در میان این مادران شهدا حال یک مادر شهید خوب نیست اما صدایش را شاید نمی شنوند تا پای درد ها و مشکلاتش بنشینند.
زینت السادات طبایی متولد 1333 در خانواده ای مذهبی متولد شده است او مادر شهید عباس بادی و خواهر دو شهید است. وی در دوران انقلاب و پس از آن فعالیت های زیادی در خصوص کمک رسانی و امور خیر داشته است.
مادر شهید در انتظار پرستار
مادر که حالا چیز خاصی به یاد نمی آورد در بستر بیماری است و حال خوشی ندارد. او که از بیماری دیابت نوع دو رنج می برد یک چشم خود را به همین دلیل از دست داده است. این مادر شهید بزرگوار به علت سکته مغزی مدت ها است که خانه نشین شده است و فرزندانش از او مراقبت می کنند.
از زبان پسر او می شنویم که برادر شهیدش مفقود الاثر بوده است. در این مدت مادر که تاب و تحمل نداشت، هر سال برای تشخیص شهید خود استخان ها و پلاک ها و وسایل زیادی را می دید و این برای مادر بسیار سخت بود. تا اینکه بعد از 8 سال در سال 73 هویت فرزند شهیدش مشخص شد.
آقای بادی می گوید: حالا که مادرم در بستر بیماری است متوجه شده ایم که ایشان چه فعالیت های خیر خواهانه ای داشته است و این را با حضور افرادی که به ملاقات او می آیند فهمیده ایم.
وی در ادامه با گله ای که از بنیاد شهید دارد می گوید: بارها تقاضای پرستار برای مادرم را از بنیاد داشته ایم اما فقط این جمله را بارها شنیده ایم که پرستار به مناطق پایین شهر فرستاده نمی شود.
تا به امروز خدماتی از جانب بنیاد شهید به ما نرسیده است و متاسفانه برای درخواست کمی هم که از بنیاد داشته ایم توجه در شانی نشده است.
حالا این مادر شهید در خانه مانده است و تنها درخواست او یک ویلچر و پرستار است چرا که به تنهایی از عهده اموراتش بر نمی آید اما صدایش را کسی نمی شنود. شاید باز هم قرار است نوش دارو ها بعد از مرگ سهراب برسند که ان شالله سایه اش مستدام باد.