کد خبر 397254
تاریخ انتشار: ۲۰ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۷:۰۶

شاید خیلی از ما «نپال» را به عنوان کشوری برای ماجراجویی و هیجان بشناسیم. در تبلیغات تورهای مسافرتی دائم در مورد ماجراجویی در کشور نپال، گشتن به دنبال آخرین بازمانده‌های کرگدن تک شاخ، فیل‌سواری، گشت و تماشای حیات‌وحش و پرندگان در جنگل‌های چیتوان، رفتینگ (قایقرانی) در رودخانه وحشی، تماشای مناظر بکر و رویایی، بازدید از جاذبه‌های شهر کاتماندو و قصرها و معبدهای قدیمی، محله تامل، دیدار از شهر زیبای پوخارا و مناظر دریاچه فیوا، پیاده‌روی در مسیر کوه آناپورنا، آبشار دیویس و ... صحبت می‌شود و همه خیال می‌کنیم این کشور مملو از زیبایی است. اما نپال هم همانند دیگر مسایل زندگی، روی دیگری نیز دارد: فقر و زاغه‌نشینی و مناظر ناراحت‌کننده.

به گزارش مشرق،کشور نِپال در شمال هندوستان قرار دارد و پایتخت آن کاتماندو است. جمعیت نپال حدود ۲۷ میلیون نفر و زبان رسمی آن نپالی است. واحد پول این کشور نیز روپیه نپال است. جاذبه‌های طبیعی این کشور حرف ندارند و شاید دلیل آن قرار گرفتن کشور روی رشته‌کوه‌های هیمالیا باشد. جالب است بدانید هشت قله از ۱۴ قله بلند جهان در نپال قرار دارند و یکی از آن‌ها بلندترین کوه جهان یعنی قله اورست است.
نپال تنها کشور در جهان است که پرچم آن به شکل مستطیل نیست، و از دو مثلث بر روی هم تشکیل شده‌است.
نپال یکی از کم‌توسعه‌یافته‌ترین کشورهای جهان است و بیشتر نیروی کار آن به کشاورزی معیشتی اشتغال دارد. کشت‌های عمده، برنج و لوبیا و ذرت است. از زمان پایان جنگ داخلی در نپال در سال ۲۰۰۶ میلادی، زندگی مردم عادی این کشور سخت‌تر شده‌است و بسیاری از آنها به امکانات اولیه‌ای مثل برق و آب هم دسترسی ندارند.
یک موضوع عجیب که در نپال رواج دارد این است که کودکان دختر تا سن 16 سالگی به عنوان خدا و الهه زندگی پرستش می‌شوند که به آنها در نپال کماری به معنای ویرجین یا باکره گفته می‌شود و نمادی از تقدس و پاکی محسوب می‌شوند اما زمانی که به سن بلوغ برسند دیگر نه تقدس دارد و نه پاک محسوب می‌شود.
{$sepehr_album_24241}
منبع: Footofan.ir