به گزارش مشرق، حوصله‌ای نیست برای اینکه بپرسیم داماش چه فردایی خواهد داشت. پیگیری مسائل داماش رخوت آور و خسته کننده شده. خبری امیدوار کننده نمی‌شنویم، نه امیر عابدینی مدعی مالکیت و مدعی مدیریت داماش سنگی از پیش پای داماش برمی دارد و نه مسوولان استانی قدم از قدم بر می‌دارند. فقط حرف می‌شنویم، حرف‌هایی که تا عمل فرسنگ‌ها فاصله دارد.

درباره داماش در اوج بحران‌های مالی سوالی داریم، سوالی که از مدتها پیش باید مطرح می‌شد. این داماش که برای گذران نخستین نیازهای تیمداری پولی در بساط ندارد، چرا از دارایی حداقلی خود نیز محروم شده است؟ داماش بابت فروش مسعود حسن زاده، هادی محمدی و روح‌ا... سیف‌اللهی بیش از یک میلیارد تومان از ذوب آهن و استقلال خوزستان دریافت کرده است. (البته شاید بخشی از این مبلغ در قسط دوم به زودی پرداخت شود) اما هرگز شفاف و واضح گفته نشده که این یک میلیارد و اندی پول کجاست، در کدام حساب است و چرا گره‌ای از گره‌های داماش باز نمی‌کند. البته این غیرشفاف بودن اتفاق تازه‌ای در داماش نیست. پیش از اینها نیز رقمی حدود یک میلیارد بابت انتقال علیرضا جهانبخش به داماش رسید که هرگز شفاف نشد آن مبلغ کجا هزینه شده است. سوال همین است و پاسخش باید بسیار ساده باشد.

داماش با میلیاردها بدهی انباشته، طلبکاران پرشماری دارد. مهم‌تر اینکه این تیم برای تیمداری در فصل جدید نه اسپانسری دارد و نه معلوم شده که از کدام محل هزینه خواهد کرد. در این زمینه چه کسی پاسخگوست؟ داماش تا امروز باشگاهی بوده که برای مالک و برند تجاری‌اش نقش یک عامل تبلیغاتی را ایفا کرده اما باشگاه داماش به حقوق خود نرسیده و حتی سوء مدیریت و مشکلات اقتصادی منجر به سقوطش شده. آیا این روند سقوط و غیر شفاف بودن مسائل مالی و مالکیتی داماش ادامه خواهد داشت؟