هیلاری پس از ترک پست خود در وزارت خارجه آمریکا، در 10 ژوئن 2014 کتاب خاطراتش را تحت عنوان "انتخاب‌های سخت" منتشر کرد. این کتاب به موضوعاتی همچون کشته شدن اسامه بن‌لادن، سرنگونی رژیم قذافی در لیبی، خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان و عراق، انقلاب‌های عربی، سیاست‌های مرتبط با ایران و کره شمالی، افزایش قدرت چین و روابط با متحدان آمریکا می‌پردازد.
فصل بیست و چهارم کتاب به بیان خاطرات کلینتون با موضوع دیپلماسی در عصر مدرن می‌پردازد که این فصل، "سیاستمداری در قرن 21: دیپلماسی دیجیتال در جهانی به هم پیوسته" نام دارد. گروه بین‌الملل مشرق قصد دارد طی روزهای آتی متن کامل فصل مربوط به دیپلماسی دیجیتال در کتاب "انتخاب‌های سخت" را در چند شماره منتشر کند.
بخش اول این فصل را می‌توانید از این‌جا و بخش دوم را از این‌جا بخوانید.
هیلاری کلینتون در کنار کتاب تازه‌منتشرشده "انتخاب‌های سخت"
بخش سوم/فصل "سیاستمداری در قرن 21: دیپلماسی دیجیتال در جهانی به هم پیوسته"
امنیت ملی ما به شدت در خطر بود. تصمیم دشواری پیش رو داشتم. با این حال به نظرم حمایت از آزادی بیان و تشکل های مردمی در سراسر جهان ارزش خطر کردن را داشت. خلافکاران همواره راهی برای سوء استفاده از فناوری های جدید پیدا می کردند پس دلیلی نداشت که به این بهانه برنامه های خود را به تعویق بیندازیم. من چراغ سبز را به همکارانم نشان دادم.
بدین ترتیب، گروه کار خود را آغاز نمود. تا سال 2011 و زمان بازدید من از لیتوانی، دولت آمریکا بیش از 45 میلیون دلار برای حفظ امنیت معترضان در فضای مجازی و آموزش پنج هزار نفر از فعالان مدنی هزینه کرد. این افراد که خود از کشورهای مختلف آمده بودند توانستند هزاران تن دیگر را آموزش دهند.
همچنین به منظور ساخت اپلیکیشن ها و ابزارهای جدید با متخصصان و طراحان همکاری هایی داشتیم. یکی از این ابزارها، دکمه ای بود که بر روی گوشی های تلفن همراه تعبیه می شد و به معترضان این امکان را می داد که در صورت دستگیری توسط نیروهای دولتی، با فشردن این دکمه به دوستان خود موضوع را اطلاع دهند. به علاوه با استفاده از این دکمه بلافاصله تمامی شماره تلفن های موجود در تلفن همراه حذف می شد.
باید گفت استفاده از فناوری های نوین بخشی از تلاش وزارت امور خارجه و سیاست های خارجی دولت آمریکا بود که با هدف همسو شدن با مقتضیات قرن 21 صورت گرفته بود. پیش از حضورم در وزارت خارجه در نشریه "امور خارجه" مقاله ای به قلم "آنه ماری اسلاتر" با عنوان "یک گام به جلو: قدرت آمریکا در قرن اینترنت" خواندم.
نویسنده که خود رئیس دانشکده روابط عمومی و بین الملل "وودرو ویلسون" پرینستون بود در این مقاله به تشریح ساختار اینترنت پرداخته بود. به گفته او در قرن حاضر، اینترنت با تمامی ابعاد زندگی ما از ارتباطات و تجارت گرفته تا جنگ ها در هم تنیده شده است.
اسلاتر معتقد است در چنین جهان در هم پیچیده ای، جوامع بین‌المللی و قائل به تنوع به طرز قابل توجهی موفق تر از جوامع تک‌بعدی و بسته عمل می کنند. در واقع آنها بهره بیشتری از شبکه های در حال رشد فرهنگی، تجاری و فناوری می برند و می توانند بر روی فرصت هایی که این پیوند جهانی در اختیار آنها قرار می دهد، سرمایه گذاری کنند. به همین دلیل وجود تنوع فرهنگی، خلاقیت و ارتباط با دنیا در آمریکا یک مزیت بزرگ به شمار می رود.
کلینتون در کنار آنه ماری اسلاتر مدیر وقت سیاستگذاری وزیر خارجه
بنا بر آمار، حدود 55 میلیون نفر از جمعیت آمریکا در سال 2009 را مهاجران یا فرزندان آنها تشکیل می دادند. این افراد که نسل اول یا دوم آمریکایی ها هستند نه تنها می توانند ما را به سرزمین مادری خود پیوند دهند بلکه از لحاظ فرهنگی، اقتصادی و سیاسی نیز برای آمریکا ارزشمند هستند. حضور مهاجران در آمریکا سبب شده است تا ما همچنان جمعیت جوان و پویایی داشته باشیم در حالیکه بسیاری از رقبای ما با معضل پیری جمعیت مواجه هستند.
روسیه یکی از این کشورهاست که به گفته رئیس جمهور آن، ولادیمیر پوتین، دچار "بحران جمعیت" شده است. اعمال سیاست "تک فرزندی" در چین نیز این کشور را از لحاظ جمعیتی در سراشیبی قرار داده است. از این رو، امیدوارم اصلاحات مربوط به قوانین مهاجرت که در سال 2013 با توافق هر دو حزب به تصویب سنا رسید، بتواند مورد تایید دولت نیز قرار بگیرد.
با تمام احترامی که برای روش های سنتی حفظ قدرت قائلم، باید بگویم با آنه ماری در رابطه با مزیت رقابتی آمریکا در جهان به هم پیوسته امروز کاملا موافق هستم. به همین دلیل از او دعوت کردم تا پرینستون را ترک کرده و در وزارت امور خارجه به ما بپیوندد. چرا که وزارت امور خارجه مسئول سیاست گذاری ها و اتاق فکر داخلی ما به شمار می رفت.
آنه ماری با حضورش در وزارت خارجه به ما و آژانس توسعه بین المللی آمریکا (USAID) کمک کرد تا گزارش چهارسالانه دیپلماسی و توسعه را به طور کامل مورد بازبینی قرار دهیم. این کار بر مبنای گزارش چهارسالانه وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، صورت پذیرفت.
زمانی که عضو کمیته نیروهای مسلح سنا بودم با مفاد این گزارش آشنا شدم که هدف آن تشریح چگونگی استفاده هوشمندانه از توان و قابلیت های کشور بود. موضوعی که من آن را "سیاستمداری در قرن 21" می نامم. بهره گیری از فناوری های نوین، شبکه های خارج از کشور و همکاری بخش دولتی و خصوصی بخشی از این سیاستگذاری ها است که می تواند در آینده ای نه چندان دور ما را فراتر از دیپلماسی سنتی، به ویژه در حوزه اقتصاد و انرژی، سوق دهد. در همین راستا، روابط عمومی وزارت امور خارجه با راه اندازی یک واحد دیجیتال در تلاش است تا از طریق توئیتر، فیس بوک، فلیکر، تامبلر و گوگل پلاس پیام ما را به افراد بیشتری برساند.
تا سال 2013 بیش از 2.6 میلیون نفر از کاربران توئیتر حدود 301 اطلاعیه رسمی ما در این شبکه اجتماعی را مشاهده نمودند که به یازده زبان دنیا از جمله عربی، چینی، فارسی، روسی، ترکی و اردو منتشر شده بود. من همواره به دیپلمات های حاضر در سفارتخانه های آمریکا در کشورهای مختلف توصیه کرده ام که از به روز رسانی صفحات فیس بوک و توئیتر خود غافل نشوند، در برنامه های تلویزیونی آن کشور حاضر شوند و به اشکال گوناگون در فعالیت های اجتماعی شرکت داشته باشند. نکته مهم این است که من از آنها خواسته ام تا به آنچه در آن کشورها به گوش مردم می رسد، به ویژه در شبکه های اجتماعی، توجه بکنند.
صفحه توئیتر وزارت خارجه آمریکا (در حال حاضر)
هنگامی که الزامات امنیتی، ارتباط با شهروندان کشورهای دیگر را محدود می کند، از رسانه های اجتماعی می توان به منظور ارتباط مستقیم با مردم، حتی در جوامع بسته، استفاده کرد. در حال حاضر بیش از 2 میلیارد نفر در سراسر جهان به اینترنت دسترسی دارند. این رقم حدود یک سوم جمعیت جهان را تشکیل می دهد.
در قرن 21، اینترنت به یک فضای عمومی در جهان تبدیل شده است و نقشی مشابه میدان شهر، کلاس درس، بازار و کافی شاپ ها در جوامع سنتی ایفا می کند. بنابراین، دیپلمات های آمریکایی نباید از چنین فضایی به دور باشند.
هنگامی که "مایک مک فاول" استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد و کارشناس مسائل روسیه در شورای امنیت ملی به عنوان سفیر جدید دولت آمریکا در حال اعزام به مسکو بود، از او خواستم تا راه های جدیدی پیدا کند تا از طریق آن بتوانیم به دور از محدودیت های اعمال شده از سوی دولت روسیه، به طور مستقیم با شهروندان این کشور گفتگو کنیم.
من به او گفتم: "مایک، سه چیز را فراموش نکن؛ قوی باش، با خارج از جمع نخبگان ارتباط داشته باش و در بکارگیری هر نوع فناوری که می تواند به تو کمک کند تا به مردم دسترسی داشته باشی، تردید نکن." چندی بعد، مایک دریافت که از سوی رسانه های وابسته به کاخ کرملین کنترل می شود. به همین دلیل یک شب از طریق یک خط باز با او صحبت کردم و به گونه ای که سرویس های جاسوسی روسی متوجه شوند گفتم که او کار درستی انجام می دهد.