به گزارش مشرق، اوایل آذر ماه سال جاری و هم‌زمان با راست و ریست کردن صورت‌های مالی هر دو باشگاه پایتخت نشین استقلال و پرسپولیس برای واگذاری در بورس، خط خبری "اپراتورهای تلفن همراه این دو تیم را می‌خرند" همچون بمبی در رسانه‌ها صدا کرد.
با این خبر، حاشیه و متن رویداد شهرآورد دوم آذر عملا در هم آمیخت و بسیاری از نگاه‌ها از رقابتی یکنواخت، به سرانجام واگذاری این دو تیم دوخته شد.
هم‌زمان با اشاعه شایعه واگذاری مالکیت باشگاه پرسپولیس به یکی از مطرح‌ترین اپراتورهای تلفن همراه ایران، مالکیت تیم رقیب هم به اپراتور رقیب نسبت داده شد.
این شایعات که خبر از توافق میان وزارت ورزش و مدیران این اپراتور برای واگذاری مالکیت پرسپولیس می‌داد، بسیار کلی بود و هر دو اپراتور همراه اول و ایرانسل را می‌شد به عنوان یکی از مالکان دو تیم در نظر گرفت.
در شرایطی که صحبت از واگذاری دو تیم در فضای مجازی بالا گرفت، از بعدی دیگر و به تجربه باشگاه‌داری اپراتورهای موبایل پرداختیم.
در بررسی چنین موضوعی گفته شد که شانس تملک دارایی باشگاه‌های فوتبالی توسط اپراتورهای ارتباطی تجربه بدیعی نیست و اپراتورهای بزرگی نظیر O2 انگلیس در برهه‌ای اسپانسر عملیاتی تیم آرسنال بوده‌اند که شاید بتوان اسم آن را در جرگه سهامدارانش آورد.
"ودافون" نیز به شکلی دیگر تجربه چنین اسپانسری را داشته اما بلوک مدیریتی همچنان در بخش‌های دیگر مانده است؛ بنابراین نسبت دادن آنها به مالکان باشگاه‌های انگلیسی کمی سخت است.
لذا اگر اپراتورهای موبایل ایران مالکان دو تیم فوتبال می‌شدند، تجربه‌ای بدیع را خلق می‌کردند که شاید حائز رکورد هم می‌شد.
با این حال راهکاری برای جلوگیری از ورود مستقیم اپراتورها به باشگاه‌داری با راه‌اندازی اپراتورهای مجازی برای باشگاه‌های فوتبالی نظیر استقلال و پرسپولیس، ارائه شد.
اپراتورهای مجازی یا MVNOها رنج نامبرینگ و مزایای خاصی را برای مشترکان در نظر می‌گیرند که مزیتی رقابتی در برابر خدمت دیگر اپراتورهاست و از این جهت در بازار نفوذ می‌کند؛ از این حیث باشگاه‌ها می‌توانند با انعقاد قراردادی با اپراتورها درخواست راه‌اندازی اپراتور مجازی را برای شخصی‌سازی خدمات خودشان به هواداران داشته باشند که در واقع الگویی برای تعمیق روابط به حساب می‌آید.
حال که روز گذشته معاون وزیر ورزش و جوانان از تصویب قیمت پایه 290میلیارد تومانی برای هر یک از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در جلسه هیات واگذاری خبر داد، ظاهرا میلی برای خرید از سمت اپراتورها وجود ندارد.
با توجه به اینکه در این جلسه مقرر شد سهام این دو باشگاه به صورت 40 درصد نقد و باقی به شکل اقساط دو ساله به بخش خصوصی واگذار شود، شنیده‌ها حاکی از این است که اپراتورهای همراه اول و ایرانسل برنامه‌ای برای باشگاه‌داری ندارند.
اپراتورهای اول و دوم ارتباطی در شرایطی آب پاکی را روی دست تمامی شایعات ریختند که خود را متعلق به تمامی مردم و حتی تیم‌های ورزشی می‌دانند و نمی‌خواهند با تصمیمی از سر احساسات، بازار خود را از دست دهند.
مخابراتی‌ها علی‌رغم جوی که در جامعه ایجاد شد، منفعتی در باشگاه‌داری نمی‌بینند و در زمینه واگذاری ورود نمی‌کنند.
این موضوع به منزله قطع خدمات باشگاه هواداری نیست و هر زمان که شرایط مناسب باشد و با باشگاه‌ها به توافق برسند، می‌توانند باشگاه هواداران را همچون گذشته داشته باشند.
با این خبر، حاشیه و متن رویداد شهرآورد دوم آذر عملا در هم آمیخت و بسیاری از نگاه‌ها از رقابتی یکنواخت، به سرانجام واگذاری این دو تیم دوخته شد.
هم‌زمان با اشاعه شایعه واگذاری مالکیت باشگاه پرسپولیس به یکی از مطرح‌ترین اپراتورهای تلفن همراه ایران، مالکیت تیم رقیب هم به اپراتور رقیب نسبت داده شد.
این شایعات که خبر از توافق میان وزارت ورزش و مدیران این اپراتور برای واگذاری مالکیت پرسپولیس می‌داد، بسیار کلی بود و هر دو اپراتور همراه اول و ایرانسل را می‌شد به عنوان یکی از مالکان دو تیم در نظر گرفت.
در شرایطی که صحبت از واگذاری دو تیم در فضای مجازی بالا گرفت، از بعدی دیگر و به تجربه باشگاه‌داری اپراتورهای موبایل پرداختیم.
در بررسی چنین موضوعی گفته شد که شانس تملک دارایی باشگاه‌های فوتبالی توسط اپراتورهای ارتباطی تجربه بدیعی نیست و اپراتورهای بزرگی نظیر O2 انگلیس در برهه‌ای اسپانسر عملیاتی تیم آرسنال بوده‌اند که شاید بتوان اسم آن را در جرگه سهامدارانش آورد.
"ودافون" نیز به شکلی دیگر تجربه چنین اسپانسری را داشته اما بلوک مدیریتی همچنان در بخش‌های دیگر مانده است؛ بنابراین نسبت دادن آنها به مالکان باشگاه‌های انگلیسی کمی سخت است.
لذا اگر اپراتورهای موبایل ایران مالکان دو تیم فوتبال می‌شدند، تجربه‌ای بدیع را خلق می‌کردند که شاید حائز رکورد هم می‌شد.
با این حال راهکاری برای جلوگیری از ورود مستقیم اپراتورها به باشگاه‌داری با راه‌اندازی اپراتورهای مجازی برای باشگاه‌های فوتبالی نظیر استقلال و پرسپولیس، ارائه شد.
اپراتورهای مجازی یا MVNOها رنج نامبرینگ و مزایای خاصی را برای مشترکان در نظر می‌گیرند که مزیتی رقابتی در برابر خدمت دیگر اپراتورهاست و از این جهت در بازار نفوذ می‌کند؛ از این حیث باشگاه‌ها می‌توانند با انعقاد قراردادی با اپراتورها درخواست راه‌اندازی اپراتور مجازی را برای شخصی‌سازی خدمات خودشان به هواداران داشته باشند که در واقع الگویی برای تعمیق روابط به حساب می‌آید.
حال که روز گذشته معاون وزیر ورزش و جوانان از تصویب قیمت پایه 290میلیارد تومانی برای هر یک از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در جلسه هیات واگذاری خبر داد، ظاهرا میلی برای خرید از سمت اپراتورها وجود ندارد.
با توجه به اینکه در این جلسه مقرر شد سهام این دو باشگاه به صورت 40 درصد نقد و باقی به شکل اقساط دو ساله به بخش خصوصی واگذار شود، شنیده‌ها حاکی از این است که اپراتورهای همراه اول و ایرانسل برنامه‌ای برای باشگاه‌داری ندارند.
اپراتورهای اول و دوم ارتباطی در شرایطی آب پاکی را روی دست تمامی شایعات ریختند که خود را متعلق به تمامی مردم و حتی تیم‌های ورزشی می‌دانند و نمی‌خواهند با تصمیمی از سر احساسات، بازار خود را از دست دهند.
مخابراتی‌ها علی‌رغم جوی که در جامعه ایجاد شد، منفعتی در باشگاه‌داری نمی‌بینند و در زمینه واگذاری ورود نمی‌کنند.
این موضوع به منزله قطع خدمات باشگاه هواداری نیست و هر زمان که شرایط مناسب باشد و با باشگاه‌ها به توافق برسند، می‌توانند باشگاه هواداران را همچون گذشته داشته باشند.