به گزارش مشرق، حضور دوباره جاسم کرار در استقلال برای فصل جاری که در پیش است- فصلی که استقلال در آن قرار بود مثل استقلال سال 83 باشد اما فعلا که یک بازی تا پایان نیم فصل مانده خبری از آن استقلال نیست. شاید پیوستن کرار به استقلال برای برخی از هواداران تیم آبی پایتخت خوشایند بود و از آن مهمتر کادرفنی استقلال را خوشحال کرد اما خیلی‌ها که فوتبال را فراتر از نتیجه و نتیجه گرایی می دانند بازگشت دوباره مرد عراقی همیشه عصبانی و همیشه بهانه جو چندان خوشایند نیامد و امروز ثابت شده که این ناخوشایندی بابت غرض ورزی و تنگ نظری نسبت به نظر فنی مردان اهل فن استقلال نبوده است.
بله درست است جاسم کرار بازیکنی تکنیکی و فوتبال بلد است. او جنگ در میانه میدان را بلد است، بازی با توپ و کار با توپ را خوب آموخته و زیرکی را بلد است اما آنهایی که فوتبال را به او آموزش داده اند ظاهرا به او یاد نداده اند فوتبال همه چیزش بر پایه توپ و چرخش آن در زمین نمی چرخد. گاهی اخلاق هم لازم است. سیاهه بداخلاقی و کج خلقی های جاسم کرار در فوتبال ایران مربوط به این فصل نیست.
نه تنها کرار بلکه اگر کمی هوشیار باشیم و دلمان به حال پول هایی که به پای بازیکنان عراقی ریخته شده بسوزد می بینیم که اصولا بازیکنان عراقی هر چند خوب و تکنیکی پا به این فوتبال گذاشته اند از نظر پایبندی به قراردادهایشان مشکلات زیادی را به وجود آورده اند. هوارملا محمد، عبدالزهرا،سامال سعید، عمادرضا ... از همین دست بازیکنانی هستند که هیچ گاه با روی خوش همکاری خود را با باشگاه هایشان قطع نکردند. بی نظمی بابت حضور در تمرین گرفته تا خواسته های نامعقول به هنگام برگزاری مسابقات از جمله مواردی است که باید در مورد خصوصیات اخلاقی و شاید بهتر است بگوییم ذاتی بازیکنان عراقی اشاره کنیم.
اما در این میان قصه جاسم کرار باز هم متفاوت تر از سایرین است. جاسم کرار چه آن هنگام که پیراهن تراکتورسازی را برتن داشت و چه اکنون که برای بار دوم است پیراهن استقلال را برتن می کند امکان نداشته که مشکلات ریز و درشت درست نکرده باشد اما عجب اینجاست که چرا در تیم امیر قلعه نویی که معروف به این است که به هیچ بازیکنی باج نمی دهد این اتفاقات در حال رخ دادن است.
شاید باید یک بار دیگر صحبت های مسعود معینی که یکی از مردان دانش آموخته مکتب استقلال است را بار دیگر با دقت بخوانیم. شاید بد نباشد امیر قلعه نویی که این روزها به نظر کمتر توصیه پذیر و مشورت پذیر شده یک بار این صحبت ها را در خلوت خود مرور کند.
آیا امیر قلعه نویی مربی‌ای بود که با بازیکن بی اخلاق و بی تعهدی مثل کرار- هر چند تکنیکی- کنار بیاید؟ کرار از ابتدای حضورش در استقلال در فصل جاری چند بار اقدام به گرفتن مرخصی کرده است؟ مگر نه اینکه همین چندی قبل او با اصرار زیاد مرخصی گرفت بابت انجام امری مهم در عراق ولی درست فردای روزی که پایش به عراق رسید در صفحه شخصی اش عکسی از خود به نمایش گذاشت در حالت شکار! آیا کار واجب کرار در وسط فصل و در حین تمرینات استقلال شکار بوده است؟ باشگاه استقلال بابت چنین مسئله ای چه برخوردی با هافبک جنجالی خود انجام داد؟ آیا اعتماد کردن به بازیکنی که عقبه خوبی بابت این مسائل ندارد مدیریت است؟ او درست برای عاشورا هم چنین ترفندی زد و به اسم ادای نذر راهی کربلا شد. باشگاه استقلال آیا به سایر بازیکنان خود هم چنین اجازه ای می داد که بابت ادای نذر ترک تهران را کنند؟
محال است کرار در تیم ایرانی باشد و درست در جریان مسابقات بحث جدایی وی و مذاکراتش با تیم های دیگر مطرح نشود؟ این شایعات نشات گرفته از چیست؟ این لجام گسیختگی اخلاقی چه زمانی باید مدیریت شود و اینک کار به جایی رسیده که باید بابت کارت زردی که این بازیکن مقابل تراکتورسازی گرفته به شک بیفتیم و البته جای شک هم دارد!
بازیکنی که به راحتی و بدون دلیل عصبی می شود و دعوای ساختگی با بازیکن حریف راه می اندازد تا هم جنگ روانی را ببازند و هم بازنده باشند بابت از دست دادن یک مهره کلیدی در دربی چه جای ساختن و تحمل کردن دارد؟بدتر اینکه او همان شب به مربیان خود می گوید برای حضور در اردوی تیم ملی کشورش می خواهد به عراق برود و وقتی با ممانعت مربیان روبرو می شود تهدید به ترک اردو می کند؟
اگر نام این اتفاق بازیکن سالاری نیست پس چیست؟ آقای قلعه نویی مماشات با چنین بازیکنی تا به کی؟ آقای مدیران باشگاه استقلال آیا حضور چنین بازیکنی که با اعصاب و روان تیم و هوادارانش بازی می کند ارزش این همه پایداری دارد و باید از خطای او گذشت و مماشات کرد؟ این نتیجه گرایی چه سودی برای فوتبال ایران و باشگاه استقلال دارد؟
جاسم کرار و کرارها که با تندخویی های بی دلیل و شاید برگرفته از شرایط اجتماعی کشورش وارد ایران می شوند وصله ای ناجور و با وصله پینه در فوتبال ایران هستند. حیف پول هایی که بابت چنین بازیکنانی ریخته می شود. پول هایی که می تواند به پای جوانانی ریخت که حداقل از همین خاک و ریشه هستند. راستی استقلال امسال برای جذب کرار چه میزان هزینه کرده است؟!
بله درست است جاسم کرار بازیکنی تکنیکی و فوتبال بلد است. او جنگ در میانه میدان را بلد است، بازی با توپ و کار با توپ را خوب آموخته و زیرکی را بلد است اما آنهایی که فوتبال را به او آموزش داده اند ظاهرا به او یاد نداده اند فوتبال همه چیزش بر پایه توپ و چرخش آن در زمین نمی چرخد. گاهی اخلاق هم لازم است. سیاهه بداخلاقی و کج خلقی های جاسم کرار در فوتبال ایران مربوط به این فصل نیست.
نه تنها کرار بلکه اگر کمی هوشیار باشیم و دلمان به حال پول هایی که به پای بازیکنان عراقی ریخته شده بسوزد می بینیم که اصولا بازیکنان عراقی هر چند خوب و تکنیکی پا به این فوتبال گذاشته اند از نظر پایبندی به قراردادهایشان مشکلات زیادی را به وجود آورده اند. هوارملا محمد، عبدالزهرا،سامال سعید، عمادرضا ... از همین دست بازیکنانی هستند که هیچ گاه با روی خوش همکاری خود را با باشگاه هایشان قطع نکردند. بی نظمی بابت حضور در تمرین گرفته تا خواسته های نامعقول به هنگام برگزاری مسابقات از جمله مواردی است که باید در مورد خصوصیات اخلاقی و شاید بهتر است بگوییم ذاتی بازیکنان عراقی اشاره کنیم.
اما در این میان قصه جاسم کرار باز هم متفاوت تر از سایرین است. جاسم کرار چه آن هنگام که پیراهن تراکتورسازی را برتن داشت و چه اکنون که برای بار دوم است پیراهن استقلال را برتن می کند امکان نداشته که مشکلات ریز و درشت درست نکرده باشد اما عجب اینجاست که چرا در تیم امیر قلعه نویی که معروف به این است که به هیچ بازیکنی باج نمی دهد این اتفاقات در حال رخ دادن است.
شاید باید یک بار دیگر صحبت های مسعود معینی که یکی از مردان دانش آموخته مکتب استقلال است را بار دیگر با دقت بخوانیم. شاید بد نباشد امیر قلعه نویی که این روزها به نظر کمتر توصیه پذیر و مشورت پذیر شده یک بار این صحبت ها را در خلوت خود مرور کند.
آیا امیر قلعه نویی مربی‌ای بود که با بازیکن بی اخلاق و بی تعهدی مثل کرار- هر چند تکنیکی- کنار بیاید؟ کرار از ابتدای حضورش در استقلال در فصل جاری چند بار اقدام به گرفتن مرخصی کرده است؟ مگر نه اینکه همین چندی قبل او با اصرار زیاد مرخصی گرفت بابت انجام امری مهم در عراق ولی درست فردای روزی که پایش به عراق رسید در صفحه شخصی اش عکسی از خود به نمایش گذاشت در حالت شکار! آیا کار واجب کرار در وسط فصل و در حین تمرینات استقلال شکار بوده است؟ باشگاه استقلال بابت چنین مسئله ای چه برخوردی با هافبک جنجالی خود انجام داد؟ آیا اعتماد کردن به بازیکنی که عقبه خوبی بابت این مسائل ندارد مدیریت است؟ او درست برای عاشورا هم چنین ترفندی زد و به اسم ادای نذر راهی کربلا شد. باشگاه استقلال آیا به سایر بازیکنان خود هم چنین اجازه ای می داد که بابت ادای نذر ترک تهران را کنند؟
محال است کرار در تیم ایرانی باشد و درست در جریان مسابقات بحث جدایی وی و مذاکراتش با تیم های دیگر مطرح نشود؟ این شایعات نشات گرفته از چیست؟ این لجام گسیختگی اخلاقی چه زمانی باید مدیریت شود و اینک کار به جایی رسیده که باید بابت کارت زردی که این بازیکن مقابل تراکتورسازی گرفته به شک بیفتیم و البته جای شک هم دارد!
بازیکنی که به راحتی و بدون دلیل عصبی می شود و دعوای ساختگی با بازیکن حریف راه می اندازد تا هم جنگ روانی را ببازند و هم بازنده باشند بابت از دست دادن یک مهره کلیدی در دربی چه جای ساختن و تحمل کردن دارد؟بدتر اینکه او همان شب به مربیان خود می گوید برای حضور در اردوی تیم ملی کشورش می خواهد به عراق برود و وقتی با ممانعت مربیان روبرو می شود تهدید به ترک اردو می کند؟
اگر نام این اتفاق بازیکن سالاری نیست پس چیست؟ آقای قلعه نویی مماشات با چنین بازیکنی تا به کی؟ آقای مدیران باشگاه استقلال آیا حضور چنین بازیکنی که با اعصاب و روان تیم و هوادارانش بازی می کند ارزش این همه پایداری دارد و باید از خطای او گذشت و مماشات کرد؟ این نتیجه گرایی چه سودی برای فوتبال ایران و باشگاه استقلال دارد؟
جاسم کرار و کرارها که با تندخویی های بی دلیل و شاید برگرفته از شرایط اجتماعی کشورش وارد ایران می شوند وصله ای ناجور و با وصله پینه در فوتبال ایران هستند. حیف پول هایی که بابت چنین بازیکنانی ریخته می شود. پول هایی که می تواند به پای جوانانی ریخت که حداقل از همین خاک و ریشه هستند. راستی استقلال امسال برای جذب کرار چه میزان هزینه کرده است؟!