از همان زمان تا کنون، دولت فرانسه خدمات فراوانی را به این گروهک ارائه کرده است.
قرارگاه اروپایی سازمان مجاهدین خلق در نزدیکی شهرک حومه‌ای اورسورواز Auvers-sur-Oise در استان سرژی پونتواز Cergy-Pontoise در کشور فرانسه از زمان پیدایش خود با تأیید دولت وقت فرانسه نقش مقر سرفرماندهی جنگ مسلحانه این سازمان علیه جمهوری اسلامی را به اشکال مختلف ایفا کرده است.
این مکان به نوعی نقشی که پادگان اشرف در عراق ایفا می‌کند را در اروپا برای گروهک منافقین به عهده دارد. بعد از سقوط دیکتاتوری صدام حسین در عراق نقش این پادگان دو چندان شد.
پادگان مریم رجوی در فرانسه در عین حالی که تنظیم‌کننده مناسبات داخلی (درون تشکیلاتی) سازمان است، روابط بیرونی را نیز تنظیم می‌نماید و مسئولیت تمامی اتفاقاتی که از ناحیه منافقین (چه در پادگان اشرف در عراق و در هر نقطه دیگر جهان) به وقوع می‌پیوندد به عهده این مقر می‌باشد.
بنابراین پادگان مریم در استان سرژی پونتواز در کشور فرانسه مشابه پادگان اشرف در استان دیاله در کشور عراق یک مقر ژئوپلیتیک (تشکیلاتی، نظامی، سیاسی، تبلیغی، نیرویی، مالی، و . . .) از بیرون و یک مقر کنترل نیروها (ایدئولوژیک) از درون به حساب می‌آید که هر دو مقر البته تأثیرات مخربی بر محیط خود علاوه بر ساکنین اصلی خود داشته‌اند.
از سوی دیگر دفتر دادستانی پاریس در شهریور ماه سال جاری تایید کرد که پرونده موجود در دستگاه قضایی این کشور علیه 9 تن از اعضای گروهک تروریستی منافقین مختومه اعلام شد. قضات فرانسوی آقای Marc trevidic و خانم Jean duye که مسئول پرونده مریم رجوی بودند، این پرونده را در حالی که می‌توانست به یکی از بزرگترین پرونده‌های تروریستی جهان بدل شود، در کمال ناباوری مختومه اعلام کردند.
به زعم تمام مدارک و شواهدی که از تروریست بودن این عده در دست است و به استناد خون 17هزار نفر شهیدی که از رئیس‌جمهور تا کاسب ساده توسط این‌ها به شهادت رسیده‌اند، یک سوال بزرگ در ذهن ایجاد می‌شود و آن اینکه دولت فرانسه با همه ادعایی که در مبارزه با تروریسم دارد، چرا بخشی از خاک کشورش را پناه‌گاهی برای تروریست‌های فراری‌ای قرار داده است که حتی اکنون هم دست از اقدامات خود برنمی‌دارند؟
و اگر به فرض محال، ایران به قاتلان مسلحی که هفته گذشته تعدادی از شهروندان این کشور را به رگبار گلوله بسته بودند، بلافاصله پناهندگی سیاسی می‌داد، مردم و دولت فرانسه از این اقدام ایران چه برداشتی می‌کردند؟
وحید درمنکی فراهانی