به گزارش مشرق، در طول تاریخ انسان‌هایى بوده و هستند که پس از مرگشان، زندگى و حیاتشان ادامه پیدا کرده و با مرگ بدنشان، وجودشان و شخصیت و اندیشه شان ادامه یافته است چنانچه مردان خدا و شخصیت‌هاى الهى، همانگونه که در زمان حیات خویش استوانه دین و محور انسانیت و پشتوانه حق و عدالت هستند، در زمان پس از مرگ نیز آرامگاه و زیارتگاهشان پشتوانه حق و عدالت و فضیلت است و در این میان، زیارت مشهد حسینى از ویژگی‌هاى برجسته‌اى برخوردار است.
در این باب روایت شده است که امام صادق (ع) از پدرشان و ایشان از آباء گرامیشان از رسول خدا (ص) نقل کرده که فرمودند:
خداوند تبارک و تعالی هیچ خلقی را بیشتر از ملائکه نیافریده (فرشتگان به قدری زیادند که) هر شب هفتاد هزار ملک از آسمان نازل شده و خانه ی خدا را طواف می کنند، هنگام طلوع فجر به سوی مرقد رسول الله می روند و بر آن بزرگوار سلام می کنند، سپس به سوی قبر امیر مؤمنان رفته و بر آن حضرت سلام می دهند، بعد از آن به سوی قبر حسن بن علی رهسپار شده و بر آن حضرت نیز سلام می دهند، از آنجا به کربلا رفته و بر حسین (ع) سلام می کنند، پس از آن قبل از اینکه خورشید طلوع کند به آسمان عروج می نمایند.
سپس ملائک روز نازل می شوند آن ها نیز هفتاد هزارند، روز را تا هنگام غروب به طواف بیت الله الحرام مشغول می شوند وقتی که خورشید غروب می کند به سوی تربت پاک رسول الله می روند و بر آن حضرت سلام می دهند، سپس به سوی مرقد امیر مؤمنان بعد از آن تربت امام مجتبی (ع) و از آن پس به سوی قبر شریف امام حسین (ع) می روند و بر آن بزرگواران سلام می دهند و قبل از اینکه شب فرا رسد به آسمان عروج می کنند.
سوگند به آنکه جانم به دست اوست چهار هزار فرشته کنار قبر امام حسین (ع) تا روز قیامت خاک عزا بر سر می ریزند و بر آن بزرگوار گریه می کنند.
در روایت دیگر است که خداوند هفتاد هزار فرشته را بر قبر امام حسین (ع) باز داشته که سوگواری کرده و نماز می گذارند و برای زائران آن حضرت (که عارف به حق آن حضرت باشند) دعا می کنند و به رئیس آن «منصور» گفته می شود. هیچ زائری به زیارت امام حسین (ع) نمی رود مگر اینکه فرشتگان به استقبال او می روند و از کربلا بیرون نمی رود مگر اینکه او را مشایعت می نمایند، بیمار نمی شود مگر اینکه به عیادت او می روند، نمی میرد مگر اینکه بر جنازه اش نماز می گذارند و بعد از فوتش برای او استغفار می کنند.
در این باب روایت شده است که امام صادق (ع) از پدرشان و ایشان از آباء گرامیشان از رسول خدا (ص) نقل کرده که فرمودند:
خداوند تبارک و تعالی هیچ خلقی را بیشتر از ملائکه نیافریده (فرشتگان به قدری زیادند که) هر شب هفتاد هزار ملک از آسمان نازل شده و خانه ی خدا را طواف می کنند، هنگام طلوع فجر به سوی مرقد رسول الله می روند و بر آن بزرگوار سلام می کنند، سپس به سوی قبر امیر مؤمنان رفته و بر آن حضرت سلام می دهند، بعد از آن به سوی قبر حسن بن علی رهسپار شده و بر آن حضرت نیز سلام می دهند، از آنجا به کربلا رفته و بر حسین (ع) سلام می کنند، پس از آن قبل از اینکه خورشید طلوع کند به آسمان عروج می نمایند.
سپس ملائک روز نازل می شوند آن ها نیز هفتاد هزارند، روز را تا هنگام غروب به طواف بیت الله الحرام مشغول می شوند وقتی که خورشید غروب می کند به سوی تربت پاک رسول الله می روند و بر آن حضرت سلام می دهند، سپس به سوی مرقد امیر مؤمنان بعد از آن تربت امام مجتبی (ع) و از آن پس به سوی قبر شریف امام حسین (ع) می روند و بر آن بزرگواران سلام می دهند و قبل از اینکه شب فرا رسد به آسمان عروج می کنند.
سوگند به آنکه جانم به دست اوست چهار هزار فرشته کنار قبر امام حسین (ع) تا روز قیامت خاک عزا بر سر می ریزند و بر آن بزرگوار گریه می کنند.
در روایت دیگر است که خداوند هفتاد هزار فرشته را بر قبر امام حسین (ع) باز داشته که سوگواری کرده و نماز می گذارند و برای زائران آن حضرت (که عارف به حق آن حضرت باشند) دعا می کنند و به رئیس آن «منصور» گفته می شود. هیچ زائری به زیارت امام حسین (ع) نمی رود مگر اینکه فرشتگان به استقبال او می روند و از کربلا بیرون نمی رود مگر اینکه او را مشایعت می نمایند، بیمار نمی شود مگر اینکه به عیادت او می روند، نمی میرد مگر اینکه بر جنازه اش نماز می گذارند و بعد از فوتش برای او استغفار می کنند.