به گزارش مشرق, حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان پس از جنایات اخیر سعودی‌ها زائران «عمره»را به بازخوانی روضۀ «ترویه» و انصراف از رفتن به عمره توصیه کرد. متن کامل این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
هفتۀ اخیر در کنار حرم اباعبدالله الحسین(ع) می‌شنیدم اینجا بحث از ممنوعیت و یا ترک عمره است. آنجا زائران ایرانی کم‌شمار بودند و مؤمنان عراقی بسیار بیشتر از قبل به حرم‌ها پناه می‌آوردند. این روزها زیارت حرم امام حسین(ع) رنگ و بوی دیگری دارد و سرشار از حماسه است. شما می‌توانید در حالی‌که شاهد رفت و آمد رزمندگان جوان و شهیدان پاکی هستید که در راه اباعبدالله الحسین(ع) قدم گذاشته‌اند، برای حضرت علی اکبر(س) اشک بریزید و در میان اذکار و زیارت‌نامه‌ها شنوندۀ شعارهای حماسی فراوانی باشید که علیه ظلم زمان به‌ویژه ظالمانی همچون آل‌سعود سرداده می‌شود.
در حرم مطهر حضرت ابوالفضل(ع) وقتی به این مطلب می‌اندیشیدم که «آیا اگر با عمره که یک عمل مستحب است، کمک به نظام ظالم سعودی در این شرایط بشود، اشکال شرعی ندارد؟»، شاهد صندوق‌هایی بودم که برای کمک به «حشد الشعبی»(بسیج مردمی عراق) در گوشه و کنار حرم گذاشته بودند و فکر می‌کردم اینجا یک زائر به چه کسانی کمک می‌کند و آنجا یک زائر به کدام جریان کمک می‌کند. برای کسانی که سرمایۀ خود و ارز ممکلت را که هیچ، عزت جامعۀ اسلامی را فدای بی‌توجهی به اولویت‌ها می‌کنند حسرت می‌خوردم.
شاید زیباتر از اینکه دولت اقدام کند و جلوی عمره را بگیرد، این باشد که خود مردم انصراف خود را از رفتن به عمره اعلام نمایند. نه فقط به‌خاطر رفتار شنیع مأموران سعودی، که جنایتهای نظام سعودی در منطقه را نیز در نیّت شریف خود در نظر بگیرند و کمی به کودکان یمن و یتیمان فراوان عراق و شام هم بیندیشند.
مردم هیچ‌گاه مانند مسئولان مجبور به برخی مصلحت‌اندیشی‌ها نیستند و می‌توانند حقیقت قهر انقلابی خود را فراتر از هر مصلحتی به نمایش بگذارند. حتی اگر آن دو مأمور متجاوز سعودی مجازات شوند و رسماً عذرخواهی شود، صرف جنایات سعودی‌ها در یمن و دیگر کشورهای اسلامی برای این تصمیم انقلابی کفایت می‌کند.
درست است که آرزوی پاک زیارت حرم پیامبر(ص) در دل هر مؤمنی موج می‌زند، اما در این شرایط که برای ما بهانۀ ملی ایجاد شده است تا با قهر انقلابی خود، به مردم ستمدیدۀ یمن کمک کنیم و با برخورد قاطع، بر رسوایی نظام فکری و فرهنگی سعودی‌ها بیفزاییم، آیا هنوز باید به زیارت حرمین شریفین مدینه و مکه مبادرت بورزیم؟ آن‌هم در جایی که اساساً ثواب زیارت حرم مطهر اباعبدالله الحسین(ع) در روایات متعدد و معتبر از کلمات معصومین(ع) بیشتر از دهها حج و عمره اعلام شده است.
هر کس به دلیل جنایات نظام سعودی در منطقه به‌ویژه یمن و خیانت شنیع مأموران آل سعود عمره خود را تبدیل به زیارت حرم امام حسین(ع) کند، بی‌شک ثوابی مضاعف دریافت خواهد کرد و اقدام او از جانب شخص نازنین پیامبر اکرم(ص) بی‌جواب نخواهد ماند. به یاد روضۀ یوم الترویه می‌افتادم که امام حسین(ع) حج را نیمه‌تمام رها کرد و راه کربلا را پیش گرفت. وقتی عبدالله بن زبیر از امام(ع) پرسید: آیا حج را ترک می‌کنی؟! امام فرمودند: دفن شدن کنار فرات را بر دفن شدن کنار خانۀ کعبه ترجیح می‌دهم.(لَأَنْ أُدْفَنَ بِشَاطِئِ الْفُرَاتِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُدْفَنَ بِفِنَاءِ الْکَعْبَة؛ کامل الزیارات/73)
همیشه روضۀ یوم الترویه برایم یادآور این ابیات زیباست که از کودکی آن را می‌شنیدم:
بسم الله الرحمن الرحیم
هفتۀ اخیر در کنار حرم اباعبدالله الحسین(ع) می‌شنیدم اینجا بحث از ممنوعیت و یا ترک عمره است. آنجا زائران ایرانی کم‌شمار بودند و مؤمنان عراقی بسیار بیشتر از قبل به حرم‌ها پناه می‌آوردند. این روزها زیارت حرم امام حسین(ع) رنگ و بوی دیگری دارد و سرشار از حماسه است. شما می‌توانید در حالی‌که شاهد رفت و آمد رزمندگان جوان و شهیدان پاکی هستید که در راه اباعبدالله الحسین(ع) قدم گذاشته‌اند، برای حضرت علی اکبر(س) اشک بریزید و در میان اذکار و زیارت‌نامه‌ها شنوندۀ شعارهای حماسی فراوانی باشید که علیه ظلم زمان به‌ویژه ظالمانی همچون آل‌سعود سرداده می‌شود.
در حرم مطهر حضرت ابوالفضل(ع) وقتی به این مطلب می‌اندیشیدم که «آیا اگر با عمره که یک عمل مستحب است، کمک به نظام ظالم سعودی در این شرایط بشود، اشکال شرعی ندارد؟»، شاهد صندوق‌هایی بودم که برای کمک به «حشد الشعبی»(بسیج مردمی عراق) در گوشه و کنار حرم گذاشته بودند و فکر می‌کردم اینجا یک زائر به چه کسانی کمک می‌کند و آنجا یک زائر به کدام جریان کمک می‌کند. برای کسانی که سرمایۀ خود و ارز ممکلت را که هیچ، عزت جامعۀ اسلامی را فدای بی‌توجهی به اولویت‌ها می‌کنند حسرت می‌خوردم.
شاید زیباتر از اینکه دولت اقدام کند و جلوی عمره را بگیرد، این باشد که خود مردم انصراف خود را از رفتن به عمره اعلام نمایند. نه فقط به‌خاطر رفتار شنیع مأموران سعودی، که جنایتهای نظام سعودی در منطقه را نیز در نیّت شریف خود در نظر بگیرند و کمی به کودکان یمن و یتیمان فراوان عراق و شام هم بیندیشند.
مردم هیچ‌گاه مانند مسئولان مجبور به برخی مصلحت‌اندیشی‌ها نیستند و می‌توانند حقیقت قهر انقلابی خود را فراتر از هر مصلحتی به نمایش بگذارند. حتی اگر آن دو مأمور متجاوز سعودی مجازات شوند و رسماً عذرخواهی شود، صرف جنایات سعودی‌ها در یمن و دیگر کشورهای اسلامی برای این تصمیم انقلابی کفایت می‌کند.
درست است که آرزوی پاک زیارت حرم پیامبر(ص) در دل هر مؤمنی موج می‌زند، اما در این شرایط که برای ما بهانۀ ملی ایجاد شده است تا با قهر انقلابی خود، به مردم ستمدیدۀ یمن کمک کنیم و با برخورد قاطع، بر رسوایی نظام فکری و فرهنگی سعودی‌ها بیفزاییم، آیا هنوز باید به زیارت حرمین شریفین مدینه و مکه مبادرت بورزیم؟ آن‌هم در جایی که اساساً ثواب زیارت حرم مطهر اباعبدالله الحسین(ع) در روایات متعدد و معتبر از کلمات معصومین(ع) بیشتر از دهها حج و عمره اعلام شده است.
هر کس به دلیل جنایات نظام سعودی در منطقه به‌ویژه یمن و خیانت شنیع مأموران آل سعود عمره خود را تبدیل به زیارت حرم امام حسین(ع) کند، بی‌شک ثوابی مضاعف دریافت خواهد کرد و اقدام او از جانب شخص نازنین پیامبر اکرم(ص) بی‌جواب نخواهد ماند. به یاد روضۀ یوم الترویه می‌افتادم که امام حسین(ع) حج را نیمه‌تمام رها کرد و راه کربلا را پیش گرفت. وقتی عبدالله بن زبیر از امام(ع) پرسید: آیا حج را ترک می‌کنی؟! امام فرمودند: دفن شدن کنار فرات را بر دفن شدن کنار خانۀ کعبه ترجیح می‌دهم.(لَأَنْ أُدْفَنَ بِشَاطِئِ الْفُرَاتِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أُدْفَنَ بِفِنَاءِ الْکَعْبَة؛ کامل الزیارات/73)
همیشه روضۀ یوم الترویه برایم یادآور این ابیات زیباست که از کودکی آن را می‌شنیدم:
به یوم الترویه محمل ببستند/خواتین اندر آن محمل نشستند
حرم را از حرم کردند بیرون/ همه سرگشته اندر دشت و هامون
کسانى را که بر عالم پناهند/ برون کردند از بیت خداوند
حرم را از حرم کردند بیرون/ همه سرگشته اندر دشت و هامون
کسانى را که بر عالم پناهند/ برون کردند از بیت خداوند