به گزارش مشرق، این روزها باشگاه استقلال آبستن اتفاقاتی است و این تیم در طوماری از گرفتاری های فنی و حاشیه ای گیر افتاده است هر چند با پیروزی این تیم مقابل راه‌آهن کمی شدت انتقادات کاسته شده است اما مباحث مالی و در خواست رفتن تعدادی از بازیکنان مدیریت این باشگاه را دچار دردسرهایی کرده است. اتفاقات از کجا شروع شده است؟
شاید یکی از بارزترین مشکلاتی که این روزها کمتر کسی به اهمیت آن پی برده شعارهایی است که علیه ملی پوشان این تیم در روی سکوها داده می شود اما جدا از این مبحث شعار علیه ملی پوشان که دلخوری هایی را برای این بازیکنان به وجود آورده است مسائل دیگری هم باعث شده تا ملی پوشان این تیم به خصوص آندرانیک تیموریان کارش به جایی برسد و حتی حاضر نباشد چه از نظر فنی چه مدیریتی با باشگاه استقلال همکاری کند و یکی از پر رفت و آمدترین بازیکنان به باشگاه استقلال برای گرفتن رضایتنامه باشد. اما اینکه چه اتفاقی رخ داده که بازیکنان ملی پوش استقلال(به جز فروزان و یکی دو نفر) دیگر ناراحتی خود را از باشگاه بروز بدهند سوالی است که مسئولان و هیات مدیره این باشگاه باید پاسخگوی آن باشند. اتفاقی که به وعده و وعیدهای پیش از فصل باز می گردد. جایی که بازیکنان باید مقابل علی نظری جویباری مسئول نقل و انتقالات وقت استقلال قرار می‌گرفتند تا برای تمدید قرارداد با او به توافق برسند.
اگر فلش بکی به عقب بزنیم متوجه می شویم که در همان بحبوحه نقل و انتقالات وزیر ورزش به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس اعلام و تاکید کرد که مبلغ قرارداد بازیکنان نباید بیش از یک میلیارد تومان باشد. این در شرایطی بود که اکثر ملی پوشان استقلال تا پیش از این فصل با مبالغی بیش از این با استقلال قرارداد بسته بودند و قاعدتا حفظ این بازیکنان نمی توانست کار راحتی باشد.
نظری جویباری با این ترفند که بتواند این بازیکنان را در استقلال نگه دارد با سقف مورد نظر هیات مدیره با آنها قرارداد رسمی امضا می کند و البته با وعده پرداخت پول دیگری که اسمش «جدای از قرارداد» است با این تعداد از بازیکنان قرارداد رسمی امضا می‌کند. در واقع به دور از چشم هیات مدیره و شاید مدیرعامل باشگاه این قول و قرار بین ملی پوشان و معاون ورزشی استقلال برقرار می شود غافل از اینکه هیات مدیره استقلال فقط قراردادهایی را قبول دارد که به تایید آنها رسیده باشد.
حتی در زمان عقد قرارداد تیموریان با استقلال کامران صاحب پناه رئیس هیات مدیره استقلال که یکی از افراد حاضر در مذاکرات این بازیکن بود تاکید داشت که مبلغ قرارداد تیموریان یک میلیارد تومان بیشتر نیست و این مبلغی است که هیات مدیره تایید کرده است.
اگر این روزها تیموریان به دنبال طلب خود است و می خواهد از استقلال جدا شود و حتی نظری جویباری هم در جمع خبرنگاران اعلام کرد که مشکل تیموریان این است که باشگاه به وعده مالی خود عمل نکرده همین وعده های شفاهی پیش از فصل است.
دو هفته قبل هیات مدیره استقلال که ظاهرا متوجه برخی مسائل نقل و انتقالاتی پیش از فصل استقلال شده تصمیم می گیرد برای نیم فصل دوم کمیته نقل و انتقالات بدون حضور نظری جویباری تشکیل دهد و حتی مسعود معینی در یکی از مصاحبه های خود به صورت ظریفی اشاره کرد که برخی مسائل در نقل و انتقالات باعث شده تا هیات مدیره چنین تصمیمی بگیرد.
البته این مشکل فقط مربوط به تیموریان نیست و سایر ملی پوشان پیش از فصل استقلال هم با همین ترفند قراردادهای خود را تمدید کرده اند و اگر امروز صحبتی نمی کنند برای این است که خودشان هم نمی‌دانند می‌توانند در این مورد حرفی بزنند یا خیر چون در هر صورت با وعده ای قرارداد امضا کرده اند که جنبه قانونی نداشته است. در واقع ملی پوشان استقلال اگر حرفی بزنند اشتباه اولیه خودشان برملا می‌شود و اگر هم حرفی نزنند از پول خبری نخواهد بود!
سوال این است که چرا سایر اعضای هیات مدیره استقلال و حتی خود افشارزاده در این خصوص توضیحی نمی دهند؟ سوال از افشارزاده این است که آیا این موضوع هم قرار است مثل حکم جاسم کرار در کشوی او بماند تا به وقت مقتضی روشن شود؟
ملی‌پوشان در دوراهی اعتراف و نرسیدن به پول گیر کرده اند. البته برخی از بازیکنان غیر ملی پوش استقلال هم در ابتدای فصل با چنین مسئله ای روبرو شده بودند اما با پیگیری های خود متوجه تناقض در صحبت های هیات مدیره و علی نظری جویباری شده بودند و به همین دلیل راضی به قبول چنین شرایطی برای تمدید قرارداد نشده بودند.
شاید یکی از بارزترین مشکلاتی که این روزها کمتر کسی به اهمیت آن پی برده شعارهایی است که علیه ملی پوشان این تیم در روی سکوها داده می شود اما جدا از این مبحث شعار علیه ملی پوشان که دلخوری هایی را برای این بازیکنان به وجود آورده است مسائل دیگری هم باعث شده تا ملی پوشان این تیم به خصوص آندرانیک تیموریان کارش به جایی برسد و حتی حاضر نباشد چه از نظر فنی چه مدیریتی با باشگاه استقلال همکاری کند و یکی از پر رفت و آمدترین بازیکنان به باشگاه استقلال برای گرفتن رضایتنامه باشد. اما اینکه چه اتفاقی رخ داده که بازیکنان ملی پوش استقلال(به جز فروزان و یکی دو نفر) دیگر ناراحتی خود را از باشگاه بروز بدهند سوالی است که مسئولان و هیات مدیره این باشگاه باید پاسخگوی آن باشند. اتفاقی که به وعده و وعیدهای پیش از فصل باز می گردد. جایی که بازیکنان باید مقابل علی نظری جویباری مسئول نقل و انتقالات وقت استقلال قرار می‌گرفتند تا برای تمدید قرارداد با او به توافق برسند.
اگر فلش بکی به عقب بزنیم متوجه می شویم که در همان بحبوحه نقل و انتقالات وزیر ورزش به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس اعلام و تاکید کرد که مبلغ قرارداد بازیکنان نباید بیش از یک میلیارد تومان باشد. این در شرایطی بود که اکثر ملی پوشان استقلال تا پیش از این فصل با مبالغی بیش از این با استقلال قرارداد بسته بودند و قاعدتا حفظ این بازیکنان نمی توانست کار راحتی باشد.
نظری جویباری با این ترفند که بتواند این بازیکنان را در استقلال نگه دارد با سقف مورد نظر هیات مدیره با آنها قرارداد رسمی امضا می کند و البته با وعده پرداخت پول دیگری که اسمش «جدای از قرارداد» است با این تعداد از بازیکنان قرارداد رسمی امضا می‌کند. در واقع به دور از چشم هیات مدیره و شاید مدیرعامل باشگاه این قول و قرار بین ملی پوشان و معاون ورزشی استقلال برقرار می شود غافل از اینکه هیات مدیره استقلال فقط قراردادهایی را قبول دارد که به تایید آنها رسیده باشد.
حتی در زمان عقد قرارداد تیموریان با استقلال کامران صاحب پناه رئیس هیات مدیره استقلال که یکی از افراد حاضر در مذاکرات این بازیکن بود تاکید داشت که مبلغ قرارداد تیموریان یک میلیارد تومان بیشتر نیست و این مبلغی است که هیات مدیره تایید کرده است.
اگر این روزها تیموریان به دنبال طلب خود است و می خواهد از استقلال جدا شود و حتی نظری جویباری هم در جمع خبرنگاران اعلام کرد که مشکل تیموریان این است که باشگاه به وعده مالی خود عمل نکرده همین وعده های شفاهی پیش از فصل است.
دو هفته قبل هیات مدیره استقلال که ظاهرا متوجه برخی مسائل نقل و انتقالاتی پیش از فصل استقلال شده تصمیم می گیرد برای نیم فصل دوم کمیته نقل و انتقالات بدون حضور نظری جویباری تشکیل دهد و حتی مسعود معینی در یکی از مصاحبه های خود به صورت ظریفی اشاره کرد که برخی مسائل در نقل و انتقالات باعث شده تا هیات مدیره چنین تصمیمی بگیرد.
البته این مشکل فقط مربوط به تیموریان نیست و سایر ملی پوشان پیش از فصل استقلال هم با همین ترفند قراردادهای خود را تمدید کرده اند و اگر امروز صحبتی نمی کنند برای این است که خودشان هم نمی‌دانند می‌توانند در این مورد حرفی بزنند یا خیر چون در هر صورت با وعده ای قرارداد امضا کرده اند که جنبه قانونی نداشته است. در واقع ملی پوشان استقلال اگر حرفی بزنند اشتباه اولیه خودشان برملا می‌شود و اگر هم حرفی نزنند از پول خبری نخواهد بود!
سوال این است که چرا سایر اعضای هیات مدیره استقلال و حتی خود افشارزاده در این خصوص توضیحی نمی دهند؟ سوال از افشارزاده این است که آیا این موضوع هم قرار است مثل حکم جاسم کرار در کشوی او بماند تا به وقت مقتضی روشن شود؟
ملی‌پوشان در دوراهی اعتراف و نرسیدن به پول گیر کرده اند. البته برخی از بازیکنان غیر ملی پوش استقلال هم در ابتدای فصل با چنین مسئله ای روبرو شده بودند اما با پیگیری های خود متوجه تناقض در صحبت های هیات مدیره و علی نظری جویباری شده بودند و به همین دلیل راضی به قبول چنین شرایطی برای تمدید قرارداد نشده بودند.