به گزارش مشرق، فریدالدین حداد عادل در «پنجره» می‌نویسد: «روز سه‎شنبه پیش از بیست و دوم خرداد سال 1392 بنده شنونده یک مکالمه تلفنی بین مرحوم آیت‎الله مهدوی کنی و پدرم بودم. حاج آقا چقدر از نتیجه انتخابات نگران بود! ایشان گفتند 17 ساعت است که سعی می‎کنم با فلان کاندیدا صحبت کنم تا اوضاع نگران‎کننده را به او گوشزد کنم اما نه خودش و نه اطرافیانش جواب نمی‎دهند.

پدر در مورد یک کاندیدای دیگر صحبت کردند، حاج آقا گفتند: در مورد ایشان فایده ندارد؛ ایشان حتی برای اعلام کاندیداتوری نیامد با من صلاح و مشورت کند.

این مکالمه بخش‎‎های دیگری هم دارد که باید سر به مهر بماند اما یادمان باشد حاج آقای مهدوی در این سال‎‎های آخر، از جمعی از اصولگرایان گله‎مند بود که با مصلحت نیندیشی و خودرأیی باعث شکست در انتخابات سال 92 شدند.»