«در فروردین امسال مردم با اکثریت آراء به جمهوری اسلامی رای دادند، جمهوری اسلامی یعنی نظامی که محتوای آن اسلام است و مکتب و تعالیم اسلام و سازمان آن جمهوری یعنی قوانین مکتبی اسلام در قالب و شکل آراء مردم، که از طریق حاکمیت مردم اعمال می‌شود. در این نظام اسلام‌شناسان واقعی باید یک نظارت مکتبی بر قوانین و مقررات که می‌گذرد داشته باشند و این امر در نهادی در پیش‌نویس قانون اساسی با اصل شورای نگهبان قانون اساسی مطرح شده است و ما اصل ولایت فقیه را که یک اصل غیرقابل انکار مکتبی است تا این حد می‌توانیم پیاده‌اش کنیم ولی ان طرحی که نوعی حاکمیت و سرپرستی بلارقیب یعنی نوعی قدرت در مقابل قدرت حکومت است رد شرایط امروز قابل قبول نمی‌تواند باشد زیرا هیچ فردی معصوم نیست و امکان خطا و اشتباه می‌رود. و از طرف دیگر این قدرت در مقابل قدرت دولت و حکومت جامعه را به دو قطب تقسیم کرده و نظم جامعه را بهم می‌زند و از نظر دینی هم روحانیتی که طی 1400 سال در درون مردم بود و پناه و ملجا مردم در برابر ارباب زور و ستم بود وقتی در مرکز قدرت قرار گیرد مسئولیت هر آنچه در جامعه اتفاق می‌افتد به عهده او است... پذیرش این طرح که طرح می‌کنند آغاز افول اسلام است زیرا بر مشکلات سیاسی سال‌های بعد هم می‌شود فائق آمد ولی اگر خدای نکرده به مکتب ضربه‌ای بخورد دیگر جبران‌ناپذیر خواهد بود.» ^{[اطلاعات، 28 شهریور 1358]}

«ما وقتی رفراندوم کردیم، ملت به جمهوری اسلامی رای داد. شعارهای جوانانی هم که تا پای جان ایستادگی کردند، حکومت اسلامی بود. آن روز به جمهوری یا جمهوری دموکراتیک رای ندادند، تنها به جمهوری اسلامی رای دادند. یعنی جمهوری در چارچوب اسلام. در اسلام دو نوع احکام است: یکی احکام کلی که پیغمبر اکرم از طرف خداوند تبارک و تعالی به وحی آورده است و پیغمبر ما علاوه بر مقام رسالت، مقام امامت یا حکومت یا ولایت هم داشت... بعضی موارد حکم الهی بود که درباره آن‌ها آیه نازل می‌شد اما بعضی دستورهای پیغمبر در حوزه حکومت  خود دیگر نیاز به نزول آیه نداشت. مثلا پیغمبر به مردم گفت که جمع شوید تا به جنگ «بدر» برویم این بر طبق نظر پیغمبر اکرم و در چارچوب اسلام است. مثلا در اسلام، نظم امور یک حکم کلی است اما وقتی می‌خواهیم به امری مانند ترافیک نظر بدهیم باید بنشینیم و قانونی تصویب کنیم. این‌ها احکام حکومتی است... اما از قانون مهمتر ضامن اجرای قانون است. قانون به تنهایی نمی‌تواند جامعه را اداره کند... به عقیده ما شیعیان، پیغمبر اکرم امامت را به واسطه به حضرت علی (علیه‌السلام) و یازده فرزند او داده است، درنتیجه، ائمه واجب الاطاعه می‌شوند. اگر ائمه اطهار در زمان غیبت، امامی تعیین نکرده باشند، معنی آن این است که مردم را به حال خود گذاشته‌اند که چنین نیست. اگر ما درباره ولایت فقیه هیچ حدیثی هم نداشته باشیم باید بدانیم از آنجا که اسلام دینی است جهانی و باید تا روز قیامت بماند، هر فرد مسلمان برای اجرای قوانین اسلام باید ضامن اجرایی را در وجدان خود داشته باشد و از احکام حکومتی اسلام اطاعت کند. باید توجه داشته باشید که معنی فقیه عمامه‌به‌سر نیست، مساله لباس نیست. انحصاری هم نیست، می‌گویند می‌خواهند همه چیز را انحصاری کنند. چنین نیست. اگر ما می‌گوییم که در راس دیوان عالی کشور باید قاضی و کارشناس حقوقی باشد این کار انحصاری است، ما می‌خواهیم در کشور ما قوانین اسلامی پیاده شود. آیا نباید یک کارشناس و متخصص این قوانین در راس مخروط باشد؟... این کافی نیست قانونی که تصویب می‌شود با اسلام مخالفت نداشته باشد بلکه باید از سوی فقیه یا نماینده او به صد واسطه هم که شده واجب الاجرا باشد.... فقیه، امین و عالم است به حلال و حرام دین و دستور او دیکتاتوری یا استبداد نیست... من به ایدئولوژی اسلام معتقدم و او عالم به این ایدئولوژی است و آن را پیاده می‌کند.» ^{[اطلاعات، 31 شهریور 1358]}