به گزارش مشرق، لیلا رجبی ملی‌پوش پرتاب وزنه ایران توانست در بازی‌های آسیایی اینچئون با رکورد 17 متر و 80 سانتیمتر مدال نقره را از آن خود کند و نخستین بانوی دو و میدانی ایران باشد که در این رقابت‌ها صاحب مدال می‌شود. ورزشکاری که ایرانی نیست اما به خوبی با شرایط و مشکلات خود را وفق داده و از حضور در ایران نیز کاملا راضی است. لیلا رجبی که در سال 86 با تغییر تابعیت و پذیرفتن دین اسلام به کشورمان آمد این روزها افتخار دو و میدانی ایران در بخش بانوان شناخته می‌شود.
مصاحبه کامل وی را در زیر می‌خوانیم:
* پیش از آغاز رقابت‌ها اردوی خوبی در بلاروس داشتید. ابتدا در این خصوص برای ما صحبت کنید.
حدود 4 ماه در بلاروس زیر نظر یک مربی بلاروسی تمرین کردم. این اردو کمک بسیار زیادی به من کرد تا بتوانم مدال نقره را از آن خود کنم. اردویم در بلاروس شرایط بسیار خوبی داشت. باید از فدراسیون تشکر کنم که این امکان را برایم فراهم کرد.
* این اردو در شهر خودتان بود یا جای دیگری؟
زادگاه من شهر ویتبسک است و خانواده‌ام در آنجا زندگی میکنند اما اردویم در پایتخت بلاروس بود. از مربی‌ام شناخت کافی داشتم و کمک زیادی به من کرد.4 مسابقه در این کشور داشتم که در یکی از آنها اول شدم و سه مسابقه دیگر به مقام دوم دست یافتم.
* اگر این اردو نبود باز فکر می‌کردید به مدال نقره برسید؟
معلوم نبود. من سال گذشته مدال نقره قهرمانی آسیا را کسب کردم اما بازی‌های آسیایی شرایطش فرق می‌کند. همه حریفان با قدرت می‌آیند تا مدال بگیرند و برایشان بسیار مهم است. این اردو کمک زیادی به من کرد.
* پیش از اعزام فکر می‌کردید به مدال برسید؟
من در رکوردهایی که ثبت شده بود نفر سوم بودم. فکر می‌کردم به مدال برسم اما رنگش مشخص نبود.
* اگر دیگر در این رشته فعالیت نکنید ورزشکار دیگری وجود ندارد. راهکارتان برای این موضوع چیست؟
متاسفانه ما در ایران مربی نداریم که استعدادیابی صورت گیرد. ورزشکارانی هستند اما رکوردشان خیلی پایین است و زمان می‌برد تا بخواهند به مقام برسند. خود من هم نمی‌توانم در این مورد فعلا کمکی کنم چون تمام زمانم درگیر تمرین و مسابقات است. البته در این مدت هم استعداد خاصی در این ماده ندیدم. اگر بخواهید یک دختر پیدا کنید که در این ماده به مدال برسد مدت‌ها باید زمان بگذارید.
* از روز مسابقه برای ما بگویید.
رقیب اصلی‌ام از چین بود که در کشوری مانند آلمان تمرین می‌کند و در مسابقات مختلفی شرکت کرده است. مدال برنز المپیک را داشته و در قهرمانی جهان صاحب عنوان است. می‌توانستم با حضور او به مدال طلا برسم اما تمام تلاشم را کردم که به مدال برسم. حریفانم مدت‌ها در کمپ‌های اروپایی تمرین میکنند و شرایط بهتری نسبت به من دارند. آنها با برنامه‌ریزی کار میکنند. برای من هم این دوره نسبت به دوره‌های گذشته بهتر بود. اردو برای ورزشکار بسیار خوب است اما نه اینکه تنها 3 یا 4 ماه مانده به مسابقات در آن حضور پیدا کنند. یک سال قبل باید در اردو حضور داشته باشند. ما باید حتی برنامه‌ریزی 4 ساله داشته باشیم و مداوم باشد.
* پیمان رجبی همسرتان هم از کسب مدال بسیار خوشحال بود.
با هم در تماس بودیم و او هم بسیار از این مدال خوشحال بود. پیمان خیلی به من روحیه می‌داد.
* از وضعیت جوایز حتما اطلاع دارید؟
بله. 70 سکه برای مدال نقره در نظر گرفته‌اند. البته معلوم نیست به این زودی ها بدهند شاید یکسال طول بکشد!
* حضور بانوان در اردوهای بلندمدت خارجی کمی مشکل به نظر می‌رسد. نظرتان چیست؟
این موضوع درست است البته من چون در زادگاهم تمرین می‌کردم شرایطم فرق می‌کرد. البته بحث دیگر این است که مربیان و ورزشکاران خارجی به ایران بیایند اما این امکان‌پذیر نیست چون آنها می‌خواهند بدون حجاب باشند و به همین دلیل این امکان برایشان فراهم نیست و قبول نمی‌کنند.
* در این مدت بدون مربی کار کردن برایتان سخت نبوده است؟
ورزشکار باید حتما مربی داشته باشد مخصوصا برای رشته‌هایی مانند دو و میدانی. حضور مربیان بانوی خارجی در ایران دشوار است. همانطور که گفتم آنها با شرایط ایران کنار نمی آیند.
* رقبای جهانی‌تان چه شرایطی دارند؟
پرتابگران چین و آلمان شرایط خوبی دارند البته در المپیک نماینده نیوزیلند مدال طلا گرفت. هر چند آنها پرتابگران خوبی ندارند اما در تک‌رشته‌ها خوب هستند.
* برنامه بعدی‌تان چیست؟
باید در مسابقات ساحلی شرکت کنیم. این رقابت‌ها آبان ماه در تایلند برگزار می‌شود.
* زمانی که در ایران هستید بیشتر در کدام شهر ساکن هستید؟
بیشتر زمان‌ها در تهران هستیم. البته پدر و مادر پیمان رجبی (همسرم) به تازگی به کرمان نقل مکان کرده‌اند و دیگر در بوشهر نیستند. بوشهر به دلیل شرایط آب و هوایی که دارد با ما سازگار نیست و خیلی گرم است. امکانات دو و میدانی هم در این شهر کم است و نمی‌توان مدت زیادی در آنجا تمرین کرد. در تهران مجموعه آفتاب انقلاب برای تمرینات ما خوب است.
* می‌خواهیم چند سالی به عقب برگردیم. زمانی که شما تابعیت ایرانی را پذیرفتید. باوجود اینکه شما نایب قهرمان اروپا در جوانان بودید و مقام پنجم جهان را داشتید .چطور شد تصمیم گرفتید به ایران بیایید.
به هر حال قسمت این بود که این اتفاق بیفتد. با پیمان رجبی آشنا شدم و با هم ازدواج کردیم و من به ایران آمدم و تصمیم گرفتم برای ایران مسابقه بدهم.
* نمی‌توانستید پس از ازدواج هم در بلاروس بمانید؟
اگر می‌خواستم به این شیوه ادامه دهم برایم سخت بود. تصمیم گرفتم به ایران بیایم و در حال حاضر از این شرایط راضی هستم.
* اگر در حال حاضر در بلاروس بودید با رکوردهای فعلی چه مقامی کسب می‌کردید؟
با رکوردهای فعلی نمی‌توانستم مقامی کسب کنم. در آن زمان در رده سنی جوانان بودم اما حالا شرایط فرق کرده است.
* فکر می‌کنید اگر در بلاروس می‌ماندید بیشتر پیشرفت می‌کردید یا در حال حاضر که در ایران هستید؟
دیگر این چیزها برایم مهم نیست. من الان ایران هستم و برای ایران مسابقه می‌دهم. شاید اگر در بلاروس می‌ماندم دیگر ورزش نمی‌کردم اما حالا در ایران چندین مدال آسیایی هم دارم.
* در ابتدا که می‌خواستید تابعیت ایرانی بگیرید نگاه خانواده‌تان چگونه بود؟
در ابتدا مخالف بودند بویژه مادرم. به خاطر اینکه ترس داشتند چون فرهنگ زندگی‌ام عوض می‌شد اما الان هیچ مشکلی ندارم.
* ترس‌شان بیشتر امنیتی بود یا مسائل دیگر؟
متاسفانه شبکه‌های تلویزیونی خارجی تبلیغات منفی زیادی علیه ایران انجام می‌دهند. به عنوان مثال صحبت‌هایی میکنند که هر لحظه در ایران بمب منفجر می‌شود. خوشبختانه ایران کشور امنی است و هیج مشکلی برای زندگی وجود ندارد. من قبل از اینکه ایرانی شوم هم چنین فکری می‌کردم.
* آشنایی‌تان با ایران به چه شکلی بود؟
ما در دوران مدرسه و در کتاب‌های تاریخ و جغرافیا در مورد کشورهای مختلف اطلاعاتی داشتیم. در ایران هم تخت جمشید را می‌شناختم. بعد از آشنایی با پیمان رجبی که به واسطه یک دوست مشترک بود با یکدیگر ازدواج کردیم و به ایران آمدم.
* تحصیلات‌تان در بلاروس به چه شکلی بود؟
من تحصیلاتم در خصوص مربیگری دو و میدانی است و نمی‌دانم اینجا چگونه آن را تطبیق دهم.
* دوست ندارید در ایران مربی دو و میدانی شوید؟
معلوم نیست در این مورد هنوز فکری نکردم. مشکل این است امکاناتی که وجود دارد برای یک مربی کافی نیست و نمی‌تواند کار کند. برای بهتر شدن باید هزینه زیادی صورت گیرد. دو و میدانی ورزش پایه است و به آن رسیدگی نمی‌شود. احسان حدادی که نائب‌قهرمان المپیک است همیشه با مشکل مربی روبرو بوده است ما که دیگر جای خود داریم.
* دو و میدانی در بلاروس چگونه بود. وضعیت‌تان آنجا بهتر بود؟
اولین ورزش در بلاروس هاکی است. نمی‌دانم دو و میدانی در چه رده‌ای قرار دارد اما به این رشته هم توجه زیادی شده است. بلاروس به رشته‌های المپیکی اهمیت زیادی می‌دهد چون مدال‌های زیادی توزیع می‌شود.
* مدال نقره بازی های آسیایی چندمین مدال شما برای ایران بود؟
هفتمین مدالم بود. در مسابقات قهرمانی آسیا و رقابت‌های داخل سالن مدال‌هایی گرفته‌ام. در غرب آسیا هم دو مدال طلا دارم.
* فکر می‌کنید چند سال دیگر بتوانید در پرتاب وزنه مسابقه دهید؟
پرتاب وزنه رشته‌ای است که شما می‌توانید تا 40 سالگی در مسابقات شرکت کنید. در المپیک هم یک خانم 40 ساله مدال گرفت. از همه مهم‌تر بستگی به خود ورزشکار دارد. سالم بودن و انگیزه داشتن اهمیت زیادی دارد و تا زمانی که بتوانم مدال بگیرم شرکت خواهم کرد.
* در بازی‌های آسیایی اینچئون عملکرد بهتری داشتیم یا در گوانگجو؟
اگر تعداد مدال‌ها را حساب کنیم در گوانگجو بهتر بودیم اما از لحاظ رکوردی در این دوره شرایط خوبی داشتیم. باید توجه کنیم که سطح ورزشکاران آسیایی هم بالا رفته است. اگر ورزشکاران ما رکوردهای خود را می‌زدند می‌توانستیم مدال‌های زیادی کسب کنیم.
* عملکرد دیگر ملی‌پوشان بانوی ایران یعنی مریم طوسی و سپیده توکلی چگونه بود؟
آنها نتایج خوبی گرفتند البته رقیبان قدرتمند زیادی هم دارند. سپیده توکلی 4 سال پیش امتیازش 4 هزار و 800 بود اما حالا به 5 هزار و 300 رسیده است. مریم طوسی هم همین طور. در دو‌های سرعت همین طور بود. البته آنها برای بازی‌های آسیایی یکی دو اردوی خارجی داشتند که برای اولین بار اتفاق افتاد. متاسفانه لیگ داخلی بانوان آنچنان کیفیت ندارد و باشگاه‌های زیادی هم حضور پیدا نمی‌کنند. به همین دلیل آنها رقیبی در ایران ندارند.
* به همین دلیل است در لیگ ایران شرکت نمی‌کنید؟
قبلا در تیم بوشهر بودم اما آنها هم کنار کشیدند. در حال حاضر هم پیشنهادهایی که می‌شود اصلا مناسب نیست و بی‌ارزش است.
* درآمدتان با این وضعیت چگونه است؟
فدراسیون حقوق‌های ماهیانه‌ای برای مدال‌آوران در نظر گرفته است. من ماهانه یک میلیون و 300 هزار تومان دریافت می‌کنم. در خصوص تغذیه و مکمل هم کمک‌هایی صورت می‌گیرد.
* شما بیشتر در اردو و مسابقات هستید. با این وضعیت باید مدت کمی در کنار خانواده و همسرتان باشید.
بله همین طور است. ما وقت چندانی متاسفانه نداریم. مسابقات و اردوها پشت سر هم است. ما آخرین سفری که با هم رفتیم دو سال پیش بوده است.
* عجیب است که شما برخلاف ورزشکاران ایرانی با مشکلات خیلی راحت کنار آمدید.
به هرحال ورزشکاران با یکدیگر تفاوت دارند. یک نفر کنار می‌آید و دیگری نمی‌تواند. البته اعتراض هم بی فایده است چون شرایط تغییر نمی کند!
* چند خواهر و برادر در خانواده هستید؟
من یک برادر دارم که در رشته کامپیوتر تحصیل می‌کند و سراغ ورزش نیامده است.
* چطور شد شما به سمت دو و میدانی آمدید؟
در مدرسه حضور داشتم در سن 14 سالگی یکی از مربیان تشخیص داد که من برای دو و میدانی خوب هستم. به همین دلیل انتخابم کرد. ما در مدارس‌مان امکانات ورزشی زیادی داریم. رشته‌های مختلف برای دانش‌آموزان وجود دارد.
* یعنی استعدادیابی در بلاروس از مدارس آغاز می‌شود؟
بله همین طور است. مربیان استعدادها را انتخاب میکنند و زیر نظر می‌گیرند. آنها را به باشگاه‌ها می‌برند و در اردوها قرارشان می‌دهند تا به شرایط خوبی برسند.
* در ایران چنین جیزی دیده‌اید؟
در ایران اصلا مربی نداریم که بخواهد استعدادیابی کند. در تهران که پایتخت است امکانات اینگونه است چه برسد به شهرستان‌ها. در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری خوبی میکنند اما در ایران اینگونه نیست.
* در زمانهایی که در منزل هستید آشپزی به عهده خودتان است؟
چیزهایی که بلد باشم را درست می‌کنم. البته پیمان هم آشپز خوبی است. ما چون غذاهای رژیمی می‌خوریم چندان کارمان به آشپزی نمی‌رسد.
* پیمان رجبی چرا دو و میدانی را کنار گذاشت؟
به هر حال شرایط دو و میدانی چندان خوب نیست و باشگاهی هم وجود ندارد که او بخواهد قرارداد ببندد و به همین دلیل کنار گذاشته و کار دیگری انجام می‌دهد.
* به عنوان یک ورزشکار اروپایی که در سرمای بلاروس زندگی کرده ورزش کردن در گرمای بوشهر با حجاب باید سخت باشد. چطور کنار آمدید؟
سخت بود اما کنار آمدم و الان مشکلی ندارم. من 7 سال است در مسابقات شرکت می‌کنم . ورزشکاران دیگر ابراز تعجب می‌کردند اما حالا عادی شده است.
* وضعیت لباس‌تان چگونه است؟ فدراسیون برایتان تهیه می‌کند یا خودتان؟
لباس‌هایی به ما می‌دهند اما نمی‌توان استفاده کرد. من خودم لباس‌ها را از خارج از کشور می‌خرم. جنسی که می‌خرم خیلی از بهتر از داخل ایران است.
* تاکنون اسپانسری در ایران داشته‌اید؟
خیر. وقتی ورزشکاران بزرگی مانند احسان حدادی و سجاد مرادی اسپانسر ندارند قطعا در مورد بانوان این اتفاق نمی‌افتد.
* در بلاروس هم آیا اینگونه بود که بودجه بیشتر به یک رشته تعلق بگیرد؟
این طور نیست البته فوتبال در همه جای دنیا حرف اول را می‌زند اما در بلاروس رشته‌های دیگر هم مورد توجه هستد. البته باید بگویم در ایران مردم ورزش را زیاد دوست دارند و شاید در کشورهای دیگر اینگونه نباشد. شما ببینید چقدر روزنامه ورزشی در ایران داریم.
* وضعیت روزنامه ورزشی در بلاروس چگونه است؟
بلاروس 10 میلیون جمعیت داشته و تنها دو روزنامه ورزشی دارد. در ایران وقتی می‌خواهید روزنامه‌ای را انتخاب کنید می‌بینید قطاری از روزنامه‌ها جلوی باجه‌ها وجود دارد.
* وضعیت اقتصادی دو میدانی‌کاران چگونه است؟
آنجا هم بستگی به مدال‌آوری دارد. اگر در المپیک مدالی کسب کنید تا المپیک بعدی که 4 سال می‌شود هر ماه حقوق دریافت می‌کنید. در مورد پاداش هم نفر اول 150 هزار دلاردر نظر می‌گیرد.
* در بلاروس وزارت ورزش وجود دارد یا سازمان دیگری در مورد ورزش تصمیم می‌گیرد؟
وزارت ورزش وجود دارد. این طور هم نیست که حتما باید ورزشی باشد ولی اکنون وزیر ورزش شخصی است که سابقه ورزشی دارد.
* در این 7 سال که در ایران هستید چند بار به کشورتان سفر کردید؟
4 یا 5 بار. البته پدر و مادرم به ایران سفر میکنند و آنها را می‌بینم.
* در مدتی که در ایران هستید به وضعیت آلودگی و ترافیک تهران عادت کرده‌اید؟
به این موضوع عادت کردم. من هم یک شهروند ایرانی هستم. البته خانه‌مان نزدیک محل تمرین است و دیگر در ترافیک نمی‌مانیم. البته ورزشکاران دیگر هم که منزلشان دور بوده است به محل تمرین نزدیک شدند.
* به موسیقی یا سینمای ایران چقدر علاقه دارید؟
به موسیقی علاقه دارم. صدای خوانندگانی مانند احسان خواجه‌امیری و رضا صادقی را بیشتر می‌پسندم. قرار است به کنسرت خواجه‌امیری بروم. در مورد سینما هم باید بگویم فیلم‌های سینمایی را در منزل می‌بینم و فرصتی برای رفتن به سینما ندارم.
* چون همسرتان جنوبی است بیشتر غذاهای این منطقه را می‌پسندید یا ذائقه‌تان فرق می‌کند؟
بیشتر قرمه سبزی و قلیه‌ماهی را دوست دارم. زرشک‌پلو با مرغ را هم می‌پسندم.
* بهترین خاطره ورزشی‌تان چه زمانی رقم خورد؟
کسب مدال نقره در بازی‌های آسیایی اینچئون بهترین خاطره ورزشی‌ام است.
* چقدر شانس برای خود قائلید که در دوره بعدی بازی های آسیایی بتوانید مدال طلا را کسب کنید؟
در این خصوص پیش‌بینی نمی‌کنم چون ورزش است و هزار و یک اتفاق. ما به عنوان ورزشکار باید بیشتر تمرین کنیم. چه بخواهیم و چه نخواهیم این امکانات وجود دارد. باید با این شرایط خودمان را وفق دهیم. من با همین امکانات توانستم نقره بگیرم پس اگر تلاش کنم به طلا هم می رسم.
* با این وجود برای المپیک چه برنامه‌ای دارید؟
فعلا برای این رقابت‌ها برنامه‌ریزی نکرده‌ایم البته من سهمیه را به راحتی کسب می‌کنم. اینکه آنجا چه مقامی کسب کنم کار سختی است. در اینجا همه چیز بستگی به بودجه دارد. چه بخواهید و چه نخواهید مشکل مالی وجود دارد.
* با رکوردی که دارید می‌توانید در دایموند لیگ (لیگ الماس) شرکت کنید؟
بله همین طور است. من رکوردم برای دایموند لیگ مناسب است البته باید دعوت کنند. احتمالا سال آینده این اتفاق بیفتد که باید با مدیر برنامه‌ام صحبت کنم. همچنین قصد دارم در مسابقات مختلف اروپایی در سال آینده هم شرکت کنم.
* در بین ورزشکاران بهترین دوست‌تان چه کسی یا چه کسانی هستند؟
من با مریم طوسی و سپیده توکلی رابطه خوبی دارم. در مورد ورزشکار بانوی دیگر رشته‌ها با یکدیگر آشنا هستیم اما رابطه‌ای نداریم.
* به عنوان سؤال پایانی نظرتان در مورد زبان فارسی چیست؟
من این زبان را دوست دارم و به خوبی این زبان را آموخته‌ام و مشکلی هم برای صحبت کردن ندارم اما در مورد نوشتن این اتفاق هنوز نیفتاده است چون هنوز امتحان نکرده‌ام.
مصاحبه کامل وی را در زیر می‌خوانیم:
* پیش از آغاز رقابت‌ها اردوی خوبی در بلاروس داشتید. ابتدا در این خصوص برای ما صحبت کنید.
حدود 4 ماه در بلاروس زیر نظر یک مربی بلاروسی تمرین کردم. این اردو کمک بسیار زیادی به من کرد تا بتوانم مدال نقره را از آن خود کنم. اردویم در بلاروس شرایط بسیار خوبی داشت. باید از فدراسیون تشکر کنم که این امکان را برایم فراهم کرد.
* این اردو در شهر خودتان بود یا جای دیگری؟
زادگاه من شهر ویتبسک است و خانواده‌ام در آنجا زندگی میکنند اما اردویم در پایتخت بلاروس بود. از مربی‌ام شناخت کافی داشتم و کمک زیادی به من کرد.4 مسابقه در این کشور داشتم که در یکی از آنها اول شدم و سه مسابقه دیگر به مقام دوم دست یافتم.
* اگر این اردو نبود باز فکر می‌کردید به مدال نقره برسید؟
معلوم نبود. من سال گذشته مدال نقره قهرمانی آسیا را کسب کردم اما بازی‌های آسیایی شرایطش فرق می‌کند. همه حریفان با قدرت می‌آیند تا مدال بگیرند و برایشان بسیار مهم است. این اردو کمک زیادی به من کرد.
* پیش از اعزام فکر می‌کردید به مدال برسید؟
من در رکوردهایی که ثبت شده بود نفر سوم بودم. فکر می‌کردم به مدال برسم اما رنگش مشخص نبود.
* اگر دیگر در این رشته فعالیت نکنید ورزشکار دیگری وجود ندارد. راهکارتان برای این موضوع چیست؟
متاسفانه ما در ایران مربی نداریم که استعدادیابی صورت گیرد. ورزشکارانی هستند اما رکوردشان خیلی پایین است و زمان می‌برد تا بخواهند به مقام برسند. خود من هم نمی‌توانم در این مورد فعلا کمکی کنم چون تمام زمانم درگیر تمرین و مسابقات است. البته در این مدت هم استعداد خاصی در این ماده ندیدم. اگر بخواهید یک دختر پیدا کنید که در این ماده به مدال برسد مدت‌ها باید زمان بگذارید.
* از روز مسابقه برای ما بگویید.
رقیب اصلی‌ام از چین بود که در کشوری مانند آلمان تمرین می‌کند و در مسابقات مختلفی شرکت کرده است. مدال برنز المپیک را داشته و در قهرمانی جهان صاحب عنوان است. می‌توانستم با حضور او به مدال طلا برسم اما تمام تلاشم را کردم که به مدال برسم. حریفانم مدت‌ها در کمپ‌های اروپایی تمرین میکنند و شرایط بهتری نسبت به من دارند. آنها با برنامه‌ریزی کار میکنند. برای من هم این دوره نسبت به دوره‌های گذشته بهتر بود. اردو برای ورزشکار بسیار خوب است اما نه اینکه تنها 3 یا 4 ماه مانده به مسابقات در آن حضور پیدا کنند. یک سال قبل باید در اردو حضور داشته باشند. ما باید حتی برنامه‌ریزی 4 ساله داشته باشیم و مداوم باشد.
* پیمان رجبی همسرتان هم از کسب مدال بسیار خوشحال بود.
با هم در تماس بودیم و او هم بسیار از این مدال خوشحال بود. پیمان خیلی به من روحیه می‌داد.
* از وضعیت جوایز حتما اطلاع دارید؟
بله. 70 سکه برای مدال نقره در نظر گرفته‌اند. البته معلوم نیست به این زودی ها بدهند شاید یکسال طول بکشد!
* حضور بانوان در اردوهای بلندمدت خارجی کمی مشکل به نظر می‌رسد. نظرتان چیست؟
این موضوع درست است البته من چون در زادگاهم تمرین می‌کردم شرایطم فرق می‌کرد. البته بحث دیگر این است که مربیان و ورزشکاران خارجی به ایران بیایند اما این امکان‌پذیر نیست چون آنها می‌خواهند بدون حجاب باشند و به همین دلیل این امکان برایشان فراهم نیست و قبول نمی‌کنند.
* در این مدت بدون مربی کار کردن برایتان سخت نبوده است؟
ورزشکار باید حتما مربی داشته باشد مخصوصا برای رشته‌هایی مانند دو و میدانی. حضور مربیان بانوی خارجی در ایران دشوار است. همانطور که گفتم آنها با شرایط ایران کنار نمی آیند.
* رقبای جهانی‌تان چه شرایطی دارند؟
پرتابگران چین و آلمان شرایط خوبی دارند البته در المپیک نماینده نیوزیلند مدال طلا گرفت. هر چند آنها پرتابگران خوبی ندارند اما در تک‌رشته‌ها خوب هستند.
* برنامه بعدی‌تان چیست؟
باید در مسابقات ساحلی شرکت کنیم. این رقابت‌ها آبان ماه در تایلند برگزار می‌شود.
* زمانی که در ایران هستید بیشتر در کدام شهر ساکن هستید؟
بیشتر زمان‌ها در تهران هستیم. البته پدر و مادر پیمان رجبی (همسرم) به تازگی به کرمان نقل مکان کرده‌اند و دیگر در بوشهر نیستند. بوشهر به دلیل شرایط آب و هوایی که دارد با ما سازگار نیست و خیلی گرم است. امکانات دو و میدانی هم در این شهر کم است و نمی‌توان مدت زیادی در آنجا تمرین کرد. در تهران مجموعه آفتاب انقلاب برای تمرینات ما خوب است.
* می‌خواهیم چند سالی به عقب برگردیم. زمانی که شما تابعیت ایرانی را پذیرفتید. باوجود اینکه شما نایب قهرمان اروپا در جوانان بودید و مقام پنجم جهان را داشتید .چطور شد تصمیم گرفتید به ایران بیایید.
به هر حال قسمت این بود که این اتفاق بیفتد. با پیمان رجبی آشنا شدم و با هم ازدواج کردیم و من به ایران آمدم و تصمیم گرفتم برای ایران مسابقه بدهم.
* نمی‌توانستید پس از ازدواج هم در بلاروس بمانید؟
اگر می‌خواستم به این شیوه ادامه دهم برایم سخت بود. تصمیم گرفتم به ایران بیایم و در حال حاضر از این شرایط راضی هستم.
* اگر در حال حاضر در بلاروس بودید با رکوردهای فعلی چه مقامی کسب می‌کردید؟
با رکوردهای فعلی نمی‌توانستم مقامی کسب کنم. در آن زمان در رده سنی جوانان بودم اما حالا شرایط فرق کرده است.
* فکر می‌کنید اگر در بلاروس می‌ماندید بیشتر پیشرفت می‌کردید یا در حال حاضر که در ایران هستید؟
دیگر این چیزها برایم مهم نیست. من الان ایران هستم و برای ایران مسابقه می‌دهم. شاید اگر در بلاروس می‌ماندم دیگر ورزش نمی‌کردم اما حالا در ایران چندین مدال آسیایی هم دارم.
* در ابتدا که می‌خواستید تابعیت ایرانی بگیرید نگاه خانواده‌تان چگونه بود؟
در ابتدا مخالف بودند بویژه مادرم. به خاطر اینکه ترس داشتند چون فرهنگ زندگی‌ام عوض می‌شد اما الان هیچ مشکلی ندارم.
* ترس‌شان بیشتر امنیتی بود یا مسائل دیگر؟
متاسفانه شبکه‌های تلویزیونی خارجی تبلیغات منفی زیادی علیه ایران انجام می‌دهند. به عنوان مثال صحبت‌هایی میکنند که هر لحظه در ایران بمب منفجر می‌شود. خوشبختانه ایران کشور امنی است و هیج مشکلی برای زندگی وجود ندارد. من قبل از اینکه ایرانی شوم هم چنین فکری می‌کردم.
* آشنایی‌تان با ایران به چه شکلی بود؟
ما در دوران مدرسه و در کتاب‌های تاریخ و جغرافیا در مورد کشورهای مختلف اطلاعاتی داشتیم. در ایران هم تخت جمشید را می‌شناختم. بعد از آشنایی با پیمان رجبی که به واسطه یک دوست مشترک بود با یکدیگر ازدواج کردیم و به ایران آمدم.
* تحصیلات‌تان در بلاروس به چه شکلی بود؟
من تحصیلاتم در خصوص مربیگری دو و میدانی است و نمی‌دانم اینجا چگونه آن را تطبیق دهم.
* دوست ندارید در ایران مربی دو و میدانی شوید؟
معلوم نیست در این مورد هنوز فکری نکردم. مشکل این است امکاناتی که وجود دارد برای یک مربی کافی نیست و نمی‌تواند کار کند. برای بهتر شدن باید هزینه زیادی صورت گیرد. دو و میدانی ورزش پایه است و به آن رسیدگی نمی‌شود. احسان حدادی که نائب‌قهرمان المپیک است همیشه با مشکل مربی روبرو بوده است ما که دیگر جای خود داریم.
* دو و میدانی در بلاروس چگونه بود. وضعیت‌تان آنجا بهتر بود؟
اولین ورزش در بلاروس هاکی است. نمی‌دانم دو و میدانی در چه رده‌ای قرار دارد اما به این رشته هم توجه زیادی شده است. بلاروس به رشته‌های المپیکی اهمیت زیادی می‌دهد چون مدال‌های زیادی توزیع می‌شود.
* مدال نقره بازی های آسیایی چندمین مدال شما برای ایران بود؟
هفتمین مدالم بود. در مسابقات قهرمانی آسیا و رقابت‌های داخل سالن مدال‌هایی گرفته‌ام. در غرب آسیا هم دو مدال طلا دارم.
* فکر می‌کنید چند سال دیگر بتوانید در پرتاب وزنه مسابقه دهید؟
پرتاب وزنه رشته‌ای است که شما می‌توانید تا 40 سالگی در مسابقات شرکت کنید. در المپیک هم یک خانم 40 ساله مدال گرفت. از همه مهم‌تر بستگی به خود ورزشکار دارد. سالم بودن و انگیزه داشتن اهمیت زیادی دارد و تا زمانی که بتوانم مدال بگیرم شرکت خواهم کرد.
* در بازی‌های آسیایی اینچئون عملکرد بهتری داشتیم یا در گوانگجو؟
اگر تعداد مدال‌ها را حساب کنیم در گوانگجو بهتر بودیم اما از لحاظ رکوردی در این دوره شرایط خوبی داشتیم. باید توجه کنیم که سطح ورزشکاران آسیایی هم بالا رفته است. اگر ورزشکاران ما رکوردهای خود را می‌زدند می‌توانستیم مدال‌های زیادی کسب کنیم.
* عملکرد دیگر ملی‌پوشان بانوی ایران یعنی مریم طوسی و سپیده توکلی چگونه بود؟
آنها نتایج خوبی گرفتند البته رقیبان قدرتمند زیادی هم دارند. سپیده توکلی 4 سال پیش امتیازش 4 هزار و 800 بود اما حالا به 5 هزار و 300 رسیده است. مریم طوسی هم همین طور. در دو‌های سرعت همین طور بود. البته آنها برای بازی‌های آسیایی یکی دو اردوی خارجی داشتند که برای اولین بار اتفاق افتاد. متاسفانه لیگ داخلی بانوان آنچنان کیفیت ندارد و باشگاه‌های زیادی هم حضور پیدا نمی‌کنند. به همین دلیل آنها رقیبی در ایران ندارند.
* به همین دلیل است در لیگ ایران شرکت نمی‌کنید؟
قبلا در تیم بوشهر بودم اما آنها هم کنار کشیدند. در حال حاضر هم پیشنهادهایی که می‌شود اصلا مناسب نیست و بی‌ارزش است.
* درآمدتان با این وضعیت چگونه است؟
فدراسیون حقوق‌های ماهیانه‌ای برای مدال‌آوران در نظر گرفته است. من ماهانه یک میلیون و 300 هزار تومان دریافت می‌کنم. در خصوص تغذیه و مکمل هم کمک‌هایی صورت می‌گیرد.
* شما بیشتر در اردو و مسابقات هستید. با این وضعیت باید مدت کمی در کنار خانواده و همسرتان باشید.
بله همین طور است. ما وقت چندانی متاسفانه نداریم. مسابقات و اردوها پشت سر هم است. ما آخرین سفری که با هم رفتیم دو سال پیش بوده است.
* عجیب است که شما برخلاف ورزشکاران ایرانی با مشکلات خیلی راحت کنار آمدید.
به هرحال ورزشکاران با یکدیگر تفاوت دارند. یک نفر کنار می‌آید و دیگری نمی‌تواند. البته اعتراض هم بی فایده است چون شرایط تغییر نمی کند!
* چند خواهر و برادر در خانواده هستید؟
من یک برادر دارم که در رشته کامپیوتر تحصیل می‌کند و سراغ ورزش نیامده است.
* چطور شد شما به سمت دو و میدانی آمدید؟
در مدرسه حضور داشتم در سن 14 سالگی یکی از مربیان تشخیص داد که من برای دو و میدانی خوب هستم. به همین دلیل انتخابم کرد. ما در مدارس‌مان امکانات ورزشی زیادی داریم. رشته‌های مختلف برای دانش‌آموزان وجود دارد.
* یعنی استعدادیابی در بلاروس از مدارس آغاز می‌شود؟
بله همین طور است. مربیان استعدادها را انتخاب میکنند و زیر نظر می‌گیرند. آنها را به باشگاه‌ها می‌برند و در اردوها قرارشان می‌دهند تا به شرایط خوبی برسند.
* در ایران چنین جیزی دیده‌اید؟
در ایران اصلا مربی نداریم که بخواهد استعدادیابی کند. در تهران که پایتخت است امکانات اینگونه است چه برسد به شهرستان‌ها. در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری خوبی میکنند اما در ایران اینگونه نیست.
* در زمانهایی که در منزل هستید آشپزی به عهده خودتان است؟
چیزهایی که بلد باشم را درست می‌کنم. البته پیمان هم آشپز خوبی است. ما چون غذاهای رژیمی می‌خوریم چندان کارمان به آشپزی نمی‌رسد.
* پیمان رجبی چرا دو و میدانی را کنار گذاشت؟
به هر حال شرایط دو و میدانی چندان خوب نیست و باشگاهی هم وجود ندارد که او بخواهد قرارداد ببندد و به همین دلیل کنار گذاشته و کار دیگری انجام می‌دهد.
* به عنوان یک ورزشکار اروپایی که در سرمای بلاروس زندگی کرده ورزش کردن در گرمای بوشهر با حجاب باید سخت باشد. چطور کنار آمدید؟
سخت بود اما کنار آمدم و الان مشکلی ندارم. من 7 سال است در مسابقات شرکت می‌کنم . ورزشکاران دیگر ابراز تعجب می‌کردند اما حالا عادی شده است.
* وضعیت لباس‌تان چگونه است؟ فدراسیون برایتان تهیه می‌کند یا خودتان؟
لباس‌هایی به ما می‌دهند اما نمی‌توان استفاده کرد. من خودم لباس‌ها را از خارج از کشور می‌خرم. جنسی که می‌خرم خیلی از بهتر از داخل ایران است.
* تاکنون اسپانسری در ایران داشته‌اید؟
خیر. وقتی ورزشکاران بزرگی مانند احسان حدادی و سجاد مرادی اسپانسر ندارند قطعا در مورد بانوان این اتفاق نمی‌افتد.
* در بلاروس هم آیا اینگونه بود که بودجه بیشتر به یک رشته تعلق بگیرد؟
این طور نیست البته فوتبال در همه جای دنیا حرف اول را می‌زند اما در بلاروس رشته‌های دیگر هم مورد توجه هستد. البته باید بگویم در ایران مردم ورزش را زیاد دوست دارند و شاید در کشورهای دیگر اینگونه نباشد. شما ببینید چقدر روزنامه ورزشی در ایران داریم.
* وضعیت روزنامه ورزشی در بلاروس چگونه است؟
بلاروس 10 میلیون جمعیت داشته و تنها دو روزنامه ورزشی دارد. در ایران وقتی می‌خواهید روزنامه‌ای را انتخاب کنید می‌بینید قطاری از روزنامه‌ها جلوی باجه‌ها وجود دارد.
* وضعیت اقتصادی دو میدانی‌کاران چگونه است؟
آنجا هم بستگی به مدال‌آوری دارد. اگر در المپیک مدالی کسب کنید تا المپیک بعدی که 4 سال می‌شود هر ماه حقوق دریافت می‌کنید. در مورد پاداش هم نفر اول 150 هزار دلاردر نظر می‌گیرد.
* در بلاروس وزارت ورزش وجود دارد یا سازمان دیگری در مورد ورزش تصمیم می‌گیرد؟
وزارت ورزش وجود دارد. این طور هم نیست که حتما باید ورزشی باشد ولی اکنون وزیر ورزش شخصی است که سابقه ورزشی دارد.
* در این 7 سال که در ایران هستید چند بار به کشورتان سفر کردید؟
4 یا 5 بار. البته پدر و مادرم به ایران سفر میکنند و آنها را می‌بینم.
* در مدتی که در ایران هستید به وضعیت آلودگی و ترافیک تهران عادت کرده‌اید؟
به این موضوع عادت کردم. من هم یک شهروند ایرانی هستم. البته خانه‌مان نزدیک محل تمرین است و دیگر در ترافیک نمی‌مانیم. البته ورزشکاران دیگر هم که منزلشان دور بوده است به محل تمرین نزدیک شدند.
* به موسیقی یا سینمای ایران چقدر علاقه دارید؟
به موسیقی علاقه دارم. صدای خوانندگانی مانند احسان خواجه‌امیری و رضا صادقی را بیشتر می‌پسندم. قرار است به کنسرت خواجه‌امیری بروم. در مورد سینما هم باید بگویم فیلم‌های سینمایی را در منزل می‌بینم و فرصتی برای رفتن به سینما ندارم.
* چون همسرتان جنوبی است بیشتر غذاهای این منطقه را می‌پسندید یا ذائقه‌تان فرق می‌کند؟
بیشتر قرمه سبزی و قلیه‌ماهی را دوست دارم. زرشک‌پلو با مرغ را هم می‌پسندم.
* بهترین خاطره ورزشی‌تان چه زمانی رقم خورد؟
کسب مدال نقره در بازی‌های آسیایی اینچئون بهترین خاطره ورزشی‌ام است.
* چقدر شانس برای خود قائلید که در دوره بعدی بازی های آسیایی بتوانید مدال طلا را کسب کنید؟
در این خصوص پیش‌بینی نمی‌کنم چون ورزش است و هزار و یک اتفاق. ما به عنوان ورزشکار باید بیشتر تمرین کنیم. چه بخواهیم و چه نخواهیم این امکانات وجود دارد. باید با این شرایط خودمان را وفق دهیم. من با همین امکانات توانستم نقره بگیرم پس اگر تلاش کنم به طلا هم می رسم.
* با این وجود برای المپیک چه برنامه‌ای دارید؟
فعلا برای این رقابت‌ها برنامه‌ریزی نکرده‌ایم البته من سهمیه را به راحتی کسب می‌کنم. اینکه آنجا چه مقامی کسب کنم کار سختی است. در اینجا همه چیز بستگی به بودجه دارد. چه بخواهید و چه نخواهید مشکل مالی وجود دارد.
* با رکوردی که دارید می‌توانید در دایموند لیگ (لیگ الماس) شرکت کنید؟
بله همین طور است. من رکوردم برای دایموند لیگ مناسب است البته باید دعوت کنند. احتمالا سال آینده این اتفاق بیفتد که باید با مدیر برنامه‌ام صحبت کنم. همچنین قصد دارم در مسابقات مختلف اروپایی در سال آینده هم شرکت کنم.
* در بین ورزشکاران بهترین دوست‌تان چه کسی یا چه کسانی هستند؟
من با مریم طوسی و سپیده توکلی رابطه خوبی دارم. در مورد ورزشکار بانوی دیگر رشته‌ها با یکدیگر آشنا هستیم اما رابطه‌ای نداریم.
* به عنوان سؤال پایانی نظرتان در مورد زبان فارسی چیست؟
من این زبان را دوست دارم و به خوبی این زبان را آموخته‌ام و مشکلی هم برای صحبت کردن ندارم اما در مورد نوشتن این اتفاق هنوز نیفتاده است چون هنوز امتحان نکرده‌ام.