ریشه این حقیقت به فاجعه «هیروشیما» باز می‌گردد، چون «سوسک‌ها» از جمله انگشت شمار موجودات زنده‌ای بودند که از این فاجعه جان سالم بدر بردند. تحقیقات در این زمینه نشان داد، در حالی‌که تشعشات هسته‌ای روی جانداران دیگر تاثیر بسیار منفی می‌گذارد و موجب از بین رفتن آنها می‌شود، «سوسک‌ها» از این امر مستثنی هستند. با این حال «سوسک‌ها» در برابر حرارت و گرمای بمب مقاوم نیستند.
اما از «سوسک‌ها» مقاوم‌تر حیوانی به نام «تارديجراديس» است که بی‌شک نام آن تاکنون به گوش شما نرسیده است.
«تارديجراديس» حیوانی میکروسکوپی است که می‌تواند، در شرایطی بسیار سخت زندگی کند، شرایطی که برای دیگر موجودات دیگر نه تنها بسیار سخت که کشنده است.
«تارديجراديس» اگرچه حیوانی میکروسکوپی است، اما دانشمندان وی را در رسته ویروس‌ها یا باکتری‌ها یا قارچ‌ها قرار نمی‌دهند و برای اولین بار دانشمندان در سال 1773 میلادی آن را کشف کردند و تاکنون 1150 گونه از آن شناسایی شده است.
«تارديجراديس» دارای هشت پا است و بسیار کند و آرام حرکت می‌کند. غذای آن از گیاهان و پس مانده‌هاست و در هر جایی ممکن است، وجود داشته باشد، از بلندترین قله‌های کوه‌ها گرفته تا عمیق‌ترین نقطه اقیانوس‌ها.
«تارديجراديس» را می‌توانید بجوشایند یا منجمد کنید یا حتی خشک کنید و یا در معرض اشعه‌های هسته‌ای قرار دهید، چون با وجود تمام این شرایط او به زندگی خود تا 200 سال بعد هم ادامه می‌دهد.
اندازه «تارديجراديس» بالغ کمتر از 0.5 میلیمتر است و در همه جا می‌توان از آن نگهداری کرد، چراکه توان تحمل سرمای 457- درجه و گرمای 357 درجه را دارد. همچنین توان تحمل فشاری 6 برابر سنگین ترین فشارهای روی زمین را دارد و می‌تواند، ده‌ها سال بدون آب و غذا به زندگی خود ادامه دهد. حتی تنها موجودی است که توان زندگی در فضا را دارد.
تصاویری از این موجود را مشاهده می‌کنید.
{$sepehr_album_25184}