به گزارش مشرق، تیمی که هوادارانش دوست دارند هر روز و هر لحظه به تاریخ و پشتوانه غنی باشگاه محبوب‌شان، به ستاره های بزرگ و بین‌المللی ادوار گذشته و فوتبال تهاجمی سال‌های اخیر و افتخاراتش بنازند حالا آنقدر بی حال و بی‌رمق شده‌اند که بعد از هر باخت فقط سکوت می‌کنند و امیدوارند که این فصل کذایی تمام شود و برود. تیم محبوب آنها امسال در مجموع سه جام 34 بازی کرده و 15 تا را باخته تا شکست برای پرسپولیس و پرسپولیسی یک اتفاق عادی قلمداد شود.
باخت آخر در قطر یک فاجعه بزرگ بود؛ فاجعه‌ای که حالا صعود در لیگ قهرمانان آسیا را هم به خطر انداخته است. بعد از کنار رفتن در جام حذفی آن هم پای فینال و ناکامی بزرگ در لیگ برتر، صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان می‌توانست حداقل مرهمی موقت روی زخم‌های هواداران پرسپولیس باشد اما در حالی که با یک امتیاز می شد این مهم را عملی کرد شکست 3- صفر ماجرا را به کلی تغییر داد و حالا جدا از اینکه پرسپولیس مقابل یک تیم قطری با سابقه 6 ساله تحقیر شده، صدر جدول را هم از دست داده و باید در روز پایانی این ماموریت را با برد مقابل نماینده ازبکستان به پایان برساند.
در حال حاضر چیزی که بیش از ضعف بازیکنان، ناتوانی جسمانی آنها و شرایط وخیم باشگاه پرسپولیس نگرانمان می‌کند تغییر بیهوده‌ای است که در کادر فنی رخ داده و نتیجه‌اش شده دو شکست و یک مساوی در سه بازی گذشته تا این به ظاهر شوک مثبت باعث وخیم تر شدن نتایج و اوضاع تیم شود.
برانکو و دستیارانش تیم تحت اختیارشان را نمی‌شناسند و این عدم شناخت بزرگترین لطمات را در سه بازی اخیر به پرسپولیس زده است. برانکو نیروهای تحت اختیارش را نمی شناسد و به توانایی‌های آنها وقوف ندارد. جدا از این، او در جریان دو مسابقه اخیر تغییرات مثبتی در تیمش به وجود نیاورده تا جایی که در هر سه مسابقه نتایج را در دقایق پایانی از دست داده است. برانکو در حالی مشکل بدنی و بازی‌های متوالی را دلیلی اصلی وا رفتن تیمش در 20 دقیقه پایانی بازی‌ها می‌داند که خودش هم با تغییرات اشتباه و تعویض‌های عجیب به این مهم کمک فراوانی کرده است.
1) برانکو بعد از دریافت گل احمد نوراللهی بهترین بازیکن تیمش را از بازی بیرون کشید در حالی که نوراللهی دونده‌ترین عنصر میانه میدان تیمش بود و جدا از انجام امور دفاعی‌اش در حمله نیز حضور فعالی داشت و تنها موقعیت گل پرسپولیس در نیمه اول را باعث شد.
برانکو بلافاصله بعد از دریافت گل اول این تعویض احساسی را برای تهاجمی‌تر کردن تیمش انجام داد در حالی که با از دست دادن بیشتر میانه میدان باعث شد پرسپولیس برای دریافت گل های بیشتر مستعدتر شود.
2) برانکو و دستیارانش برای سومین بار پیام صادقیان را در 20 دقیقه پایانی وارد میدان کردند و مثل دو بازی گذشته مقابل استقلال خوزستان و سپاهان که بازی برده را با تساوی و شکست عوض کردند این بار شکست خود را به دست خود پررنگ‌تر کردند. صادقیان که هنوز در شرایطی نیست که بخواهد جریان بازی را به سود تیم خودش تغییر دهد با لو دادن توپ در میانه زمین پایه گذار گل دوم تیم حریف روی یک حمله سریع شد؛ همانطور که با اشتباهش پایه گذار گل مساوی سپاهان شده بود.
3)تعویض اشتباه صادقیان البته با یک اشتباه دیگر توام بود چرا که برانکو در دقیقه 80 امید عالیشاهی را از زمین بیرون کشید که شاید بعد از نوراللهی مفید ترین بازیکن تیمش در فاز حمل بود. برانکو نمی دانست یا شاید هنوز هم نمی داند که عالیشاه تا دقیقه 90 می‌تواند برای تیمش مفید باشد. کافی است بازی با النصر در تهران و دقایق تلف شده و استارت انفجاری عالیشاه را مرور کنید تا ببینید مربی کروات در قبال شماره 2 سرعتی تیم چه اشتباهی کرده است.
4) بازی ندادن به گابریل در ترکیب اصلی به خاطر آنچه این بازیکن بعد از تعویض در بازی سپاهان انجام داده بود پذیرفتنی است. در واقع برانکو به خاطر بی انضباطی گابریل و اعتراض به تعویضش باید جلوی او می‌ایستاد. پروفسور همانطور که گفته بود هافبک برزیلی تیمش را نیمکت‌نشین کرد اما می شد در جریان بازی از او استفاده کرد و تنبیه را به بازی ندادن در ترکیب اصلی محدود کرد. در حالی که محمد نوری یکی از بدترین نمایش‌های فصلش را ارائه کرد می شد گابریل را به جای او وارد میدان کرد اما این اتفاق نیفتاد. در حالی که دوربین تلویزیون قطر هم روی صورت گابریل زوم کرده و از بازی ندادن او متعجب بود برانکو با اصرار بر تنبیه بازیکنش خط میانی تیمش را ضعیف نگه داشت و نتیجه اش را هم دید.
5) برانکو باز هم از علی عسگری و خانزاده در پست‌های غیر تخصصی دفاع چپ و دفاع راست استفاده کرد و باز هم از این ناحیه ضربه خورد. صحنه گل اول و گل سوم حریف درست از فضای مربوط به این دو بازیکن رقم خورد و اشتباهات کشنده مدافعان، پرسپولیس را نابود کرد. صحنه گل اول فاجعه ای بزرگ رقم خورد و 7 پرسپولیسی اسیر تنها دو بازیکن حریف شدند. در این صحنه تکل اشتباه نورمحمدی و پوشش نامناسب هادی نوروزی هم در رقم خوردن گل تاثیر داشت اما زیاد از حد جمع شدن خانزاده و اشتباه علی عسگری تاثیر زیادی در باز شدن دروازه سفیدپوشان پرسپولیس داشت. جالب اینکه بعد از تحت فشار قرار گرفتن خانزاده در بازی با سپاهان و اشتباهات پی در پی او در آن مسابقه برانکو باز هم از این بازیکن در سمت راست خط دفاع تیمش استفاده کرد و باز هم از بابک حاتمی استفاده نکرد تا این سوال پیش بیاید که اصلا پروفسور می‌داند مدافع راستی به نام بابک حاتمی هم دارد؟
در حالی که حضور نورمحمدی و حاتمی در کناره‌های خط دفاعی در دو بازی ابتدایی لیگ قهرمانان نتیجه داده بود برانکو هرگز به فکر استفاده از این ترکیب نیفتاد. این اتفاق در حالی رقم می خورد که حتی با وجود مصدومیت بنگر ،برانکو می‌توانست از خانزاده و اومانیا در قلب دفاع استفاده کند و چپ و راست را به نورمحمدی و حاتمی بسپارد که باز هم این اتفاق نیفتاد.
باخت آخر در قطر یک فاجعه بزرگ بود؛ فاجعه‌ای که حالا صعود در لیگ قهرمانان آسیا را هم به خطر انداخته است. بعد از کنار رفتن در جام حذفی آن هم پای فینال و ناکامی بزرگ در لیگ برتر، صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان می‌توانست حداقل مرهمی موقت روی زخم‌های هواداران پرسپولیس باشد اما در حالی که با یک امتیاز می شد این مهم را عملی کرد شکست 3- صفر ماجرا را به کلی تغییر داد و حالا جدا از اینکه پرسپولیس مقابل یک تیم قطری با سابقه 6 ساله تحقیر شده، صدر جدول را هم از دست داده و باید در روز پایانی این ماموریت را با برد مقابل نماینده ازبکستان به پایان برساند.
در حال حاضر چیزی که بیش از ضعف بازیکنان، ناتوانی جسمانی آنها و شرایط وخیم باشگاه پرسپولیس نگرانمان می‌کند تغییر بیهوده‌ای است که در کادر فنی رخ داده و نتیجه‌اش شده دو شکست و یک مساوی در سه بازی گذشته تا این به ظاهر شوک مثبت باعث وخیم تر شدن نتایج و اوضاع تیم شود.
برانکو و دستیارانش تیم تحت اختیارشان را نمی‌شناسند و این عدم شناخت بزرگترین لطمات را در سه بازی اخیر به پرسپولیس زده است. برانکو نیروهای تحت اختیارش را نمی شناسد و به توانایی‌های آنها وقوف ندارد. جدا از این، او در جریان دو مسابقه اخیر تغییرات مثبتی در تیمش به وجود نیاورده تا جایی که در هر سه مسابقه نتایج را در دقایق پایانی از دست داده است. برانکو در حالی مشکل بدنی و بازی‌های متوالی را دلیلی اصلی وا رفتن تیمش در 20 دقیقه پایانی بازی‌ها می‌داند که خودش هم با تغییرات اشتباه و تعویض‌های عجیب به این مهم کمک فراوانی کرده است.
1) برانکو بعد از دریافت گل احمد نوراللهی بهترین بازیکن تیمش را از بازی بیرون کشید در حالی که نوراللهی دونده‌ترین عنصر میانه میدان تیمش بود و جدا از انجام امور دفاعی‌اش در حمله نیز حضور فعالی داشت و تنها موقعیت گل پرسپولیس در نیمه اول را باعث شد.
برانکو بلافاصله بعد از دریافت گل اول این تعویض احساسی را برای تهاجمی‌تر کردن تیمش انجام داد در حالی که با از دست دادن بیشتر میانه میدان باعث شد پرسپولیس برای دریافت گل های بیشتر مستعدتر شود.
2) برانکو و دستیارانش برای سومین بار پیام صادقیان را در 20 دقیقه پایانی وارد میدان کردند و مثل دو بازی گذشته مقابل استقلال خوزستان و سپاهان که بازی برده را با تساوی و شکست عوض کردند این بار شکست خود را به دست خود پررنگ‌تر کردند. صادقیان که هنوز در شرایطی نیست که بخواهد جریان بازی را به سود تیم خودش تغییر دهد با لو دادن توپ در میانه زمین پایه گذار گل دوم تیم حریف روی یک حمله سریع شد؛ همانطور که با اشتباهش پایه گذار گل مساوی سپاهان شده بود.
3)تعویض اشتباه صادقیان البته با یک اشتباه دیگر توام بود چرا که برانکو در دقیقه 80 امید عالیشاهی را از زمین بیرون کشید که شاید بعد از نوراللهی مفید ترین بازیکن تیمش در فاز حمل بود. برانکو نمی دانست یا شاید هنوز هم نمی داند که عالیشاه تا دقیقه 90 می‌تواند برای تیمش مفید باشد. کافی است بازی با النصر در تهران و دقایق تلف شده و استارت انفجاری عالیشاه را مرور کنید تا ببینید مربی کروات در قبال شماره 2 سرعتی تیم چه اشتباهی کرده است.
4) بازی ندادن به گابریل در ترکیب اصلی به خاطر آنچه این بازیکن بعد از تعویض در بازی سپاهان انجام داده بود پذیرفتنی است. در واقع برانکو به خاطر بی انضباطی گابریل و اعتراض به تعویضش باید جلوی او می‌ایستاد. پروفسور همانطور که گفته بود هافبک برزیلی تیمش را نیمکت‌نشین کرد اما می شد در جریان بازی از او استفاده کرد و تنبیه را به بازی ندادن در ترکیب اصلی محدود کرد. در حالی که محمد نوری یکی از بدترین نمایش‌های فصلش را ارائه کرد می شد گابریل را به جای او وارد میدان کرد اما این اتفاق نیفتاد. در حالی که دوربین تلویزیون قطر هم روی صورت گابریل زوم کرده و از بازی ندادن او متعجب بود برانکو با اصرار بر تنبیه بازیکنش خط میانی تیمش را ضعیف نگه داشت و نتیجه اش را هم دید.
5) برانکو باز هم از علی عسگری و خانزاده در پست‌های غیر تخصصی دفاع چپ و دفاع راست استفاده کرد و باز هم از این ناحیه ضربه خورد. صحنه گل اول و گل سوم حریف درست از فضای مربوط به این دو بازیکن رقم خورد و اشتباهات کشنده مدافعان، پرسپولیس را نابود کرد. صحنه گل اول فاجعه ای بزرگ رقم خورد و 7 پرسپولیسی اسیر تنها دو بازیکن حریف شدند. در این صحنه تکل اشتباه نورمحمدی و پوشش نامناسب هادی نوروزی هم در رقم خوردن گل تاثیر داشت اما زیاد از حد جمع شدن خانزاده و اشتباه علی عسگری تاثیر زیادی در باز شدن دروازه سفیدپوشان پرسپولیس داشت. جالب اینکه بعد از تحت فشار قرار گرفتن خانزاده در بازی با سپاهان و اشتباهات پی در پی او در آن مسابقه برانکو باز هم از این بازیکن در سمت راست خط دفاع تیمش استفاده کرد و باز هم از بابک حاتمی استفاده نکرد تا این سوال پیش بیاید که اصلا پروفسور می‌داند مدافع راستی به نام بابک حاتمی هم دارد؟
در حالی که حضور نورمحمدی و حاتمی در کناره‌های خط دفاعی در دو بازی ابتدایی لیگ قهرمانان نتیجه داده بود برانکو هرگز به فکر استفاده از این ترکیب نیفتاد. این اتفاق در حالی رقم می خورد که حتی با وجود مصدومیت بنگر ،برانکو می‌توانست از خانزاده و اومانیا در قلب دفاع استفاده کند و چپ و راست را به نورمحمدی و حاتمی بسپارد که باز هم این اتفاق نیفتاد.