به گزارش خبرنگار سرويس جامعه مشرق، ديابت، شايع‌ترين و گران‌ترين بيماري غدد در جهان است و سن ابتلا به آن در ايران 10تا 15 سال پايين‌تر از ميانگين جهاني است. مطالعات و بررسي‌ها نشان مي‌دهد که 8,7درصد از جمعيت 25 تا 65 ساله کشور درگير بيماري ديابت هستند.
متخصصان از اين بيماري به‌عنوان يکي از عوامل خطر بروز بيماري‌هاي قلبي ياد مي‌کنند و اينکه در هر 10 ثانيه يک مرگ در اثر ديابت و دو مورد ابتلاي جديد به ديابت در جهان رخ‌مي‌دهد. هفت ميليون ايراني (8,9 درصد) به ديابت مبتلا هستند که به‌طور کلي سالانه يک درصد به آمار ديابتي‌ها اضافه مي‌شود. سن ابتلا به ديابت نوع دو در دنيا 55 تا 65 سالگي است و در ايران 45 تا 50سالگي است. رئيس جامعه پزشکان متخصص داخلي ايران با تاکيد بر ضرورت پيشگيري از بيماري هاي خطرناک پيش از بروز عوارض آنها، به مهر مي‌گويد: درمان بيماري هاي مزمن مانند ديابت، سرطان و... بسيار هزينه‌بر است که بعضا بهبودي در روند درمان حاصل نمي‌شود. دکتر ايرج خسرونيا با بيان اينکه 50 درصد افراد ديابتي از بيماري خود اطلاع ندارند،ادامه مي‌دهد: معمولا اين افراد زماني به پزشک مراجعه مي‌کنند که دچار اختلال ديد، نارسايي کليه و ساير بيماري‌ها شده اند. خسرونيا اعتقاد دارد: اگر بتوان اين قبيل
بيماري ها را در همان روزها و ماه‌هاي اول تشخيص داد روند درمان نيز بسيار راحت تر و کم هزينه تر است.چراکه ايران در منطقه‌اي قرار دارد که شيوع ديابت نسبت به آمار جهاني در آن بيشتر است. رئيس جامعه پزشکان متخصص داخلي ايران با بيان اينکه آزمايش هاي باليني ساليانه در جوامع توسعه يافته به منظور کاهش هزينه‌هاي درمان بيماريهاي خطرناک به صورت مداوم انجام مي‌شود، مي‌گويد: اجباري نبودن معاينات دوره‌اي و آزمايش هاي ساليانه در کشور باعث شده روند درمان بيماري هاي خطرناک همچون ديابت، سرطان‌ها و... به دليل بروز عوارض آنها، به سختي و دشواري دنبال شود و هزينه‌هاي درمان هم افزايش يابد. بررسي‌ها نشان داده است که سن ابتلا به ديابت در ايران حداقل 10 تا 15 سال پايين‌تر از سن شايع ابتلا در کشورهاي توسعه‌يافته است. همچنين 14 تا 23 درصد ايرانيان بالاي 30سال به ديابت مبتلا هستند که 50 تا 60 درصد ديابتي‌هاي نوع2 از بيماري‌ خود اطلاع ندارند. نبود اطلاع رساني مناسب در ايران درباره بيماري ديابت يکي از مهم‌ترين دلايل شيوع اين بيماري به شمار مي‌رود. اين در حالي است که ديابت يک معضل سلامتي عمومي است که منجر به ناخوشي، مرگ و مير و مي‌شود در نتيجه هزينه‌هاي اقتصادي قابل توجهي را به پيکره جامعه تحميل مي‌کند. از سوي ديگر اين بيماري نياز به مراقبت‌هاي ويژه و رژيم‌هاي خاصي دارد که بايد از سوي متخصصان براي اين بيماران تجويز شود. اين در حالي است که بيماران ديابتي در ايران از اين امکانات درماني بهره مند نيستند. بيماري قند يا ديابت نوعي اختلال در سوخت و ساز است که به علل مختلف بروز مي‌کند.اين بيماري به دليل بي‌توجهي به رژيم‌هاي غذايي مناسب افراد جامعه را مبتلا مي‌کند. نشانه‌هاي ديابت، پرادراري وتکرر ادرار احساس تشنگي و زياد نوشيدن آب،احساس ضعف و پرخوري، کاهش وزن بدون دليل است. درصورتي که بيماري ديابت کنترل نشود، مي‌تواند دردرازمدت منجر به بيماري‌هاي قلبي عروقي، اختلالات بينايي، نارسايي وازکارافتادگي کليه‌ها وبروز زخم‌هاي پوستي به خصوص درپاها وآسيب‌هاي عصبي شود.