محمود گبرلو در برنامه 22 اسفندماه با بیان اینکه روزهای پایانی سال 93 را می گذرانیم بیان کرد: هدف هفت ارتقای سینمای ایران و تعامل میان اهالی سینما است.

در قاب ماندگار دیگری از آخرین برنامه هفت در سال 93، علی نصیریان هنرمند فاخر سینمای ایران در جایگاه مهمان ویژه قرار گرفت.

علی نصیریان در این گفت وگو در خصوص حس و حال این روزهای خود گفت: اگرچه به لحاظ جسمی توانایی سال های گذشته را ندارم اما به لحاظ درونی آن شوق و عشق و توجه را نسبت به کار خود دارم.

وی گفت: در طول این سال ها آنچه انگیزه من برای کار بوده است شوق درونی و علاقه ای بوده است که نسبت به این کار داشته ام.

این بازیگر درخصوص راز ماندگاری بیان کرد: ماندگاری به تداوم و پشتکار و توجه داشتن بستگی دارد و هنرمند باید به طور مرتب در جریان  مسائل روز باشد و دائم مطالعه کند و کار ما به عنوان یک هنرمند همین است. اما وجه اجرایی کار یک هنرمند نیز به تمرین و ممارست او بستگی دارد.

نصیریان آغاز کار خود را تئاتر بیان کرد و گفت: تئاتری که ما در ابتدای کار شروع کردیم بر اساس تئاتری که  در آن زمان معمول بود، نبود. بلکه یک نوع تئاتر جدیدتری بود که به لحاظ سبک بازیگری از دوره رمانتیک به دوره مدرن انتقال یافته بود و یکسری مبانی جدید تری را رقم می زد.

این بازیگر در خصوص حضور مستقل از تئاتر و ورود ناگهانی به سینما گفت: فکر نمی کنم اشکالی داشته باشد که مستقل و جدای از تئاتر وارد سینما شود. سوای بحث فیزیک که باید یک بازیگر داشته باشد ورک شاپ ها و کارهایی که در نوع بازیگری دیده اند خود می تواند موثر باشد اما به لحاظ شخصیت پردازی کاراکتر و مبانی این چنینی، بازیگر در تئاتر پخته می شود.

وی در پاسخ به اینکه که رفاقت میان بازیگران چقدر به کارشان کمک می کند گفت: میان گروه های بازیگر رفاقت و دوستی خیلی مهم است. نوع پارتنر و آشنایی و رفاقتی که پیش از بازی میان گروه وجود دارد خود می تواند خیلی به کار کمک کند. چرا که به هر حال بیشترین وقت ما با همکاران سپری می شود.

نصیریان در بیان ارتقای دانش فکری خود گفت: یکی از کارهایی که می توان با آن موجب ارتقای دانش فکری خود شد استفاده کردن از برخورد با آدم ها است. برای نمونه برخی آفراد بودند که فرهیخته بودند و یا در فرنگ تحصیل کرده بودند بنابراین چیزهایی که بیان می کردند برای ما نو بود و سرنخ حساب می شد که در ادامه به دنبال آن می رفتیم و آنها را پیدا می کردیم. اما خود آموزی را به جوانان توصیه می کنم. چراکه یک بخش عمده کار ما سوای تحصیل و مبانی، خود آموزی است. به هر صورت سکوی پرتاب ما فرهنگ است.

این بازیگر در بخش دیگری از صحبت های خود درباره وضعیت فیلمنامه در سینمای ایران گفت: برای پرداختن به این امر باید به نمایشنامه نویسی برگردیم. چرا که در نمایشنامه نویسی هم تاریخ دوری نداریم. ما نسبت به کشورهای اروپایی زمان زیادی را از نگارش اولین نمایشنامه ها پشت سر نمی گذاریم و در متن ضعف داریم که باید روی آن کار شود. روش قصه گویی نیز تغییر کرده است و خیلی حرف ها نیز عوض شده است. در نتیجه بیشتر باید تلاش کنیم و البته که ممیزی نیز موضوع دیگری در این میان است. در قبال محدودیت هایی که در کار قائل می شوند باید جایگزین هایی نیز وجود داشته باشد تا بتواند سینما را مستقل نگاه دارد.

اما در بخش دیگری از این مسعود جعفری جوزانی در کنار بازیگر خود در فیلم ایران برگر، علی نصیریان حاضر شد.

جعفری جوزانی در خصوص خصوصیات اخلاقی نصیریان گفت: نصیریان، انسان بزرگ و هنرمند ویژه ای که ای کاش از لحاظ اخلاق و نظم، دیگران شبیه ایشان باشند. چرا که امتیاز بزرگی است و چنین افرادی استثنایی هستند و همین طور علاقه و عشقی که به کار دارند از دیگر نکات قابل توجه است.

وی در ادامه درباره فیلم «ایران برگر» گفت: ابتدا زمانی که داستان معاصر را میخواندم متوجه شدم که در یک جاهایی، این داستان از تراژدی گذشته و به کمدی رسیده است. به هر حال تاریخ در حال تکرار است. محافظت نکردن از رای ها و قول هایی که در ابتدا داده می شود که در نهایت نیز نمی توانند آنها را انجام دهند کمدی است و تحت شرایطی برای رای آوردن به نوعی جوگیر می شود.

این کارگردان با بیان اینکه قصه این فیلم بر اساس این فکر شکل گرفت که حرف های تلخ و تراژدی راباید با زبان طنز گفت ادامه داد: در این اکران نوروزی آرزوی من این است که هر ایرانی این فیلم را دو بار ببیند یک بار با خیال راحت و یک بار هم به آن بیندیشد چرا که این فیلم بهترین اثر سینمایی است که من ساخته ام.

اما در سکانس دیگری از برنامه هفت کمال تبریزی، کارگردان فیلم در حال اکران «طعم شیرین خیال» مهمان برنامه هفت بود.

کمال تبریزی در این گفت وگو درپاسخ به اینکه اکثر فیلم هایش حاشیه ساز بوده اند و این فیلم به نظر می رسد که این گونه نیست بیان کرد: یک کوچولو خود برای این فیلم حاشیه درست کرده ام (با خنده) و آن هم اعتراض به شورای پروانه نمایش بود که دو نمونه از دیالوگ های فیلم را تشخیص دادند که نباید باشد.

وی در خصوص پرداخت به موضوع محیط زیست در فیلم اخیر خود گفت: فکر می کنم برای ساخت چنین آثاری دیر هم شده باشد و زودتر از این ها باید به این مسئله وارد می شدیم چرا که جز موضوعات روز هستند و جلوتر از این زمان سینما باید به فکر آن می بود.

این کارگردان ادامه داد: ایده اولیه این کار مربوط به محمدعلی حسین نژاد بود که خود تهیه کننده کار است و زمانی که فیلمنامه را خواندم همین که بحث انرژی های نو بود برایم جذاب به نظر رسید.

وی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت:  برای مسائل زیست محیطی و چگونگی زیست در طبیعت نیاز به مشاوره های متعدد داشتیم  والبته که خانم ثمینی نیز برای بازنویسی خود به کرمان سفر داشتند و این فیلم در عین حال که قصه ای جذاب و سرگرم کننده است ولی نکات اصلی در ارتباط با محیط زیست را مطرح می کند که دانستن آنها جز واجبات است.

تبریزی اظهار کرد: این فیلم می تواند تاثیر خوبی بر مردم داشته باشد و به نکاتی اشاره می کند که با رفتاری ساده می توانیم از یک فاجعه ناگوار جلوگیری کنیم.

اما آخرین بخش از آخرین برنامه هفت در سال 93 به میزگردی در خصوص تحلیل سینمای ایران در سال 93 با حضور مهدی کرم پور و احمد طالبی نژاد اختصاص داشت.

احمدطالبی نژاد در این میزگرد در خصوص افزایش نسبی مخاطبان در سال 93 بیان کرد: آماری که بدست آمده است امیدوار کننده است اما خوشحال کننده نیست. به هر صورت 70 فیلم اکران شد و اتفاقی که در این میان افتاد این بود که شهر موش ها با فروشی حدود 13 میلیارد سقف فروش را بالا برده است که چیز استثنایی است و دلیل این فروش هم به خاطره جمعی و خوش ساخت بودن فیلم و نیاز جامعه به شادی بر می گردد و اما برخی فیلم های دیگر که نصف فروش شهر موش ها را داشته اند. این ها رقم های خوبی است اما واقعیت امر این است که در حال حاضر دو میلیون و صد نفر فیلم ها را تما شا کرده اند که در مقایسه با فیلمی در دهه 60 که حدود سه میلیون تماشاچی داشت متوجه می شویم که فروش بالا رفته است اما تعداد تماشا گر چندان رشدی نکرده است.

وی گفت: یکی از چیزهایی که به اقتصاد ایران ضربه زده است و هم تهیه کننده و فیلمساز و هم مسئولین مقصر هستند فیلم هایی است که با وجود اینکه اکران آنها تمام نشده است سر از سینمای خانگی در می آورند که یکی از سیاست های غلطی است که باید جلوی آن گرفته شود.

مهدی کرم پور نیز در ادامه صحبت های طالبی نژاد در بیان دیدگاه خود اظهار کرد: سال گذشته از لحاظ اکران سال موفقی بود و شورای صنفی نمایش خوب عمل کردند اما ما با یک مشکل اصلی مواجه ایم و در هیچ زمینه ای هیچ استراتژی درستی نداریم و البته در این خصوص بحث من مدیریتی است. امروزه مکان های سینما تغییر کرده است و ده نمونه موقعیت جغرافیایی در تهران هستند که وضعیت سینما را پیش می برد و اگر این 10 موقعیت به 20 نمونه تبدیل شود فروش صدرصدی رشد پیدا می کند. به واقع می توانیم ببینیم که با ساخت پردیس کوروش ما در فروش افزایش داشته ایم. بنابراین ما در ابتدا احتیاج داریم که در نظر بگیریم که برای تهیه کننده و فیلمساز چه زیرساخت هایی را ساخته ایم و بعد کارهای دیگر را انجام دهیم.

طالبی نژاد در بخش دیگری از صحبت های خود اشاره داشت: دولت بیش از حد در همه زمینه های سینما دخالت می کند. باید ببینیم چند درصد تهیه کننده فیلم هایشان کاملا مستقل است و به اصطلاح دستشان در جیب خودشان است. به هر صورت بخش عمده ای از یک جایی و یک نهادی پشتیبانی می شود.