گروه بین‌الملل مشرق- امروز 25 اسفند مصادف با 16 مارس، دوازدهمین سالگرد شهادت "راشل کوری" دختر 23 ساله آمریکایی است که در راه دفاع از حقوق مردم فلسطین کشته شد. ستاد پاسداشت شهدای نهضت جهانی اسلام، به منظور احترام به این شهید آمریکایی، اقدام به نصب سنگ قبری نمادین در بهشت زهرای تهران کرده است. این سنگ قبر، در کنار سنگ قبر نمادین بزرگانی مانند شهید عماد مغنیه، شهید خالد اسلامبولی و شهید یحیی عیاش، قرار دارد.
- 12 شهید بین‌المللی نهضت جهانی اسلام در بهشت زهرا سنگ قبر نمادین دارند
- این سنگ قبرها نشان پیوستگی خون شهدای ایران با نهضت جهانی اسلام است
- به عقیده شهید مطهری، هر کس با هر مذهبی در دفاع از فلسطین کشته شود، شهید است
- راشل کوری یک آزاده مسیحی بود که درد فلسطینی‌ها را با گوشت و پوست درک کرد
- دلیل تعلل در پاسداشت شهدای بین‌المللی، بی‌اطلاعی دولت از روش تعامل با نهادهای مردمی است
- تجلیل از شهدای نهضت جهانی اسلام، موجب روحیه گرفتن هم‌پیمانان بین‌المللی ما می‌شود
- روحیه دادن به سربازان و مجاهدان نهضت جهانی اسلام از وظایف واجب انقلاب اسلامی است
خبرنگار بین‌الملل مشرق در این خصوص با "محمد محمدی" سخنگوی ستاد پاسداشت شهدای نهضت جهانی اسلام گفتگو کرده است. متن مصاحبه مشرق با آقای محمدی به شرح زیر است.
سؤال:: ظاهرا قطعه‌ای در بهشت زهرا وجود دارد و سنگ قبرهای نمادینی از شهدای نهضت جهانی اسلام در آن نصب شده است. این قطعه از چه زمانی به وجود آمده است و در کدام بخش بهشت زهرا واقع شده است؟
سابقه نصب سنگ یادبود برای شهدای نهضت اسلام به سال 61 برمی‌گردد، سنگ قبر نمادین شهید خالد اسلامبولی در جوار مزار دکتر بهشتی نصب شد، شهید بعدی، شهید "سلیمان خاطر" بود که همان نزدیک خالد اسلامبولی، سنگ قبر یادبود او نصب گردید. اوایل دهه 70 در پروژه نوسازی و تعمیر بنای یادبود 72 تن، این سنگ‌ها در آن مکان حذف شدند.
به نظر من، قصد و غرضی هم در کار نبود. فقط به دلیل این‌که کسی پیگیری نکرد و به دنبال آن نبود، این سنگ‌ها از آن منطقه حذف شدند. تا این‌که در سال 82 مجدداً با نصب سنگ نمادین مزار شهید اسلامبولی در قطعه‌ای بین خانه شهید و قطعه 26 بهشت زهرا، این عمل بار دیگر آغاز شد، دوباره شاهد سنگ نمادین این شهیدان نهضت جهانی اسلام بودیم که به مناسبت‌های مختلف به این تعداد اضافه شدند.
در حال حاضر 12 نفر از شهدای نهضت جهانی اسلام با ملیت‌های مختلف فلسطینی، مصری، لبنانی، حتی یک شهید ایرانی که در دفاع از مقدسات در نجف اشرف به شهادت رسید و پیکرش به ایران برنگشته است، در بین این سنگ قبرهای نمادین دیده می‌شود. این‌ها نمایشی است از پیوستگی خون شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس با شهدای نهضت جهانی اسلام.
آرمان فلسطین یک آرمان اسلامی-انسانی است و هیچ انسان آزاده‌ای وجود ندارد، که نتواند این آرمان را درک کند و لزوم تلاش برای رفع مشکلات یک ملت را درک نکند. راشل کوری یک دختر آمریکایی آزادمنش با "مذهب" مسیحی بود، که به فلسطین اشغالی رفت و درد این مردم را با گوشت و پوست خود درک کرد و در توان و اندازه خود، تلاش کرد که با آن‌ها ابراز همراهی و همیاری بکند، که متأسفانه در این مسیر قربانی تجاوز کورکورانه رژیم صهیونستی شد و جان خودش را در این مسیر از دست داد.
به قرائت استاد شهید دکتر مرتضی مطهری، هر کس با هر مذهبی در دفاع از فلسطین کشته شود، شهید محسوب می‌شود. ایشان هم در همین چارچوپ تعریف می‌شود و از نظر ما شهید آرمان رهایی مردم مظلوم فلسطین از قید اشغالگران صهیونیستی است.
سؤال:: یک خیابان هم در ایران بالأخره بعد از چند سال به نام ایشان تعلق گرفت. چرا در کشورمان اختصاص سنگ قبر یا بنای یادبود برای چنین شهدایی، سخت است و زمان می‌برد؟
علتش این است که معمولاً حرکت‌های مردم‌نهاد، نوتجربه و نوظهور هستند و نهادهای دولتی، راه تعامل صحیح را با نهادهای مردمی نمی‌دانند. ممکن است تمایل زیادی برای همکاری وجود داشته باشد، اما راه کاری برای آن تعریف نشده است، زیرا تازه حدود یک دهه است که چنین نهاد‌هایی مشغول به فعالیت جدی هستند.
کوچه‌ای هم در تهران حوالی میدان آرژانتین، که معمولاً اسم و یادبود شهدای نهضت جهانی اسلام را آن‌جا می‌گذارند، به نماد یادبود راشل کوری تعلق گرفت، که البته این اتفاق نیز دیرهنگام بود و در آن تعلل شد. علت تعلل هم همین عدم ارائه راه‌کار مناسب و آزمایش‌شده برای نهادهای دولتی مانند شورای شهر و متولیان امر شهرداری، با نهادهای مردمی است که در تعامل با هم‌دیگر از این اتفاقات و جریان‌ها عقب نیفتند.
سؤال:: بعضی‌ها می‌گویند خود ما این‌قدر شهید داریم، این همه آدم‌های بزرگ داریم؛ چه لزومی دارد که برای شهدای کشورهای دیگر سنگ یادبود نصب کنیم.
این‌که خودمان شهید زیاد داریم و باید به آن‌ها احترام بگذاریم، نافی این نیست که سایر شهدایی که با اعتقاد به درستی انقلاب اسلامی و با اعتقاد به الگو بودن انقلاب اسلامی، جهاد کردند و جان خود را در این مسیر فدا کردند، از آن‌ها یاد و تقدیری نشود. فایده آن، روحیه دادن به هم‌پیمانان بین‌المللی ماست.
امروزه در گوشه و کنار دنیا، قدرت‌های بزرگ هم به دنبال هم‌پیمان هستند. حتی قدرت‌های شیطانی مانند آمریکا و انگلستان و اسرائیل و فرانسه. این‌ها همه به دنبال یاور و هم‌پیمان هستند. ما هم از ابتدای انقلاب اسلامی به عنوان قدرت معنوی در دنیا، داعیه جذب هم‌پیمان داشتیم و این هم‌پیمان‌ها در خیلی از اوقات دارند در کنار ما و دوش به دوش ما مبارزه می‌کنند.
همان‌طور که در حال حاضر شاهد آن هستید، مجاهدان در کشور سوریه به عنوان بهترین جلوه مبارزه معتقدان به انقلاب اسلامی، هم‌دوش سربازان انقلاب اسلامی فعالیت می‌کنند. روحیه دادن به این سربازان و مجاهدان از وظایف واجب انقلاب اسلامی است. این‌ها باید بدانند که ما مراقب آن‌ها هستیم شاید کار زیادی از دستمان برنیاید، ولی دل‌ها و اعتقادات ما با آن‌هاست و پیوستگی دل‌ها منجر به اقدامات و کارهای بزرگی می‌شود.
اگر ما شهید زیاد دادیم، از شهیدان خود به خوبی هم تجلیل می‌کنیم. گمان نکنم 10 قطعه سنگ یا اصلاً 50 قطعه در مقابل 30 هزار شهید، عدد قابل‌توجهی باشد. به نظر من، این‌طور سوالها را کسانی طراحی می‌کنند که اعتقادی به شهدای خودمان نیز ندارند. این را در نظر نمی‌گیرند که معمولاً این شهیدان نهضت جهانی اسلام، در کشورهایشان به دلیل رژیم‌های حاکم در آن کشورها، تقدیری از آن‌ها نمی گردد و بهایی به آن‌ها داده نمی‌شود.