به گزارش مشرق، میدان نفتی اسفندیار که در خلیج فارس واقع شده میدانی مشترک بین ایران و عربستان قلمداد می شود، بخشی از این میدان نفتی در آبهای تحت مالکیت عربستان به عنوان میدان لؤلؤ شناخته می شود و بخشی از آن که در آبهای تحت مالکیت ایران است با نام اسفندیار نامگذاری شده است.
مخزن میدان نفتی اسفندیار که در برآورد نیم قرن پیش دارای حدود 532 میلیون بشکه نفت خام شناسایی شده بود، نفتی سبک و باکیفیت دارد که API آن 30 است.
عربستان سالهاست با برداشت نفت با کیفیت از این میدان مشترک با ایران به سبد صادراتی نفت خود تنوع و کیفیت بخشیده است اما در طی چندسال گذشته این کشور برداشت از این میدان نفتی را به صورت غیرصیانتی و با استفاده از انواع روش های ازدیاد برداشت افزایش داده به طوری که شنیده ها حاکی از این است که بخشی از نفت خام درجای مخزن این میدان قابلیت استخراج خود را از دست داده است.
ایران از سالهای 80 و 81 شمسی قراردادهای متعددی برای انتخاب پیمانکار به منظور توسعه بخش ایرانی میدان اسفندیار در مرحله مذاکره و حتی عقد قرارداد داشته است اما عملا هیچ کدام به اجرا درنیامد تا تعلل 13 ساله ایران به از دست رفتن یک میدان مشترک بینجامد.
اخیرا شرکت مپنا که قرارداد توسعه میدان نفتی مستقل فروز B را در دولت گذشته منعقد کرده و در دولت جدید اجرای این قرارداد با دستور وزیر نفت متوقف شده بود، به وزارت نفت اعلام کرد که آماده است توان خود را برای توسعه میادین مشترک قرار دهد و از شرکت ملی نفت خواست تا میادین مشترکی به مپنا پیشنهاد دهند. شرکت ملی نفت ایران نیز سال گذشته میدان نفتی اسفندیار را برای توسعه به شرکت مپنا پیشنهاد داد و شرکت مپنا مکلف شد که راسا اقدام به مطالعه میدان برای تهیه MPD آن کند.
شرکت مپنا با چندماه تمرکز روی مطالعه این میدان به وزارت نفت اعلام کرد که میدان نفتی اسفندیار دیگر توجیه اقتصادی برای توسعه و سرمایه گذاری برای برداشت نفت ندارد از اینرو این شرکت حاضر به سرمایه گذاری در این میدان نیست.
ازاینرو میدان نفتی اسفندیار که مخزن آن بین ایران و عربستان مشترک است با برداشت یک سویه عربستان و سالها تعلل ایران در انجام سرمایه گذاری و توسعه آن، امکان بهره برداری را از دست داده و نفت این میدان مشترک برای همیشه از دسترس ایران خارج شده است.
شرکت عربستانی آرامکو خلیج که مسئولیت توسعه منطقه ای عملیاتی شامل 4 میدان نفتی لؤلؤ، دورا، حوت و خفجی را برعهده دارد از سال 1961 تاکنون حدود 300 میلیون بشکه نفت خام از این منطقه عملیاتی برداشت کرده است.
مخزن میدان نفتی اسفندیار که در برآورد نیم قرن پیش دارای حدود 532 میلیون بشکه نفت خام شناسایی شده بود، نفتی سبک و باکیفیت دارد که API آن 30 است.
عربستان سالهاست با برداشت نفت با کیفیت از این میدان مشترک با ایران به سبد صادراتی نفت خود تنوع و کیفیت بخشیده است اما در طی چندسال گذشته این کشور برداشت از این میدان نفتی را به صورت غیرصیانتی و با استفاده از انواع روش های ازدیاد برداشت افزایش داده به طوری که شنیده ها حاکی از این است که بخشی از نفت خام درجای مخزن این میدان قابلیت استخراج خود را از دست داده است.
ایران از سالهای 80 و 81 شمسی قراردادهای متعددی برای انتخاب پیمانکار به منظور توسعه بخش ایرانی میدان اسفندیار در مرحله مذاکره و حتی عقد قرارداد داشته است اما عملا هیچ کدام به اجرا درنیامد تا تعلل 13 ساله ایران به از دست رفتن یک میدان مشترک بینجامد.
اخیرا شرکت مپنا که قرارداد توسعه میدان نفتی مستقل فروز B را در دولت گذشته منعقد کرده و در دولت جدید اجرای این قرارداد با دستور وزیر نفت متوقف شده بود، به وزارت نفت اعلام کرد که آماده است توان خود را برای توسعه میادین مشترک قرار دهد و از شرکت ملی نفت خواست تا میادین مشترکی به مپنا پیشنهاد دهند. شرکت ملی نفت ایران نیز سال گذشته میدان نفتی اسفندیار را برای توسعه به شرکت مپنا پیشنهاد داد و شرکت مپنا مکلف شد که راسا اقدام به مطالعه میدان برای تهیه MPD آن کند.
شرکت مپنا با چندماه تمرکز روی مطالعه این میدان به وزارت نفت اعلام کرد که میدان نفتی اسفندیار دیگر توجیه اقتصادی برای توسعه و سرمایه گذاری برای برداشت نفت ندارد از اینرو این شرکت حاضر به سرمایه گذاری در این میدان نیست.
ازاینرو میدان نفتی اسفندیار که مخزن آن بین ایران و عربستان مشترک است با برداشت یک سویه عربستان و سالها تعلل ایران در انجام سرمایه گذاری و توسعه آن، امکان بهره برداری را از دست داده و نفت این میدان مشترک برای همیشه از دسترس ایران خارج شده است.
شرکت عربستانی آرامکو خلیج که مسئولیت توسعه منطقه ای عملیاتی شامل 4 میدان نفتی لؤلؤ، دورا، حوت و خفجی را برعهده دارد از سال 1961 تاکنون حدود 300 میلیون بشکه نفت خام از این منطقه عملیاتی برداشت کرده است.