به گزارش مشرق، متن یادداشت عباس سلیمی نمین (مورخ)با عنوان «اخلاق رقابت و زمین بدخواهان» که از باب تضارب افکار و آرا منعکس می گردد، به شرح ذیل است؛ طبیعی است حق برخی از نیروهای انقلاب که در این یادداشت مورد اشاره قرار گرفته اند، برای پاسخگویی محفوظ است. وی در این یادداشت همچنین به سابقه سوء انگلیسی ها در کودتای 28 مرداد در دامن زدن به مباحث اسید پاشی برای بهره گیری های سیاسی که مشابه آن هم اکنون در بی بی سی (رسانه رژیم سلطنتی دولت انگلیس) شاهد آن هستیم، پرداخته است: 
هفته گذشته وزارت خارجه انگلیس با صدور بیانیه‌ای رسماً اتباع این کشور را از سفر به ایران پرهیز داد.دلیل اقامه شده بر این رهنمود ناامن بودن سرزمین ما ایرانیان عنوان شده است. هرچند با چنین اقدام آشکاری پس زمینه جنجال اخیر کمی روشن شد اما جا دارد از برخی جنجال‌آفرینی‌هایی که کشور را چند هفته‌ای به خود مشغول می‌کند و حتی رؤسای قوا را به جای آن‌که به تأمل باز دارد به صحنه هیاهوی طراحی شده وارد می‌سازد، سرسری عبور نکنیم.
چند هفته قبل گروهی به نام «انصار حزب‌الله» ، در آستانه فصل سرما که بانوان کم دقت نسبت به عفاف نیز بر پوشش خود می‌افزایند، احساس وظیفه نمود تا اعلام نماید اعضای خود را برای ارشاد به خیابان‌های گسیل خواهد داشت. افراد منتسب به این گروه که در گذشته نیز ثابت کردند به سهولت می‌توانند از سوی احزاب داخلی پیچیده به اموری عکس اهداف اعلامیشان تهیج و تشویق شوند براساس چه ضرورتی موضع تبلیغی اتخاذ می‌کنند که برای اجرای آن دستکم فاقد نیروی انسانی‌اند؟ این سئوالی است که دستکم صاحب این قلم بر آن پاسخی نیافته است. علاوه بر این نکته چه کسانی به یک شخصیت محلی در اصفهان خط می‌دهند تا وی نیز براساس احساس وظیفه اظهاراتی مناسب برای یک بهره‌برداری خصمانه را به زبان آورد. این همه در شرایطی صورت می‌گیرد که مجلس به لایحه امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازد. این فضاسازی اقدام مجلس را نیز در این مسیر تفسیر می‌کند. در حالی‌که قانون‌مند کردن نظارت مردم بر چگونگی اداره کشور می‌تواند بسیاری از ناهنجاری‌های اقتصادی و بی‌عدالتی‌ها در سطح کلان سه قوه و سایر مراکز قدرت را مهار سازد.
بدون این‌که خواسته باشیم قبل از مشخص شدن نتیجه تحقیقات میدانی کمیته‌های تعیین شده از سوی رؤسای سه قوه!! قضاوتی کرده باشیم به چند مسئله اشاره می‌کنیم اول سابقه تاریخی موضوع اسیدپاشی برای ناامن جلوه‌گر ساختن جامعه؛ همانگونه که مطلعین از تاریخ معاصر به خوبی می‌دانند در روزهای قبل از کودتای 28 مرداد یکی از سوژه‌هایی که انگلیس‌ها به آن به شدت دامن زدند مسئله اسیدپاشی به صورت خانم‌های بی‌حجاب بود. دقیقاً نمی‌دانم در آن مقطع برای این فضاسازی مصادیق عینی معمول یا تدارک دیده شده بهره گرفته شده بود یا خیر. اما از جمله موضوعاتی که در این ایام موجب شد که مردم دلسوز استقلال کشور از خانه‌های خود بیرون نیایند تا حضرات انگلیسی به کمک شعبان‌جعفری‌ها و پروین آژدان قیزیها بتوانند دولت قانونی دکتر مصدق را سرنگون سازند همین فضاسازی‌ها بود. در این زمینه گفتگوی تعدادی از دانشجویان مقیم فرانسه با شهید مهدی عراقی قابل تامل است: «قبل از این‌که برسیم به 28 مرداد، این جریان اسیدپاشی به صورت خانم‌های بی‌حجاب چی بوده است؟ حاج مهدی عراقی: دروغ است و همچنین چیزی وجود نداشته، شایعه می‌کردند. حضار: توی جراید آن زمان پر است از این مطالب...» (ناگفته‌ها، پاریس پائیز 1357، خاطرات مهدی عراقی، سال 70، انتشارات رسا، ص124)
نکته دوم در این زمینه چگونگی عملکرد تعدادی از مطبوعات داخلی است. ملت ایران از بی‌بی‌سی جز این انتظار ندارد که برای بیانیه رسمی وزارت خارجه تامین کننده بودجه خود، زمینه‌سازی کند. اما این‌که برخی رسانه‌های این خطه قبل مشخص شدن عامل یک حرکت غیرانسانی (که می‌تواند ریشه در مسائل عادی داخلی یا پیچیده خارجی داشته باشد) آن‌را در چارچوب مناسبات سیاسی داخلی جلوه‌گر سازند، جای تأمل بسیار دارد و نشان از توفیقات بدخواهان خارجی‌ای دارد که مایلند اصفهان و دیگر شهرهای دیدنی ایران از توریست خالی شود.
وقتی اخلاق در فزونی‌طلبی قدرت روز به روز کمرنگ‌تر شود یک جریان سیاسی می‌تواند رقیب را به خیانت در مذاکرات هسته‌ای متهم سازد و آن گروه نیز متقابلاً حریف خود را به حمایت از جنایاتی این چنینی محکوم ‌سازد. حاصل چنین اتهام‌زنی‌های غیراخلاقی حتی اگر بازی در میدانی از پیش طراحی شده نباشد، قطعاً ناشی از ندیدن دست دراز بدخواه تاریخی ملت ایران خواهد بود، که می‌تواند هر زمان سوژه‌ای را طراحی کند. آیا دستکم میدانداری یکی از نزدیکان پاکروان (دومین ریاست ساواک) در سوژه‌‌سازی اخیر نباید برای فرزندان این دیار با هر سلیقه و گرایشی نشانه باشد؟