خاطری درباره شهید رضا دشتی که از دوستان دوران دبیرستان شهید حسن طاهریان پور قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود، خاطرات زیادی دارد اما درباره یکی از این آنها می گوید:
یکبار اعلام شد، دشمن بعثی به داخل ساختمان گمرک خرمشهر نفوذ کرده از این رو با تشکیل یک گروه برای مقابله با آنها به طرف گمرک حرکت کردیم.
عراقی ها درون ساختمان اصلی گمرک حضور داشتند و از پنجره های ساختمان هر کسی را که قصد ورود داشت به رگبار می بستند.
محمد نورانی با یک آر پی جی به بالای ساختمان دژبانی گمرک رفت و به سمت عراقی ها گلوله شلیک کرد.
پاسخ عراقی ها هم بارانی از تیر بود که به سمت ما شلیک می کردند، در پشت ساختمان نگهبانی زمینگیر شده بودیم در حالی که کسی جز عقب راندن دشمن به چیزی فکر نمی کرد.
باید از حربه ای استفاده می کردیم تا بتوانیم وارد ساختمان شویم، در این گیر و دار ناگهان از میان بچه ها دلاورمردی چونان شیر و بدون ترس از کشته شدن با قامتی راست و با در دست داشتن یک قبضه آر پی جی از ما جدا شد و در کمال ناباوری به سوی دشمن حرکت کرد.
این شخص کسی جز رضا دشتی نبود.
با این اقدام رضا، محمد از بالای ساختمان دژبانی گمرک پایین پرید و فریاد زد،«بچه ها عراقی ها فرار کردند».
پس از اقدام شجاعانه رضا، من و تعدادی از بچه ها از جمله وهاب خاطری، علی کوهستانی، ایاد حلمی زاده و حسن طاهریان پور که در پشت ساختمان دژبانی بودیم، تکبیر گویان به ساختمان اصلی گمرک یورش بردیم.
عراقی ها وحشت زده و مانند مور و ملخ از در و پنجره ساختمان فرار کردند هر چند تلفات زیادی را هم متحمل شدند.
آن روز با شجاعت شهید دشتی ساختمان گمرک از لوث وجود بعثی ها پاک شد.
شهید رضا دشتی بچه شط بود و زندگی او با شط در آمیخته بود، قبل از سقوط خرمشهر به شکارچی تانک معروف بود اما بعد از سقوط قسمت اعظم شهر به او لقب 'مرد شط 'دادم دلیل آن این بود که با وجود خطر فراوان برای عبور از شط، رضا بی محابا و با دل و جرات بسیار عرض شط را که بیش از یکصد متر بود، شناکنان طی می کرد تا موقعیت عراقی ها را در آن سوی شط شناسایی کند.
می توان گفت رضا مبتکر عبور از شط بود؛ شطی که عبور از آن به خاطر موج های زیاد و در تیررس بودن عراقی ها، کار هر کسی نبود اما رضا غول شط را شکست داد و معتقد بود باید به نیروها روحیه داد.
سرانجام رضا در یکی از ماموریت های شناسایی قبل از عملیات بیت المقدس با اصابت 13 تیر به شهادت رسید.
شجاعت های رضا باعث تقویت روحیه رزمندگان تا پایان اشغال خرمشهر و پس از آن شد.
خاطری در پایان گفت ، محمد نورانی نیز در نبرد با دشمن دست کمی از رضا نداشت او با فریادهایش به نیروها روحیه می داد تا آنها بتوانند شجاعانه و بدون ترس پیش رفته و دشمن را مجبور به عقب نشینی کنند.