به گزارش خبرنگار ديپلماسي عمومي مشرق، پايگاه خبري "بريتيش کانسيل" British Council" به نقل از "رابين ديويس" از اعضاي شواري انگليس در گزارشي به بررسي نقش روابط فرهنگي در پيشبرد اهداف ناتو پرداخته است.

ديويس گزارش خود را چنين آغاز کرده است: من هميشه مي‌دانستم که چيزهايي در دکترين نظامي ناتو مفقود است، اما تا همين چند روز پيش، من نمي‌توانستم انگشت خود را بر روي اين مسائلي که در ناتو ناديده گرفته شده بگذارم.

اين عضو شوراي انگليس در ادامه گزارش خود نوشته است: من که پيشتر با ناتو همکاري داشتم درباره تلاش بزرگ اين سازمان طي پنج سال گذشته راجع به ارتباط مؤلفه هاي غيرنظامي به دکترين نظامي آگاه بودم.
وي افزوده است: من از فعاليت روزنامه نگاران غيرنظامي در جنگ افغانستان آگاه بودم، من درباره مهندسان غيرنظامي که در بازسازي کوزوو نقش داشتند اطلاع داشتم، من از ارتباط در حال رشد سازمان هاي غير دولتي و آژانس هاي توسعه غيرنظامي مطلع بودم.

ديويس با بيان اينکه «چند روز پيش درک کردم که عنصر مفقوده در استراتژي ناتو "فرهنگ" است»، تأکيد کرده است: زمان آن فرا رسيده بود که شوراي انگليس کنفرانسي برگزار کند که موضوع آن درباره بازوي قدرت سخت ناتو و بازوي گرم و باز روابط فرهنگي شواري انگليس بود.

وي با طرح اين سئوال که "فرهنگ" با جنگ تاکتيکي پيروزمندانه خود عليه شبه نظاميان چه کارايي دارد، يادآور شده که اين سؤال در کنفرانس مشترک ناتو و شوراي انگليس در بروکسل مطرح شد.

عضو شوراي انگليس در ادامه گزارش خود تأکيد کرده است: بعد از اين کنفرانس و پس از بحث ميان"مارتين ديويدسون" مدير شوراي انگليس و مقامات ارشد ناتو که در آن مباحث ختلفي از جمله تقويت زنان در افغانستان، ادبيات در کنگو، عکاسي در کنيا، رقص در اوگاندا، زبان هاي گم شده در رواندا و بازي هاي فوتبال در نزرته (در فلسطين اشغالي)صحبت شد، هيچ ترديدي در ذهن حاضران وجود نداشت که تنها راه براي ايجاد صلحي پايدار و بادوام از طريق درک عميق "ديگران" حاصل مي شود.

به نوشته ديويس اين درک فقط مي تواند با فهميدن فرهنگ ديگران حاصل شود، ناتو نيز اين را تاييد کرده است.

در پايان اين گزارش نيز آمده است: در ماه دسامبر (آذر ماه) ناتو استراتژي جديدي را خواهد نوشت و در آن نقش روابط فرهنگي يک پاراگراف نخواهد بود بلکه يک فصل به اين موضوع اختصاص داده خواهد شد.

مقامات ناتو پس از جنگ افغانستان و عراق به اين نتيجه رسيده اند که اين سازمان با تجيهزات پيشرفته در جنگ پارتيزاني با شبه نظاميان افغان شکست خورده و پس از 9 سال اشغال اين کشور نه تنها طالبان را از بين نبرده بلکه اين گروه مسلح روز به روز قدرتمند تر نيز شده‌اند.
استراتژي‌هاي ناتو در افغانستان آنقدر دچار بحران شده که با جابجايي مهره‌ها و تغيير فرماندهان نيز کاري از پيش نمي‌رود و شمار تلفات نظاميان اين سازمان آن‌قدر افزايش يافته که برخي از اعضا تصميم گرفته اند نيروهاي خود را از افغانستان خارج کنند.
در حال حاضر نيز طرح مباحثي مانند مذاکره با طالبان نيز براي سرپوش نهادن از شکست اين سازمان در افغانستان و يافتن راهي براي خروج آبرومندانه از اين کشور است.