به گزارش مشرق، ساره جوانمردی، بانوی ملی پوش تیم تیراندازی معلولان کشورمان در بازی‌های پاراآسیایی اینچئون موفق شد 2 مدال طلا برای کاروان ایران به دست آورد. وی همچنین با کسب نشان برنز، اولین افتخار آفرین کاروان ورزشی ایران در رقابت‌های پارالمپیک لندن نیز به شمار می‌رود.
از بازی‌های پاراآسیایی و عملکرد تیراندازان و خودتان در این مسابقات صحبت کنید. چه مراحلی برای حضور موفق در این رقابت‌ها پشت سر گذاشتید؟
از 6 فروردین استارت اردوهای آمادگی برای حضور در بازی های پاراآسیایی اینچئون زده شد و این اردوها تا مهر ماه ادامه داشت. در خلال این اردوها 2 مسابقه برون مرزی داشتیم که در جام جهانی لهستان موفق به کسب مدال تیمی و انفرادی طلا شدم و عنوان برترین تپانچه زن دنیا را از آن خود کردم. همچنین در مسابقات جهانی آلمان نیز که تیرماه برگزار شد، طلای انفرادی و نقره تیمی را به دست آوردم و نخستین سهمیه پارالمپیک 2016 ریودوژانیرو را به نام خودم ثبت کردم.
برای بازی‌های آسیایی 8 تیرانداز شامل 5 زن و 3 مرد به مسابقات اعزام شدند که کاروان تیراندازی ایران در این مسابقات در مجموع 2 طلا، 2 نقره و یک برنز به دست آورد.
من در این مسابقات در 10 متر بادی و 50 متر خفیف 2 مدال طلای ایران را به دست آوردم و رکورد جهان را در هر دو بخش جا به جا کردم.
در بازی‌های پاراآسیایی رکوردهای خوبی را ثبت کردید آیا این شرایط برای شما وجود دارد که در تیم ملی تیراندازی ورزشکاران سالم نیز شرکت کنید؟ آیا با این رکوردها می‌توانید در این بخش هم مدال‌آور باشد؟
رکوردهای من در تیراندازی معلولان با تیراندازان سالم برابری می‌کند و امکان این وجود دارد که علاوه بر پارالمپیک، در المپیک نیز تیر بیندازم اما این مسئله مستلزم وقت زیادی است تا بتوانم به صورت همزمان در هر دو مسابقه شرکت کنم و تمرینات خوبی داشته باشم. چون شاغل هستم و همزمان در حال تحصیل نیز هستم برنامه‌ای برای حضور در هر دو میدان ندارم.
برای پارالمپیک ریو انتظارات از ورزشکاران معلول بیش از گذشته است. برای برآورده کردن این خواسته‌ها نیازمند چه امکاناتی هستید؟
خوشبختانه تا اینجای کار کمیته پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و معلولین بیش از بضاعت خود به ما کمک کرده‌اند. در بازی‌های پاراآسیایی موفق شدیم رکورد 50 متر جهان را با اختلافی زیاد بشکنیم و این امید وجود دارد که در پارالمپیک 2016 نیز نتیجه خوبی به دست بیاوریم. در 25 متر نیز این امکان برای ما وجود دارد اما همه اینها مستلزم فراهم بودن امکانات است.
زمان باقیمانده تا المپیک 2016 برای دستیابی به این امکانات کافی است؟
ما یک سال و نیم تا پارالمپیک زمان داریم و می‌توانیم از این زمان استفاده کافی را ببریم اما متاسفانه در شیراز که من ساکن آن هستم شرایط تمرین در ماده 25 و 50 متر وجود ندارد، ضمن اینکه ما با مشکل فشنگ نیز رو به رو هستیم. برای اینچئون نیز با این مشکلات رو به رو بودیم و با حداقل ها تمرین کردیم ولی خدا کمک کرد توانستیم نتیجه خوبی بگیرم. در 25 و 50 متر نیاز به حمایت بیشتری داریم و لازم است تا تمرینات بیشتری انجام دهیم. متاسفانه ما اردوهای یک هفته‌ای در تهران داریم و نمی‌دانیم در این زمان کم در تفنگ بادی تمرین کنیم یا جنگی، تداخل این تمرینات شرایط مناسبی را برای ورزشکار فراهم نمی‌کند.
بهتر است اردوهای ما در تهران بیشتر باشد تا بتوانیم در فرصت مناسب در هر دو رشته تمرین کنیم؟
در تفنگ بادی تا حدودی مشکلات ما کمتر است چون امکانات و سالن تمرین آن در استان‌ها وجود دارد و ما از راه دور با دستورات مربی خود تمرین می‌کنیم اما هیچ یک از استان های ما در بخش جنگی امکانات ندارند و تنها شرایط تمرین آن در تهران وجود دارد.
به هر حال اردوهای بلند مدت مستلزم هزینه‌های زیاد است که شاید تامین آن برای فداسیون مقدور نباشد.
من هم می‌دانم این اردوها هزینه‌های زیادی را به فدراسیون تحمیل می‌کند اما نبود سالن جنگی در استان‌ها فدراسیون را ناچار به برگزاری اردوهای بلند مدت می‌کند.
اگر شرایط تمرین برای ورزشکاری در استان خودش وجود داشته باشد، مطمئنا باید در استان تمرین و حداقل هزینه را به فدراسیون تحمیل کند اما برای پارالمپیک نباید تنها به اردوهای متصل به اعزام دلخوش باشیم و باید تمرینات و اردوهای بیشتری داشته باشیم.
برای بازی‌های پاراآسیایی با 6 جلسه تمرین اعزام شدیم اما برای پارالمپیک باید فرصت بیشتری را به تمرین اختصاص دهیم. در حال حاضر بچه‌ها در اوج آمادگی هستند و نباید این آمادگی به هدر برود و باید آن را برای پارالمپیک ریو حفظ کنیم.
برگزاری لیگ تا چه حد در حفظ این آمادگی کمک می‌کند و آیا لیگ پویا و فعالی در تیراندازی معلولان وجود دارد؟
در نیمه نخست امسال چون درگیر اعزام به مسابقات جهانی و پاراآسیایی بودیم، لیگ برگزار نشد، اما در ادامه سال سه مرحله لیگ داریم که در خلال آن 5 مرحله مسابقات آزاد برگزار می‌شود که در حفظ آمادگی بچه‌ها موثر است. مطمئنا اگر از ابتدای سال آینده اعزام به مسابقات و اردو داشته باشیم، شرایط خوبی برای حضور موفق تیراندازی در پارالمپیک فراهم می‌شود.
متاسفانه در بخش ورزش جانبازان امکان جذب اسپانسر وجود ندارد. اسپانسرها آنقدر دنبال رشته‌های دیگر هستند که ورزش جانبازان و معلولان را نمی‌بینند. برای مدتی فولاد مبارکه سپاهان در بخش معلولان تیم‌داری می‌کرد ولی بعد از مدتی این تیم را منحل و رشته‌ای از ورزشکاران سالم را جایگزین کرد. متاسفانه لیگ ما درآمدزا نیست و ما خودمان باید خرج کنیم تا بتوانیم در مسابقات شرکت کنیم.
در لیگ ما فقط هیئت‌ها شرکت می‌کنند چراکه رکوردهای ثبت شده در لیگ ارنج تیم ملی را مشخص می‌کند و بالطبع هیئت‌ها مجبور هستند با حداقل امکانات بچه‌ها را به لیگ بفرستند تا رکوردی ثبت کنند تا شاید از آن هیئت استان ملی‌پوشی در تیم ملی وجود داشته باشد. مجبوریم قرارداد بدون مبلغ امضا کنیم و تنها هزینه ایاب و ذهاب خود را دریافت می‌کنیم. البته در این بخش هیئت‌ها مقصر نیستند چون هیئت‌های جانبازان و معلولین در هر استان 20 رشته را حمایت می‌کنند که همه آنها نیز لیگ دارند و اگر بخواهند برای همه آنها هزینه کنند، تامین این مبلغ با توجه به بودجه کمی که دارند، غیر ممکن است.
هفته گذشته گزارشی از بخش خبری 20:30 پخش شد که به بازگشت شما از بازی‌های پاراآسیایی مربوط بود و در آن گزارش صحبتی بین شما و وزیر ردوبدل شد که بابت انتقادات شما گلایه کرد و گفت که «لُغُز» خوانده‌اید.
متاسفانه گزارشی که پخش شد شیطنت 20:30 بود. موضوع از این قرار است که در خلال مسابقات پاراآسیایی مصاحبه‌ای انجام دادم که در آن از من پرسیدند آیا شما با کسب دو مدال طلا، دو پاداش دریافت می‌کنید؟ در پاسخ گفتم تمام تلاش خود را انجام دادم و بقیه موضوع بستگی به رئیس جمهور و وزیر ورزش و جوانان دارد و نمی‌دانم قرار است چه اتفاقی بیفتد.
زمانی که وارد فرودگاه امام خمینی (ره) شدم وزیر ورزش، معاون ورزش قهرمانی و محمود خسروی‌وفا برای استقبال در آنجا حضور داشتند و زمانی که از پله‌ها پایین آمدم خسروی‌وفا من را به گودرزی معرفی کرد و وی به شوخی به من گفت که حالا می‌روی در تلویزیون برای من لُغُز می‌خوانی؟
من بابت این موضوع عذرخواهی کردم و گفتم قصد جسارت نداشتم. وزیر ورزش نیز عنوان کرد شما مانند دختر من هستید و خوشحالم که یک خانم برای ایران افتخارآفرینی کرده و می‌خواستم به خاطر سفر طولانی که داشتید با یک شوخی کوچک خستگی شما از تن بیرون برود. اگر می‌دانستم از این موضوع ناراحت می‌شوید این شوخی را نمی‌کردم.
این تمام اتفاقی بود که در فرودگاه امام خمینی (ره) رخ داد، اما این برنامه شیطنت کرد و آن را طور دیگری عنوان کرد. این موضوع را پیگیری و با مسئول 20:30 صحبت کردم و این مسئله را یادآور شدم که وزیر ورزش شخصیت محترمی دارد.
از بازی‌های پاراآسیایی و عملکرد تیراندازان و خودتان در این مسابقات صحبت کنید. چه مراحلی برای حضور موفق در این رقابت‌ها پشت سر گذاشتید؟
از 6 فروردین استارت اردوهای آمادگی برای حضور در بازی های پاراآسیایی اینچئون زده شد و این اردوها تا مهر ماه ادامه داشت. در خلال این اردوها 2 مسابقه برون مرزی داشتیم که در جام جهانی لهستان موفق به کسب مدال تیمی و انفرادی طلا شدم و عنوان برترین تپانچه زن دنیا را از آن خود کردم. همچنین در مسابقات جهانی آلمان نیز که تیرماه برگزار شد، طلای انفرادی و نقره تیمی را به دست آوردم و نخستین سهمیه پارالمپیک 2016 ریودوژانیرو را به نام خودم ثبت کردم.
برای بازی‌های آسیایی 8 تیرانداز شامل 5 زن و 3 مرد به مسابقات اعزام شدند که کاروان تیراندازی ایران در این مسابقات در مجموع 2 طلا، 2 نقره و یک برنز به دست آورد.
من در این مسابقات در 10 متر بادی و 50 متر خفیف 2 مدال طلای ایران را به دست آوردم و رکورد جهان را در هر دو بخش جا به جا کردم.
در بازی‌های پاراآسیایی رکوردهای خوبی را ثبت کردید آیا این شرایط برای شما وجود دارد که در تیم ملی تیراندازی ورزشکاران سالم نیز شرکت کنید؟ آیا با این رکوردها می‌توانید در این بخش هم مدال‌آور باشد؟
رکوردهای من در تیراندازی معلولان با تیراندازان سالم برابری می‌کند و امکان این وجود دارد که علاوه بر پارالمپیک، در المپیک نیز تیر بیندازم اما این مسئله مستلزم وقت زیادی است تا بتوانم به صورت همزمان در هر دو مسابقه شرکت کنم و تمرینات خوبی داشته باشم. چون شاغل هستم و همزمان در حال تحصیل نیز هستم برنامه‌ای برای حضور در هر دو میدان ندارم.
برای پارالمپیک ریو انتظارات از ورزشکاران معلول بیش از گذشته است. برای برآورده کردن این خواسته‌ها نیازمند چه امکاناتی هستید؟
خوشبختانه تا اینجای کار کمیته پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و معلولین بیش از بضاعت خود به ما کمک کرده‌اند. در بازی‌های پاراآسیایی موفق شدیم رکورد 50 متر جهان را با اختلافی زیاد بشکنیم و این امید وجود دارد که در پارالمپیک 2016 نیز نتیجه خوبی به دست بیاوریم. در 25 متر نیز این امکان برای ما وجود دارد اما همه اینها مستلزم فراهم بودن امکانات است.
زمان باقیمانده تا المپیک 2016 برای دستیابی به این امکانات کافی است؟
ما یک سال و نیم تا پارالمپیک زمان داریم و می‌توانیم از این زمان استفاده کافی را ببریم اما متاسفانه در شیراز که من ساکن آن هستم شرایط تمرین در ماده 25 و 50 متر وجود ندارد، ضمن اینکه ما با مشکل فشنگ نیز رو به رو هستیم. برای اینچئون نیز با این مشکلات رو به رو بودیم و با حداقل ها تمرین کردیم ولی خدا کمک کرد توانستیم نتیجه خوبی بگیرم. در 25 و 50 متر نیاز به حمایت بیشتری داریم و لازم است تا تمرینات بیشتری انجام دهیم. متاسفانه ما اردوهای یک هفته‌ای در تهران داریم و نمی‌دانیم در این زمان کم در تفنگ بادی تمرین کنیم یا جنگی، تداخل این تمرینات شرایط مناسبی را برای ورزشکار فراهم نمی‌کند.
بهتر است اردوهای ما در تهران بیشتر باشد تا بتوانیم در فرصت مناسب در هر دو رشته تمرین کنیم؟
در تفنگ بادی تا حدودی مشکلات ما کمتر است چون امکانات و سالن تمرین آن در استان‌ها وجود دارد و ما از راه دور با دستورات مربی خود تمرین می‌کنیم اما هیچ یک از استان های ما در بخش جنگی امکانات ندارند و تنها شرایط تمرین آن در تهران وجود دارد.
به هر حال اردوهای بلند مدت مستلزم هزینه‌های زیاد است که شاید تامین آن برای فداسیون مقدور نباشد.
من هم می‌دانم این اردوها هزینه‌های زیادی را به فدراسیون تحمیل می‌کند اما نبود سالن جنگی در استان‌ها فدراسیون را ناچار به برگزاری اردوهای بلند مدت می‌کند.
اگر شرایط تمرین برای ورزشکاری در استان خودش وجود داشته باشد، مطمئنا باید در استان تمرین و حداقل هزینه را به فدراسیون تحمیل کند اما برای پارالمپیک نباید تنها به اردوهای متصل به اعزام دلخوش باشیم و باید تمرینات و اردوهای بیشتری داشته باشیم.
برای بازی‌های پاراآسیایی با 6 جلسه تمرین اعزام شدیم اما برای پارالمپیک باید فرصت بیشتری را به تمرین اختصاص دهیم. در حال حاضر بچه‌ها در اوج آمادگی هستند و نباید این آمادگی به هدر برود و باید آن را برای پارالمپیک ریو حفظ کنیم.
برگزاری لیگ تا چه حد در حفظ این آمادگی کمک می‌کند و آیا لیگ پویا و فعالی در تیراندازی معلولان وجود دارد؟
در نیمه نخست امسال چون درگیر اعزام به مسابقات جهانی و پاراآسیایی بودیم، لیگ برگزار نشد، اما در ادامه سال سه مرحله لیگ داریم که در خلال آن 5 مرحله مسابقات آزاد برگزار می‌شود که در حفظ آمادگی بچه‌ها موثر است. مطمئنا اگر از ابتدای سال آینده اعزام به مسابقات و اردو داشته باشیم، شرایط خوبی برای حضور موفق تیراندازی در پارالمپیک فراهم می‌شود.
متاسفانه در بخش ورزش جانبازان امکان جذب اسپانسر وجود ندارد. اسپانسرها آنقدر دنبال رشته‌های دیگر هستند که ورزش جانبازان و معلولان را نمی‌بینند. برای مدتی فولاد مبارکه سپاهان در بخش معلولان تیم‌داری می‌کرد ولی بعد از مدتی این تیم را منحل و رشته‌ای از ورزشکاران سالم را جایگزین کرد. متاسفانه لیگ ما درآمدزا نیست و ما خودمان باید خرج کنیم تا بتوانیم در مسابقات شرکت کنیم.
در لیگ ما فقط هیئت‌ها شرکت می‌کنند چراکه رکوردهای ثبت شده در لیگ ارنج تیم ملی را مشخص می‌کند و بالطبع هیئت‌ها مجبور هستند با حداقل امکانات بچه‌ها را به لیگ بفرستند تا رکوردی ثبت کنند تا شاید از آن هیئت استان ملی‌پوشی در تیم ملی وجود داشته باشد. مجبوریم قرارداد بدون مبلغ امضا کنیم و تنها هزینه ایاب و ذهاب خود را دریافت می‌کنیم. البته در این بخش هیئت‌ها مقصر نیستند چون هیئت‌های جانبازان و معلولین در هر استان 20 رشته را حمایت می‌کنند که همه آنها نیز لیگ دارند و اگر بخواهند برای همه آنها هزینه کنند، تامین این مبلغ با توجه به بودجه کمی که دارند، غیر ممکن است.
هفته گذشته گزارشی از بخش خبری 20:30 پخش شد که به بازگشت شما از بازی‌های پاراآسیایی مربوط بود و در آن گزارش صحبتی بین شما و وزیر ردوبدل شد که بابت انتقادات شما گلایه کرد و گفت که «لُغُز» خوانده‌اید.
متاسفانه گزارشی که پخش شد شیطنت 20:30 بود. موضوع از این قرار است که در خلال مسابقات پاراآسیایی مصاحبه‌ای انجام دادم که در آن از من پرسیدند آیا شما با کسب دو مدال طلا، دو پاداش دریافت می‌کنید؟ در پاسخ گفتم تمام تلاش خود را انجام دادم و بقیه موضوع بستگی به رئیس جمهور و وزیر ورزش و جوانان دارد و نمی‌دانم قرار است چه اتفاقی بیفتد.
زمانی که وارد فرودگاه امام خمینی (ره) شدم وزیر ورزش، معاون ورزش قهرمانی و محمود خسروی‌وفا برای استقبال در آنجا حضور داشتند و زمانی که از پله‌ها پایین آمدم خسروی‌وفا من را به گودرزی معرفی کرد و وی به شوخی به من گفت که حالا می‌روی در تلویزیون برای من لُغُز می‌خوانی؟
من بابت این موضوع عذرخواهی کردم و گفتم قصد جسارت نداشتم. وزیر ورزش نیز عنوان کرد شما مانند دختر من هستید و خوشحالم که یک خانم برای ایران افتخارآفرینی کرده و می‌خواستم به خاطر سفر طولانی که داشتید با یک شوخی کوچک خستگی شما از تن بیرون برود. اگر می‌دانستم از این موضوع ناراحت می‌شوید این شوخی را نمی‌کردم.
این تمام اتفاقی بود که در فرودگاه امام خمینی (ره) رخ داد، اما این برنامه شیطنت کرد و آن را طور دیگری عنوان کرد. این موضوع را پیگیری و با مسئول 20:30 صحبت کردم و این مسئله را یادآور شدم که وزیر ورزش شخصیت محترمی دارد.