«بهروز افخمی» کارگردان مطرح سینما در گفت وگویی به نکاتی پیرامون فیلم «عصبانی نیستم» با اشاره به فضای کنونی جامعه اشاره کرده است و شیوه فیلمسازی برپایه "آه و ناله" را کلیشه ای دانست.

به گزارش مشرق،همشهری جوان که در مقدمه شماره جدیدی که 5 اردیبهشت ماه با تصویری از «بهروز افخمی» در کنار تصویری از یک «روباه» به طبع رسید، پرونده اصلی اش را به این کارگردان دوست داشتنی سینمای کشورمان اختصاص داده، می نویسد: "هروز افخمی انگار یک جوری شده، منظم شده و الان دو سالی است که خیلی روتین و بی‌سروصدا فیلمش را می‌سازد و اکران می‌کند و می‌رود دنبال کار بعدی. خودش می‌گوید اقتضای سنش این سیستم را می‌طلبد و دیگر تا سن بازنشستگی‌اش فرصت چندانی نمانده که بشود بخشی از آن را به بازیگوشی و حاشیه پرداخت. اما همیشه این بازیگوشی‌ها که در واقع منتج از یک جسارت افسارگسیخته است به فیلم‌های افخمی رنگ و لعاب داده و مهر او را بر پای فیلم حک کرده. اکران «روباه» بهانه‌ای است تا از همین منظر یعنی بررسی دُز جسارت در فیلم‌های او به بررسی کارنامه‌اش بپردازیم. گفت‌و‌گوی ما با او هم درباره «روباه» است؛ فیلمی که برخلاف ساخته قبلی‌اش «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» نه در جشنواره اقبالی به دست آورد و نه در اکران، گیشه موفقی داشت. اما هر چه بود امضای افخمی را داشت..."

افخمی در بخش‌هایی از این مصاحبه که به طور ویژه مورد توجه برخی خبرگزاری های کشورمان و نیز برخی جریانات سیاسی کشورمان قرار گرفته، با ابراز امیدواری درخصوص حل شدن مشکل اکران این فیلم، گفت: "این فیلم اگر در یک شرایط معمولی اکران شود، فروشش معمولی خواهد بود، چون مردم آنقدر عصبانی نیستند."

افخمی در بخش‌هایی از این مصاحبه با اشاره به اینکه فیلم‌هایی که آه و ناله می‌کنند و خیلی پرشور و به شکل پُرهیجانی آماده خودکشی هستند از مُد افتاده‌اند؛ درخصوص فیلم «عصبانی نیستم» می‌گوید: "اوضاع دو سال اخیر نشان می‌دهد مردم عاقل‌تر و پخته‌تر شده‌اند. البته یک دلیل آن هم پیرشدن جمعیت است."

افخمی می افزاید: "الان دیگر درصد جمعیت جوان پرشور آن زمان را نداریم. به هرحال فکر می‌کنم این فیلم یک جورهایی حال و هوا و روحیه دوران جدید را منعکس می‌کند. به این معنی که با نسلی از تماشاچی روبرو هستیم یک خرده پخته‌تر است و کمتر انتظار تندی دارد. به نظر می‌آید فیلم‌هایی که آه و ناله می‌کنند و خیلی پرشور وبه شکل پر هیجانی آماده خودکشی هستند، از مد افتاده‌اند."
 
افخمی همچنین در پاسخ به سؤال «پس شما معتقد هستید که ما از دوره ناامیدی به دوره جدیدی گذار می‌کنیم؟» می‌گوید: بله به همان دلیل که بالاخره هرچیزی از مُد می‌افتد. این کلیشه و نحوه فیلمسازی هم همینطور است. امیدوارم مشکل اکران «عصبانی نیستم» حل شود ولی فکر می‌کنم اگر این فیلم در شرایط عادی و به دور از حساسیت اکران شود فروش معمولی‌ای خواهد داشت چون مردم آنقدر عصبانی نیستند.

این درحالی است که افخمی در بخش دیگری از این گفت و گو پایان همر کارش اش را تنها چندسال آینده دانسته در پاسخ به این سوال که «مدتی است، بهروز افخمی تندتند فیلم می‌سازد و فیلم‌هایش به جشنواره هم می‌رسند. قبلا پیش‌تولید فیلم یک سال طول می‌کشید و یک سال هم تولید و پس تولید» می گوید: "خب یک مقدارش اقتضای سن است، وقتی آدم فکر می‌کند پنج شش سال بیشتر از عمر کاری‌اش باقی نمانده، این اتفاق می‌افتد..."

 
*شمااحساس پیری می‌کنید؟
نه به این شکل، ولی به هر حال ۶۵ سالگی سن رسمی بازنشستگی است؛ یعنی شش سال دیگر برای من و خب آنهایی که این سن را برای بازنشستگی تعیین کرده‌اند، حتما حساب و کتاب کرده‌اند و متوجه شده‌اند توان جسمی آدم بعد از آن سن به شکل مشخص و قابل اندازه‌گیری کم می‌شود. نه اینکه بعد از ۶۵ سالگی اصلا نخواهم فیلمی بسازم، ولی حدسم این است که بعد از آن سن، توانم برای ساخت فیلم و به خصوص برای سریال حتما کم می‌شود و فاصله بین کار‌هایم – اگر عمری باشد – زیاد می‌شود.

 

*الان از انرژی و وقتی که در جوانی صرف ساخت فیلم‌هایتان می‌کردید، پشیمان نیستید؟

نه واقعاً، خب دوره‌هایی طولانی بین فیلم‌ها و حتی قبل از اینکه اولین فیلمم را بسازم، اصلا داشتم فکر می‌کردم و سعی می‌کردم واقعا کار یاد بگیرم. الان دیگر برایم خیلی این مساله وجود ندارد؛ یعنی فکر می‌کنم اگر بعد از 40 سال فعالیت در حرفه‌ای، آدم آن را یاد نگرفته باشد، احتمالا بی‌استعداد است.

 *یعنی زمان ساخت «شوکران» هم هنوز مشغول آزمون و خطا بودید؟
بله، فکر می‌کردم هنوز دارم چیزهایی را کشف می‌کنم. البته حالا هم این حالت هست؛ مثلا در مورد «روباه»، الان فکر می‌کنم ما باید عیب و ایراد کار را بفهمیم؛ بفهمیم چرا این فیلم فروش نمی‌کند...