادت کرده بودند با شوک عجیبی روبرو شدند. بسیاری نشریات تعطیل و کار ناشران متوقف شد چون این فعالان فرهنگی به فعالیت در فضایی که هیچ رقابتی در آن وجود نداشت و در معرض داوری مخاطب نبود عادت کرده بودند و حالا نه حمایت دولتی وجود داشت و نه سرمایه ای که با آن بتوانند با همتایان خود در بخش خصوصی رقابت کنند.
به گفته زائری اتفاق خوبی که در حال حاضر افتاده این است که تولید کنندگان مومن و متدین صنایع فرهنگی در مرحله انتقال هستند. از یک طرف سابقه حوزه کاری شان به گونه ای است که با حمایت های دولتی و شبه دولتی عجین بوده است، از طرف دیگر وارد فضایی شده اند که از هیچکدام از این حمایت ها خبری نیست و این فضا فضای خوشایندی است. وی گفت: ما باید یاد بگیریم که بدون پشتیبانی های دولتی راه خود را پیش بگیریم.
او به نشریه «مکتب اسلام» که پیش از انقلاب منتشر می شد اشاره و بیان کرد: زمانی که جمعیت ایران 30 میلیون نفر بود نشریه مکتب اسلام بدون کوچکترین حمایت دولتی در 500 هزار نسخه منتشر می شد. حالا جمعیت ایران 80 میلیون نفر است و تیراژ بهترین نشریه مذهبی به 50 هزار نسخه هم نمی‌رسد. درست است رایانه و اینترنت جایگزین شده اند اما هر طور این دو را با هم مقایسه کنیم باز هم ما عقب هستیم.
این نویسنده و پژوهشگر با اشاره به ضرورت بازاریابی گفت: ما باید کالای خود را تولید کنیم و بازار هدف را بشناسیم، حلقه های این زنجیر باید کنار هم قرار گیرند. هر چیز آداب خاص خود را دارد. ما باید این قواعد و اصول را بشناسیم و بر اساس آن رفتار کنیم. برای مثال نخستین بار که من به نمایشگاه بولونیا رفتم غرفه هایی بود که هیچ کتابی در آن عرضه نمی شد. در این غرفه ها تنها حق کپی رایت خرید و فروش می شد. حالا به تازگی کپی رایت مجموعه شکرستان یا کلاه قرمزی در اختیار یک شرکت تولید کننده محصولات فرهنگی قرار گرفته و این اتفاق خوشایندی است. ما باید قانون کپی رایت را به رسمیت بشناسیم.
زائری کار فرهنگی را کار بسیار دشواری دانست و افزود: کار فرهنگی کردن کار ساده ای نیست و ویژگی همایش «نفس عمیق» این است که شرکت کنندگان در این همایش خود در شمار تولید کنندگان هستند آن هم در شرایطی که مدیران فرهنگی ما معمولاً درگیر تولید نیستند اما یک مدیر فرهنگی که خود مولد است مشکلات یک تولید کننده را بهتر درک می‌کند.