اللهمَّ وَ هذا یوْمَ عَرَفَةَ یوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتِکَ وَ مَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِکَ وَ اَجْزلْتَ فِیهِ عَطِیتَکَ وَ تَفَضَلْتَ بِهِ عَلی عِبادِکَ!
خدایا! و این روز عرفه، روزی است که تو به او اشراف و کرامت و عظمت بخشیدی و رحمتت را در این روز گستراندی و به بخششت [بر خلق] منّت گذاردی و عطایت را بسیار عظیم گردانیدی و با این روز بر بندگانت تفضل کردی.
...وَاخفِنِی مَقامَکَ وَ شَوِّقْنِی لِقاءَکَ وَ تُبْ عَلَی تَوْبَةً نَصوحاً لا تُبْقِ مَعَها علانِیةً وَ لا سَریرَةً وَ أنْزِعِ الغِلَّ مِنْ صَدْرِی لِلْمؤمِنینَ واعْطِفْ بِقَلْبِی عَلَی الْخاشِعینَ وَ کُنْ لِی کَما تَکُونُ للصّالِحینَ.
خدایا! مرا از مقامت بترسان و شوق دیدارت را به من عطا کن و توفیق توبه نصوح به من عنایت فرما؛ به گونه ای که با آن توبه، گناه پنهان و آشکاری باقی نگذاری و از سینه‌ام کینه مؤمنان را بیرون کن...
«صحیفه سجادیه، دعای 47»