به گزارش مشرق، احمدپورنجاتی، از فعالین سیاسی اصلاح‌طلب اخیراً در مصاحبه با روزنامه اصلاح‌طلب آرمان با اشاره به دیدار رئیس جمهور روحانی با کامرون می‌گوید: احساس می‌کنم جامعه جهانی نیز اعتماد بیشتری در زمینه‌های مختلف به ایران پیدا کرده است.
وی همچنین با اشاره به تماس تلفنی روحانی و اوباما در سال گذشته می‌افزاید: سال گذشته و در آغاز کار دولت یازدهم گفت‌وگوی آقای روحانی با آقای اوباما چشم‌اندازی از استواری و استحکام مواضع دولت ایران و یکپارچگی در سطوح بالای حاکمیت را نشان می‌داد.
*آقای پورنجاتی بعنوان کسی که فعال سیاسی محسوب می‌شود و از قضا سوابق امنیتی هم دارد باید بداند که در امر «میزان اعتماد جامعه جهانی به ما»! بیان «احساس» کار معقولی نیست و افکار عمومی انتظار بیان دلیل و مدلول را دارند.
کشورهایی که به زعم آقای پورنجاتی جامعه جهانی نامیده می‌شوند حتی بعد از توافق ژنو هم تحریم‌های جدیدی را علیه ایران اسلامی اعمال کردند و در ادبیات خود تهدید نظامی را به کار بردند. رئیس جمهور آمریکا (بعنوان بخش اصلی این به اصطلاح جامعه جهانی) تأکید کرد که مایل است ایران را در حفره اقتصادی ببیند، یکی از مقامات کاخ سفید با بی‌شرمی اعلام کرد که در ژن ایرانی‌ها نیرنگ و فریب نهفته است و نخست وزیر انگلستان هم در یک سخنرانی بین‌المللی از این گفت که ایران حامی تروریسم است و دولت ایران با مردم خوب رفتار نمی‌کند!
اینکه آقای پورنجاتی از کدامیک از این گزینه‌ها دریافت «اعتماد بیشتر» را داشته‌اند جای تأمل است.
همچنین باید گفت که دیدارهای دیپلماتیکی مثل دیدار رئیس جمهور ایران با نخست وزیر انگلیس که احتمالاً مد نظر آقای پورنجاتی برای احساس بیان شده هستند نیز نه در عرف و نه در منطق مبنایی برای بیان میزان سطح اعتماد نیستند.
دیدارهای دیپلماتیک و مذاکرات، همواره و در هر دولتی (زیاد یا کم) وجود داشته‌اند و اعتماد نیز مساوی با ابراز حسن نیت بوسیله اقدام عملی است نه اینکه با دیدار و لبخند زدن و مصافحه در کنار تهدیدات لسانی و تحریم و عدم لغو تحریم‌های تأثیرگذار ابراز شود.
آقای پورنجاتی همچنین در حالی دست به اظهارات مدحت آمیز از تماس تلفنی سال گذشته با اوباما زده‌اند که این اقدام در اشاره تلویحی مقام معظم رهبری بصورتی صریح «اقدام نابجا» خوانده شد و دستاورد آنهم چیزی غیر از تحریم‌های جدید نبود.
وی همچنین با اشاره به تماس تلفنی روحانی و اوباما در سال گذشته می‌افزاید: سال گذشته و در آغاز کار دولت یازدهم گفت‌وگوی آقای روحانی با آقای اوباما چشم‌اندازی از استواری و استحکام مواضع دولت ایران و یکپارچگی در سطوح بالای حاکمیت را نشان می‌داد.
*آقای پورنجاتی بعنوان کسی که فعال سیاسی محسوب می‌شود و از قضا سوابق امنیتی هم دارد باید بداند که در امر «میزان اعتماد جامعه جهانی به ما»! بیان «احساس» کار معقولی نیست و افکار عمومی انتظار بیان دلیل و مدلول را دارند.
کشورهایی که به زعم آقای پورنجاتی جامعه جهانی نامیده می‌شوند حتی بعد از توافق ژنو هم تحریم‌های جدیدی را علیه ایران اسلامی اعمال کردند و در ادبیات خود تهدید نظامی را به کار بردند. رئیس جمهور آمریکا (بعنوان بخش اصلی این به اصطلاح جامعه جهانی) تأکید کرد که مایل است ایران را در حفره اقتصادی ببیند، یکی از مقامات کاخ سفید با بی‌شرمی اعلام کرد که در ژن ایرانی‌ها نیرنگ و فریب نهفته است و نخست وزیر انگلستان هم در یک سخنرانی بین‌المللی از این گفت که ایران حامی تروریسم است و دولت ایران با مردم خوب رفتار نمی‌کند!
اینکه آقای پورنجاتی از کدامیک از این گزینه‌ها دریافت «اعتماد بیشتر» را داشته‌اند جای تأمل است.
همچنین باید گفت که دیدارهای دیپلماتیکی مثل دیدار رئیس جمهور ایران با نخست وزیر انگلیس که احتمالاً مد نظر آقای پورنجاتی برای احساس بیان شده هستند نیز نه در عرف و نه در منطق مبنایی برای بیان میزان سطح اعتماد نیستند.
دیدارهای دیپلماتیک و مذاکرات، همواره و در هر دولتی (زیاد یا کم) وجود داشته‌اند و اعتماد نیز مساوی با ابراز حسن نیت بوسیله اقدام عملی است نه اینکه با دیدار و لبخند زدن و مصافحه در کنار تهدیدات لسانی و تحریم و عدم لغو تحریم‌های تأثیرگذار ابراز شود.
آقای پورنجاتی همچنین در حالی دست به اظهارات مدحت آمیز از تماس تلفنی سال گذشته با اوباما زده‌اند که این اقدام در اشاره تلویحی مقام معظم رهبری بصورتی صریح «اقدام نابجا» خوانده شد و دستاورد آنهم چیزی غیر از تحریم‌های جدید نبود.