گروه ورزشی مشرق- لیگ فوتبال و شاید در نگاهی وسیع تر ورزش کشور اسکاتلند همیشه پر از حاشیه بوده تا جایی که از ورزش آن به عنوان اولین در مشکلات حاشیه ای یاد می کنند.

21 دسامبر 2014 وب سایت خبری – تحلیلی گاردین مقاله ای را از سوی لیبی بروکس، خبرنگار اسکاتلندی منتشر کرد که حاوی یک پیغام تلخ و زننده از سوی رهبر حزب کارگر بود. این تلخی نه برای خواننده‌ای در خاورمیانه یا مسلمانی در شمال آفریقا بلکه برای مردم این کشور هم حس شد. مطالعه نظرات مردم در پایان این مقاله نشان از نفرت بسیاری از شهروندان نسبت به اظهارات این مقامات سیاسی دارد.

جیم مورفی، پیش از این به خاطر حمایت از کسانی که پس از تجاوز جنسی بازداشت شده اند، تحت انتقاد شدید گروه‌های حمایت از حقوق زنان قرار گرفته بود. وی حتی بابت دفاع از لغو قانون مجازات متجاوزان جنسی تحت فشار بود؛ اما این بار با اظهاراتی درباره لغو قانون منع مصرف مشروبات الکلی در فوتبال زیر تیغ انتقادات جامعه قرار گرفته است.

او در جمله معروف خود که برای بسیاری از صاحبان اندیشه بسیار عجیب به نظر می رسد، گفت: "این قشر کارگر و مردم متوسط جامعه همین نوشیدنی را دارند تا کمی تفریح کنند؛ آن را هم در فوتبال از آنها می گیرید، این درست نیست و نباید مصرف مشروبات الکلی در فوتبال منع شود!"

این در حالی است که فیفا و به تبع آن، یوفا بارها از خطرناک بودن مصرف مشروبات الکلی در فوتبال سخن گفته و بیانیه‌های بسیاری را صادر کرده اند. در تاریخ فوتبال حرفه ای دنیا حتی چندین و چند مورد درگیری های شدید خیابانی منجر به قتل گزارش شده که دلیل اصلی آن نیز مست بودن هواداران عنوان شده است.

این مقام سیاسی حزب کارگر به دشمنی دو تیم گلاسکو رنجرز و سلتیک اشاره کرده و می گوید: "دلیلی ندارد چیزی که باعث آرامش مردم می شود از آنها گرفته شود."

و این جمله مورد تمسخر بسیاری از خبرنگاران قرار گرفته چرا که مشخص است این مورد نه تنها باعث آرامش مردم نمی شود؛ بلکه خشونت در جامعه را نیز افزایش می دهد. بسیاری از درگیری های خونین در فوتبال اسکاتلند، چه در زمین فوتبال و چه در میان هواداران، اگر مستقیما به مصرف مشروبات الکلی مرتبط نبوده، لااقل با آن ارتباط داشته است.

مورفی در ادامه اظهارات عجیبش در رادیو بی.بی.سی اسکاتلند می گوید: "طوری به مردم دیکته شده که گویا مصرف این مشروبات الکلی ضرر دارد؛ در حالی که اگر از خود مردم بپرسید به شما خواهند گفت که مشکلی با این مورد ندارند و اتفاقا با مصرف آن آرام می شوند." با نگاهی به نظرات مردم و انتقاد بسیاری از روزنامه نگاران، مشخص می شود بخش قابل توجهی از جامعه اسکاتلند با این رویه موافق نیست.

لیلی گرینان، یکی از اعضای گروه مبارزه علیه نقض حقوق زنان در اسکاتلند درباره اظهارات اخیر مورفی می گوید: «نمی دانم با چه منطقی چنین حرف‌هایی می زند؟ او درباره مردم چه فکری می کند؟ چرا تصور کرده که هواداران اسکاتلندی با مشروبات الکلی از لحاظ روحی آرام می شوند؟ مگر هواداران فوتبال در اسکاتلند بیمار روانی هستند که با این چیزها آرامش پیدا کنند؟»

مورفی، معتقد است که با شعار «یک ملت مسئول» می شود همه چیز را حل کرد و قانون منع مصرف مشروبات الکلی در فوتبال توهین به مردم است اما مخالفان او در اسکاتلند که البته کم نیستند، معتقدند اتفاقا لغو این قانون توهین بزرگی است به مردم.