به گزارش مشرق، «جیمز فالوز» تحلیلگر نشریه «آتلانتیک» که یک دهه قبل در گزارشی تحت عنوان «آیا ایران هدف بعدی است؟»، امکان اقدام نظامی موفق علیه برنامه هسته‌ای ایران را با استناد به شبیه‌سازی‌های صورت‌گرفته رد کرده بود، روز سه‌شنبه در گزارش تازه‌ای، تصریح کرد ایران امروز بیش از گذشته در برابر اقدام نظامی، مقاوم است.
فالوز در ابتدای این یادداشت به مرور بخش‌هایی از گزارش یک دهه قبل خود پرداخته و نوشته است: «بیش از یک دهه از آن زمان گذشته است. از آن وقت تا الان، تنها اهرم ایران که تضعیف شده، این است که دیگر ده‌ها هزار نیروی نظامی ایالات متحده در نزدیکی ایران در عراق مستقر نیستند تا هدفی بالقوه برای ایران باشند. به غیر از این یک مورد، از دیگر جهات، ایران به اندازه 10 سال در محافظت از تأسیسات خود و بررسی گزینه‌های خود، پیش است.»
به نوشته آتلانتیک، «سم گاردینر» سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی آمریکا در سال 2004 پس از شبیه‌سازی‌ای که توسط او از حمله به ایران صورت گرفت، گفته بود: «بعد از تمام این اقدامات، من فقط دو جمله دارم که می‌خواهم به سیاستگذاران بگویم. شما برای حل مسائل ایران، هیچ راهکار نظامی‌ای ندارید. مجبورید دیپلماسی را به نتیجه برسانید.»
فالوز در ادامه با ابراز مخالفت نسبت به بخشی از یادداشت دیروز «جفری گلدبرگ» که گفته بود واشنگتن توان متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران از طریق نظامی را دارد (+)، نوشته است: «نه اسرائیل ظرفیت "متوقف کردن" ایران در رسیدن به سلاح هسته‌ای را دارد، نه ایالات متحده، دستکم در شرایطی که نخواهد وارد یک جنگ تمام عیار شود، چنین توانی دارد.»
وی می‌افزاید: «اهمیت این مسئله در چیست؟ به نظر من، در مذاکرات، خوب است که مقامات آمریکایی، از رئیس‌جمهور گرفته تا مقامات پائین‌تر، طوری رفتار کنند که گویی ممکن است حمله نظامی را به صورتی جدی بررسی کنند. هر زمان بحث ایران مطرح بوده است، هم «جورج دابلیو بوش» و هم باراک اوباما، دائما عنوان کرده‌اند که "همه گزینه‌ها روی میز است"، که این کار درستی است. اینکه باعث شوید، حریف در مورد تبعات برانگیختن شما، به فکر بیافتد، رویکردی زیرکانه است.»
در پایان این یادداشت آمده است: «این موضع تا زمانی در مذاکرات مفید است که از گول زدن ایرانی‌ها، به گول زدن خودمان تبدیل نشود. اینکه کاری کنیم سران ایران تصور کنند ایالات متحده، به حمله نظامی فکر می‌کند، ممکن است نتیجه‌بخش باشد. اما اگر واقعا به آن فکر شود، می‌تواند فاجعه به بار آورد.»