به گزارش مشرق، همانطور که از معنای نامش برمی‌آید، جاسم استقلالی‌ها بسیار حمله می‌کند! یک روز به داور، یک روز به بازیکن حریف و یک روز هم شاید به یک خبرنگار یا هوادار. "کرار" در زبان عربی به معنی "بسیار حمله‌کننده" یا "پی‌در‌پی حمله‌کننده" است.
این برای چندمین بار است که جاسم کرار عراقی در فوتبال ایران جنجال‌آفرینی می‌کند و کسی با او کاری ندارد. هنوز از خاطر فوتبال‌دوستان پاک نشده رفتاری که کرار با داور مسابقه تراکتورسازی با یکی از تیم‌های لیگ برتری داشت. کرار در آن بازی به صورت داور سیلی زد ولی محرومیت و مجازاتی که برایش در نظر گرفته شد آنقدر کافی نبود که او را ادب کند.
مساله البته ساده‌تر از این حرف‌هاست. وقتی برای آوردن کرار به ایران این همه پیگیری می‌شود و خواهش و تمنا، نتیجه‌اش این می‌شود که بازیکن عراقی لیگ برتر ایران به خود اجازه می‌دهد هر طور که دلش می‌خواهد رفتار کند. آیا نباید جلوی این طور رفتارها گرفته شود؟ آیا صحیح است که بازیکنی این طور به رای داور اعتراض کند و قصد مضروب کردن او را داشته باشد؟
کرار جاسم فعلا یک نمونه است. اگر با او آن طور که شایسته برخورد با یک متخلف است، رفتار نشود، در آینده نزدیک، دیگرانی هم در پوست کرار پنهان می‌شوند و همان رفتاری را بروز می‌دهند که او نشان می‌دهد.
کرار یک بار در تراکتورسازی با محرومیت سنگین جریمه شد. پس از آن و در دفعه اولی که به استقلال آمد به جز محرومیت‌های عادی ناشی از کارت زرد و قرمز، به دلیل نزاع و درگیری با مجتبی جباری از سوی باشگاه با محرومیت و جریمه روبرو شد. او سپس همراهی تیم ملی کشورش در جام ملت‌های آسیا را به همین دلایل از دست داد و این بار هم در استقلال پس از چندین بازی محروم بودن، بازنگشتن از مرخصی و ایجاد مشکل برای باشگاه، بار دیگر رفتار نامناسی انجام داد که مستحق جریمه و محریومت است.
فوتبال ایران آنقدر عیب و ایراد ساختاری و فنی دارد که به این راحتی نمی‌توان اصلاحش کرد اما حداقل جلوی این یکی را بگیرید! نباید اجازه داد که برخورد نامناسب با داور و اعتراض زننده و پرخاشگری در بین بازیکنان نهادینه شود. سر چشمه شاید گرفتن به بیل، چو پر شد نشاید گذشتن به پیل.
این برای چندمین بار است که جاسم کرار عراقی در فوتبال ایران جنجال‌آفرینی می‌کند و کسی با او کاری ندارد. هنوز از خاطر فوتبال‌دوستان پاک نشده رفتاری که کرار با داور مسابقه تراکتورسازی با یکی از تیم‌های لیگ برتری داشت. کرار در آن بازی به صورت داور سیلی زد ولی محرومیت و مجازاتی که برایش در نظر گرفته شد آنقدر کافی نبود که او را ادب کند.
مساله البته ساده‌تر از این حرف‌هاست. وقتی برای آوردن کرار به ایران این همه پیگیری می‌شود و خواهش و تمنا، نتیجه‌اش این می‌شود که بازیکن عراقی لیگ برتر ایران به خود اجازه می‌دهد هر طور که دلش می‌خواهد رفتار کند. آیا نباید جلوی این طور رفتارها گرفته شود؟ آیا صحیح است که بازیکنی این طور به رای داور اعتراض کند و قصد مضروب کردن او را داشته باشد؟
کرار جاسم فعلا یک نمونه است. اگر با او آن طور که شایسته برخورد با یک متخلف است، رفتار نشود، در آینده نزدیک، دیگرانی هم در پوست کرار پنهان می‌شوند و همان رفتاری را بروز می‌دهند که او نشان می‌دهد.
کرار یک بار در تراکتورسازی با محرومیت سنگین جریمه شد. پس از آن و در دفعه اولی که به استقلال آمد به جز محرومیت‌های عادی ناشی از کارت زرد و قرمز، به دلیل نزاع و درگیری با مجتبی جباری از سوی باشگاه با محرومیت و جریمه روبرو شد. او سپس همراهی تیم ملی کشورش در جام ملت‌های آسیا را به همین دلایل از دست داد و این بار هم در استقلال پس از چندین بازی محروم بودن، بازنگشتن از مرخصی و ایجاد مشکل برای باشگاه، بار دیگر رفتار نامناسی انجام داد که مستحق جریمه و محریومت است.
فوتبال ایران آنقدر عیب و ایراد ساختاری و فنی دارد که به این راحتی نمی‌توان اصلاحش کرد اما حداقل جلوی این یکی را بگیرید! نباید اجازه داد که برخورد نامناسب با داور و اعتراض زننده و پرخاشگری در بین بازیکنان نهادینه شود. سر چشمه شاید گرفتن به بیل، چو پر شد نشاید گذشتن به پیل.