به گزارش مشرق، شعر تقدیمی سروده‌ای از شاعر جوان مجید خوشبخت در توصیف فصل پاییز است که در زیر می خوانید:
اینکـه هــوش از سر رُبــایـَد با چنین جلـوه
جشــن رنـگ آمـیـزی نـقـــاشِ پـایـیــزست
***
اینکه دل را می برد هر سو که می خواهد
بی گمـان افسونِ جــادویی دل انگیــزست
***
رنگ در رنگ و خُنک، این فصل بی مانند
مهـربان با «مهــر» می آید، به منــزل ها
***
دلـفــریـب و دلـبـــــرانـه می گشـایـد در
بـا جـمـــال دلــــرُبـایـش رهــــزن دل ها
***
گِــردِ هــم می آورد هــر پـاره پـاره ابــــر
باد پاییــزی که اکنـون آسمان پیمـاست
***
تــا بـســازد تـــوده هـای ابــــر بـــاران زا
باد، هـو هـو می کند بـا آنکه ناپیداست
***
مــاه «آبــان» بــارش بــاران شـوق انگـیــز
از ستـیـغ قـلّـــه تــا گُـسـتـــرده ی دامــن
***
نـم نـم و آهـسـتــه آهـسـتــه بـِروبَد خــاک
خوش بشویَد چهره ی هر باغ و هر گُلشن
***
کُپــِّه کُپــِّه، بـرگ های زرد و نـارنـجـی
زیر پای رهگذاران می کند خِش خِش
***
می دهد پیـغــام جــاویـدان هستی را
ذرّه های زندگی در چرخش و جُـنبـش
***
در غروبِ سردِ «آذر» بس که دلتنگ ست
ارغــوانی می شود خـورشیـد زرّیـن جام
***
تـا بــرآیـد روز دیـگـــر چـــــون طـــلایِ زرد
رفـتــه رفـتــه در افـق گــم می شود آرام