پسر طلایی ووشو در بازی‌های آسیایی اینچئون، رکوردی از خود برجای گذاشت که در تاریخ ورزش پرافتخار ایران بی نظیر است.

گروه ورزشی مشرق - محسن محمد سیفی سانداکار وزن 65- ووشو ایران در بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون با اقتدار قهرمان شد تا مدال طلای چهار سال قبل خود در گوانگژوی چین را تکرار کند.
سانداکار 25 ساله کشورمان تنها طلای ووشو ایران و دومین طلای کاروان ورزش ما را در اینچئون بر گردن آویخت، با این حال آنچه که عملکرد او را از سایر ورزشکاران متمایز می کند رکورد عجیب و بی نظیری است که طی 4 سال گذشته از خود بر جای گذاشته است.



ورزش ایران در تاریخ خود مردان موفقی را به دنیا معرفی کرده که در میادین مختلف ملی از قبیل المپیک و رقابتهای جهانی و قاره‌ای توانایی‌های خود را به نمایش گذاشته اند و صاحب رکورد و عنوان هستند؛ مردانی چون عبدالله موحد، حمید سوریان، جهان پهلوان تختی، هادی ساعی، حسین رضازاده، بهداد سلیمی، رسول خادم، علیرضا دبیر، حسین اوجاقی، جاسم ویشگاهی، علی دایی و... با این حال محسن محمدسیفی در 5 سال گذشته (از سال 2009 تا کنون) حتی یک مرتبه هم در مسابقات داخلی و خارجی رنگ شکست را به خود ندیده است. محسن آخرین با در فینال مسابقات جهانی 2009 کانادا، مقابل یک چینی –با داوری پر حرف و حدیث- شکست خورد و پس از آن به هر میدانی که رفت با طلا از آن خارج شد.

به گزارش مشرق، در ورزش ووشو و در مبارزات این رشته ورزشکاران در دو الی سه راند 2 دقیقه‌ای با یکدیگر به جدال می‌پردازند تا در نهایت فرد برتر معرفی شود. جالب اینکه محمدسیفی موفق شده در این بخش هم رکوردی خارق‌العاده از خود بر جای بگذارد؛ محسن در 4 سال گذشته یعنی فاصله موجود میان بازیهای آسیایی گوانگژو و اینچئون جمعا 69 مبارزه در میادین داخلی و خارجی انجام داده که در تمام آنها قاطعانه-طی دو راند- به عنوان فرد پیروز معرفی شده است. اینکه یک ورزشکار بتواند طی این مدت طولانی خود را در اوج نگه دارد نکته مثبت "ندیده شده"ای در تاریخ ورزش ماست.



** موفق شدم چون نه خدا را فراموش کردم و نه در باد غرور خوابیدم
پسر محجوب ووشو در گفتگو با مشرق توضیح داد که رمز موفقیتش در این سال‌ها دوری از غرور و توکل به خدای بزرگ بوده است: «هیچ وقت دچار غرور نشدم، همیشه به خدای بزرگ توکل کردم، وقتی هم از سکوی قهرمانی پایین آمدم فراموش کردم چه مدالی گرفته بودم. مثل همین حالا که به مسابقات جهانی سال آینده میلادی در اندونزی فکر می کنم. وقتی در گوانگژو قهرمان شدم جوانی 20 ساله بودم با پشتوانه مدال‌های نقره جهان و برنز آسیا. شرایطم نسبت به آن سال‌ها تفاوت فاحشی کرده است. مطمئن باشید برای سربلندی کشورم تا روزی که توانی در بدن دارم تلاش می کنم و می جنگم

در جدول زیر مسابقات این قهرمان را که بدون شکست پشت سر گذاشته است می بینید:

ردیف

مسابقات

سال

میزبان

تعداد بازی

مدال

توضیح

1

اتخابی تیم ملی

2010

آکادمی ووشو

4

0

0

2

بازیهای آسیایی

2010

گوانگژو چین

4

طلا

0

3

لیگ برتر ووشو

2010

آکادمی ووشو

6

0

برای نفت مبارزه کرد

4

جام جهانی

2010

چین

2

طلا

0

5

انتخابی تیم ملی

2011

آکادمی ووشو

3

0

0

6

قهرمانی جهان

2011

ترکیه

4

طلا

0

7

لیگ برتر ووشو

2011

آکادمی ووشو

6

0

برای دانشگاه مبارزه کرد

8

انتخابی تیم ملی

2012

آکادمی ووشو

2

0

0

9

قهرمانی آسیا

2012

ویتنام

2

طلا

0

10

لیگ برتر ووشو

2012

آکادمی ووشو

8

0

برای دانشگاه مبارزه کرد

11

ورلدگیمز

2013

کالی کلمبیا

2

طلا

0

12

انتخابی تیم ملی

2013

آکادمی ووشو

3

0

0

13

بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی

2013

اندونزی

3

طلا

0

14

لیگ برتر ووشو

2013

آکادمی ووشو

5

0

برای نفت مبارزه کرد

15

انتخابی تیم ملی

2013

آکادمی ووشو

3

0

0

16

قهرمانی جهان

2013

مالزی

3

طلا

0

17

انتخابی تیم ملی

2014

آکادمی ووشو

3

0

0

18

دوستانه ملی

2014

آکادمی ووشو

2

0

رقبای روس و چینی را برد

19

بازیهای آسیایی

2014

اینچئون کره

4

طلا

0

مجموع

69 بازی

8 طلا