نتانیاهو، بی بی یاغی
بنیامین نتانیاهو که در سرزمین های اشغالی به بی بی معروف است، همچون بسیاری از رهبران این رژیم از ارتش به قدرت رسیده و نقش های متفاوتی همچون خدمت در ارتش، سفیر سازمان ملل، کارمند وزارتخانه های مختلف، عضویت در کنیست، رهبری لیکود و سرانجام سه دوره نخست وزیری را تجربه کرده است. نتانیاهو در سال ۱۹۶۷ به یگان تکاوری فوق ویژه ارتش به نام سایرت متکل پیوست و در دو جنگ شش روزه و یوم کیپور حضور داشته است. در سال ۱۹۸۲ نتانیاهو به عنوان سفیر رژیم صهیونیستی در آمریکا منصوب شد و از سالهای ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ نیز به عنوان سفیر در سازمان ملل حضور یافت و به دلیل دفاع از مواضع این رژیم در محافل بین المللی مشهور شد.
او به دلیل تبحر در سخنوری، در جنگ خلیج فارس به عنوان سخنگوی اصلی اسرائیل در رسانه های بین المللی مواضع این رژیم را تشریح می کرد. در سال ۱۹۹۳ به رهبری حزب لیکود رسید و در سال ۱۹۹۶ برای اولین بار به نخست وزیری دست یافت. او با این که در این دوره سیاست مسالمت آمیزی در قبال تشکیلات خودگردان نداشت، اما در سال ۱۹۹۷ با عقب نشینی از بخش عمده ای از شهر الخلیل موافقت نشان داد. از سال ۲۰۰۹ تاکنون وی برای دومین و سومین بار به نخست وزیری رسید و کوشید با خلع سلاح کردن گروه های فلسطینی، آنها را برای پذیرش حاکمیت اسرائیل تحت فشار قرار دهد. در این دوره نتانیاهو به دلیل تسریع شهرک سازی در کرانه باختری، روابط پر تنشی با آمریکا و اروپا داشته است. در خصوص موضوع هسته ای ایران نیز وی از سرسخت ترین مخالفان این پرونده بوده است.
شیطان در لباس لیونی
لیونی از مرموزترین چهره های رژیم صهیونیستی، که در سطوح مختلف اطلاعاتی و اجرایی فعالیت کرده است. وی پس از "گلداماير"سياست‌مدار نام‌دار صهيونيستي که در سال‌هاي ۱۹۷۴-۱۹۶۴ سمت نخست‌وزيري رژیم صهیونیستی را بر عهده داشت، دومين زني است که در سطوح بالاي سياسي اين رژيم ايفاي نقش مي‌کند.
ايتان پدر او، فرماندهي دفتر عمليات سازمان تروريستي اتزل را به عهده داشت. اتزل که مستقيماً زير نظر"مناخيم‌بگين" نخست‌وزير پيشين صهيونيست‌ها اداره مي‌شد، مسئول قتل و کشتار شهروندان فلسطيني بود.
مادر ليوني نيز رهبري يکي از واحدهاي افراطي سازمان ايرگون که توسط مناخيم بگين، پايه‌گذاري شده بود را بر عهده داشت. علاقه و اشتياق والدين ليوني به اهداف صهيونيست‌هاي افراطي به حدي بود که دقيقاً ۱۵ مي ۱۹۴۸ يعني روز تشکيل دولت اسراييل را روز ازدواج خود قرار دادند. ليوني پس از پايان خدمت سربازي در ابتداي دهه ۱۹۸۰، وارد سازمان موساد شد و به دليل همکاري گسترده با موساد، به "شکارچي تروريست‌ها" ملقب شده است. او به دليل فشارهاي زياد در سال ۱۹۸۳ مجبور به استعفا و خروج از موساد شد.
وي در سال ۱۹۹۹ به عنوان اولين نفر از حزب ليکود به پارلمان اسراييل راه يافت. علاوه بر اين، هنگامي که"آريل شارون" رهبر ليکود در جولاي۲۰۰۱ نخست‌وزير شد، وی را به عنوان وزير همکاري‌هاي منطقه‌اي برگزيد و پس از آن او موقعيت‌هاي مختلفي را در کابينه بر عهده گرفت.
در نوامبر ۲۰۰۵ ليوني به همراه شارون و "اولمرت" به حزب جديد کاديما پيوست. در انتخابات پارلماني سال ۲۰۰۶، وي به عنوان سومين نفر از ليست کاديما برگزيده شد و موفقيت او تأثير بسزايي در تثبيت حزب متبوعش داشت.
در مِي۲۰۰۶ و در سي‌ويکمين دولت اسراييل، ليوني به عنوان وزير امورخارجه، عِنان سياست‌خارجي این رژیم را در دست گرفت و پس از آن نيز با حفظ سِمت به عنوان معاون ايهود اولمرت، نخست‌وزير دولت اسراييل منصوب شد. وی همچنین طی سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ به عنوان وزیر خارجه این رژیم نیز ایفای نقش کرده است.
اسحاق هرتزوگ، سرسخت ترین مخالف نتانیاهو
حییم هرتزوگ پدر وی در جوانی به عضویت گروه هاگانا در آمد و در جنگ های اعراب و اسراییل نیز شرکت داشت. او از چهره های برجسته نظامی بود که نهایتاً با درجه سرلشگری بازنشسته شد. وی طی سالهای ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۳ رئیس جمهور اسرائیل بود و چندین دوره حضور در کنست را نیز در کارنامه خود ثبت کرده است.
اسحاق هرتزوگ نیز به عنوان رهبر حزب کارگر پیشتر وزیر رفاه و خدمات اجتماعی، وزیر امور یهودیان خارج از اسراییل، وزیر مسکن و ساختمان و وزیر گردشگری بوده است و به لحاظ سیاسی از سرسخت ترین مخالفان و منتقدان نتانیاهو به شمار می رود.
یائیر لاپید، شگفتی ساز اخراجی