به گزارش مشرق، به نقل از روزنامه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» به قلم «توماس فریدمن»، در ماه مه، من به ویتنام سفر کردم با دانشجویان دیدار داشتم. بعد از یک هفته از بمباران عشق ویتنامی‌ها را دیدم که به می‌گفتند که تا چه اندازه آمریکا را تحسین می‌کنند و خواستار کار و تحصیل در این کشور هستند و خانواده و دوستانی دارند که در آمریکا زندگی می‌کنند، از خود پرسیدم: «چطور ما این کشور را اشتباه گرفتیم؟ چگونه ما به جنگی با این کشور رفتیم که جان بسیاری را گرفت؟»
 
نیویورک‌تایمز با این مقدمه ادامه داد که این یک داستان پیچیده و طولانی است اما بخش زیادی از مداخله آمریکا در جنگ داخلی ویتنام به دلیل عدم فهم این مطلب بود که ماجرای سیاسی مهم ویتنام، مبارزه ملی‌گرایان بومی مقابل قانون استعمار بود، نه میل به کمونیسم جهانی.
 
طبق این گزارش، شمال ویتنام هم کمونیست و هم ملی‌گرا بود و هنوز نیز همینطور است اما دلیل اصلی شکست ما در ویتنام این بود که کمونیست‌ها در مقایسه با همپیمانان ما در جنوب ویتنام بهتر توانستند روایت ملی‌گرایان را مهار کنند و همپیمانان ما در ویتنام جنوبی اغلب به عنوان غیرمشروع و فاسد تلقی می‌شدند.
 
بر اساس این گزارش، ویتنام شمالی پیروز شد و ویتنامی‌های بیشتری از آن حمایت کردند و این حمایت به واسطه آن بود که «هو شی مین» رهبر انقلابی کمونیست ویتنام و دوستان وی، ملی‌گرایان معتبرتری به نظر می‌آمدند.
 
نیویورک‌تایمز سپس با اشاره به این موارد ادامه داد که وضعیت مشابهی در عراق در حال رخ دادن است و داعش با مبارزان اندک خود توانسته بسیاری از قلمروهای سنی در سوریه و عراق را تقریباً یک شبه به دست آورد و این به این دلیل نبوده است که سنی‌های عراق و سوریه خریدار حرف خلیفه خودخوانده داعش بودند، بلکه اغلب سنی‌های عراق و سوریه داعش را ابزاری برای احیای ملی‌گرایی سنی می‌دانند اما داعش ائتلافی از جهادی‌های خارجی، قبایل سنی محلی و افسران نظامی حزب سابق بعث عراق بوده است.
 
آمریکا که از کمونیسم خسته شده بود، در جنگ داخلی ویتنام مداخله کرد و و جایگاه استعمارگران فرانسه را گرفت. هم‌اکنون هم به دلیل خسته شدن از افراطی‌گرایی به جنگ با داعش رفته است.
 
نیویورک‌تایمز در پایان اینگونه نوشت که داعش قبل از آنکه کشورهایی چون اردن، کردستان و لبنان را نابود کند باید مهار شود.نابود کردن داعش سخت است و تنها راه جداسازی سنی‌ها از تکفیری‌ها این است که سنی‌ها و شیعیان تقسیم قدرت کنند و یک اتحاد سالم از آنچه که هم‌اکنون یک رابطه ناسالم سنی و شیعه است به وجود آورند که البته شانس آن بسیار اندک است.