به گزارش مشرق، علی معلم دامغانی رئیس فرهنگستان علوم در آستانه ایام فاطمیه عنوان کرد: نیستی اصل هستی است، جایگاهی که اگر هر کس بدان دست یابد به رشد می‌رسد، کودک نیز در نیستی خلق می‌شود و سپس به هستی می‌رسد، می‌بالد و ابو علی سینا و فارابی رشد می‌کند، بالاتر از آن شاید در این روزگار که هستی کاذب گریبان ما را گرفته است دعوت به نیستی دعوت خوبی نباشد، چرا که نیستی را ما در دایره مرگ و زندگی تجربه می‌کنیم، وقتی متوجه نیستیم به قدری که مرگ ما مجبور می‌کند، زندگی هم اجبار است. البته گاهی ما هوس می‌کنیم که بمیریم ولی مجبوریم که زندگی کنیم، حتی اگر در تخت بیمارستان شکنجه هم شویم، اگر اعتقاد به آسمان داشته باشیم دست به خودکشی نمی‌زنیم.

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: درباره ذات حضرت زهر (س) و حضرت امیر(ع) ادبیات ما طاقت گفتن و شنیدن ندارد، علی(ع) مردی مردانه و حکیم بود و کمالاتش نسبت به آنچه مربوط به انسان‌هاست بسیار والاست، این دو بزرگوار پیوسته حق خدا را بجا آورده‌اند، همین مایه موجودیت ارزشمند و گرامیت آنهاست، آن هم در عصری که ذات رسول الله(ص) وجود داشت و از آن بالاتر دختری که به عظمت «ام ابیها» نامیده شده بود، اگر انسان یتیم باشد، اما دختر مهربانی داشته باشد کمبودهایش رفع می‌شود این چیزها مهم است، انسان از مادر بیشتر یتیم می‌شود تا پدر، علی(ع) مردی که گاهی آنقدر تنگ‌دست می‌شد که خانواده او گرسنه می‌ماندند، فاطمه(س) شرم می‌کرد به روی همسرش بیاورد که بچه‌هایش چند روز است گرسنه مانده‌اند، اینها از بحارالانوار نقل می‌شود.

دامغانی در پایان ابراز داشت: یک روز رسول گرامی اسلام(ص) تصمیم می‌گیرد در خانه دخترش مهمان شود، روز شگفتی است پیامبر(ص) اصرار می‌کند، به خانه زهرا (س) برود و علی(ع) به فکر فرو رفته است، در خانه زهرا(س) و علی (ع) چیزی برای خوردن نیست، علی (ع) برای قرض گرفتن یا خرید بیرون می‌رود، اما با حالتی نزار باز می‌گردد و درهمی که داشت را هم می‌بخشد، آسمان در این موارد انسان‌ها را در نمی‌یابد، حتی اگر خیالش خوش است، خوش‌ترین خیال است که آسمان در می‌یابد، حتی اگر اهل زمین انسان را زمین بزنند، همیشه حجت خدا روی زمین است و خداوند مشفق است، نمونه‌هایی می‌آورد که نشان دهد وجود دارد، از او جهان پر است و جهان از او بی‌خبر است، اینجاست که بزرگی دل زهرا(س) و علی(ع) در مهمان نوازی و مائده آسمانی مشخص می‌شود.