گروه جهاد و مقاومت مشرق - مصطفی بوذری، جانباز 50 درصد دوران دفاع مقدس که در عملیات والفجر 2 به مقام رفیع جانبازی رسید در گفتگو با «نسیم»، در خصوص جاری شدن "عقد اخوت" در جبهه های نبرد حق علیه باطل گفت: جاری شدن عقد اخوت در جبهه ها در دورن دفاع مقدس یکی از رسم های رایج قبل از آغاز عملیاتهای بزرگ محسوب می‌شد و برادرانی که با یکدیگر عهد اخوت می بستند، قول می‌دادند اگر کسی شهید شد شفاعت دیگران را هم انجام دهد.

وی افزود: عقد اخوت که اغبلب به صورت پیمان نامه شفاعت در جبهه ها مطرح بود، در واقع آرامبخش دل‌های بی قرار بچه ها شب قبل از عملیات بود و چنان آرامشی به بچه ها تزریق میشد که تمام معادلات جنگی را به نفع خودمان تغییر می داد به طوری که خودمان هم متوجه نمیشدیم که چه اتفاقاتی رخ داده است.

بوذری ادامه داد: رزمنده ها وقتی با یکدیگر عقد اخوت می بستند از هم قول می گرفتند که تحت هر شرایطی دعاگوی یکدیگر باشند و نوشتن پیمان شفاعت در شب های عملیات چنان برای رزمندگان جذاب بود که همه ما روزها لحظه شماری می کردیم برای شب عملیات تا پیمان نامه شفاعت با یکدیگر به امضاء برسانیم.

وی در ادامه در خصوص محتویات این پیمان نامه ها گفت: قسم دادن یکدیگر به اهل بیت (ع) برای شفاعت همه رزمندگان در آخرت از مهم ترین موارد این پیمان نامه بود به طوری جمله ثابت این شفاعت نامه این بود "اگر من از اهالی بهشت شدم قول می‌دهم، به بهشت نروم مگر آنکه برادرانمان آنجا باشند.